Starry Sky -In Winter-
วันเปิดเรียนวันแรก ซากุระร่วงโรย เราเข้ามาเรียนพร้อมกับเพื่อนสมัยเด็กทั้งสอง
(เล่นเกมส์นี้ทีไรไม่ว่าจะภาคไหนได้ยินชื่อสองคนนี้ตลอดเลยแฮะ ฮะๆๆ)
แต่แล้วเราก็พลัดหลงกับทั้งสอง ขณะที่พยายามจะตามหาทั้งสองก็ดันหลงซะอีก
“เธอ... นักเรียนเข้าใหม่สินะ หรือว่ากำลังหลงทางอยู่หรอ”
เสียงชายหนุ่มเอ่ยเรียกเธอ เมื่อหันไปเราก็พบกับใบหน้าที่ไม่คุ้นเคย
หากแต่รอยยิ้มของเขาคนนี้กลับทำให้เรารู้สึกคุ้นเคยเหมือนเคยรู้จักกันมาก่อนที่ไหนสักแห่ง
ชายหนุ่มแปลกหน้าช่วยนำทางให้ ขณะกำลังเดินอยู่ เขาก็หันมาคุยกับเรา เขารู้จักชื่อเราด้วย
ขณะที่กำลังแปลกใจว่าเขาเป็นใครกันแน่ ชายหนุ่มคนนี้ก็บอกเราว่า
เขาตัดสินใจแล้วว่าเราต้องมาเป็นสมาชิกกรรมการนักเรียนตั้งแต่วันนี้ด้วย
“นี่มันเรื่องอะไรกันหรอ” เรากล่าวอย่างงงๆ
“เรื่องยุ่งยากน่าปวดหัวน่ะเอาไว้คุยกันทีหลัง” เขาบอกแค่นั้นแล้วก็นำทางเราไปต่อ
ตอนนั้นเองที่เขาเหลือบไปเห็นนักเรียนใหม่สองคนกำลังทำมองหาอะไรอยู่
จึงหันมาถามเราว่านั่นเพื่อนสมัยเด็กที่เธอว่ารึเปล่า
“สุซุยะกับคานาตะ... พวกนั้นก็มาที่นี่ด้วยหรอเนี่ย” เขาบ่นพึมพำกับตัวเอง
ขณะที่พวกสุซุยะและคานาตะเมื่อเห็นชายหนุ่มคนนี้ก็ทำหน้าแปลกใจเช่นกัน
ก่อนจะไปชายหนุ่มหันมามองเราและบอกว่า
จะรอเราที่ห้องกรรมการนักเรียนหลังงานปฐมนิเทศจบแล้ว
ในห้องงานปฐมนิเทศ ทุกคนต่างจ้องมองมาที่เราเพราะเราเป็นผู้หญิงคนเดียว
รู้สึกเขินอายยังไงไม่รู้
ตอนนั้นเองที่เราเหลือบไปเห็นชายหนุ่มคนที่มาช่วยเราขณะหลงทางตอนนั้น
เขามองมาที่เราพร้อมกับรอยยิ้มเช่นเดิม รอยยิ้มนั้น ทำให้เรารู้สึกมีความกล้ามากขึ้น
ตอนนั้นเองที่อาจารย์ใหญ่เรียกให้ประธานนักเรียนขึ้นไปพูด และชายหนุ่มคนนั้นก็เดินขึ้นไป
อยากแปลทั้งหมดที่คาสุกิพูดมากมาย แต่ไม่ได้พกดิกญี่ปุ่นมาด้วย เลยกลัวผิด
เอาเป็นว่า ตานี่ไม่ใช่ประธานนักเรียนที่จริงจังแบบโซมะคุง
แต่เป็นประธานแนวอาโตเบะจากการ์ตูน Prince of tennis มากกว่า ฮะๆ
เขาจะเริ่มพูดประมาณว่า ไม่อยากจะพูดอะไรที่เป็นการเป็นงาน เอาเป็นว่า
ตัวเขาน่ะคือกฏ เพราะงั้นใครมีปัญหาอะไรก็มาเขาได้ ถ้ากล้าน่ะนะ ฮะๆๆ
หลังจบงาน เราก็เดินไปที่ห้องกรรมการนักเรียน ที่นั่นเราได้เจอชายหนุ่มหน้าหวานคนหนึ่ง
เขาบอกว่าเขาชื่อฮายาโตะ เขาเองก็เป็นนักเรียนปีหนึ่งที่ประธานนักเรียนเรียกมาเหมือนกัน
หลังจากเราแนะนำตัวกันเสร็จ คาสุกิก็เดินเข้ามา
“เอาล่ะ มากันครบแล้วสินะ งั้นก็เริ่มกันเลย”
คำพูดที่ทำเอาเรางงว่ามันอะไรกัน แต่เจ้าหนุ่มกลับตอบมาว่า ก็มีตติ้งกรรมการนักเรียนไง
ฮายาโตะขัดขึ้นมาว่า ยังไม่ได้อธิบายอะไรเลย (ขำตรงนี้ ฮายาโตะทำหน้าเครียดได้ใจอ่ะ ฮะๆ)
คาสุกิจึงอธิบายว่า จากนี้ไปพวกเราต้องมาเป็นสมาชิกรรมการนักเรียน ซึ่งตอนนี้มีแค่เขาเพียงคนเดียวอยู่
“ใครเป็นคนตัดสินใจเรื่องนั้นกันหรอครับ”
“แน่นอนอยู่แล้วว่าต้องเป็นชั้นน่ะสิ”
แม้เราทั้งสองจะพยายามปฏิเสธแต่คาสุกิกลับไม่ยอม
แม้เราทั้งสองจะพยายามปฏิเสธแต่คาสุกิกลับไม่ยอม
และบอกว่าคำตัดสินของเขาถือว่าเด็ดขาดเป็นสิ่งที่ต้องทำตาม
พร้อมบอกต่ออีกว่า เขารอพวกเราอยู่
เขาจะบอกว่าเขาน่ะสามารถมองเห็นอนาคตได้เล็กน้อย
และพวกเราเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับโรงเรียนนี้
พวกเรามีกำลังบางอย่างที่สำคัญกับโรงเรียนนี้ ตบท้ายด้วยการบอกว่า
ถ้าเข้ามาเป็นกรรมการนักเรียนก็จะมีสิทธิพิเศษหลายอย่างด้วยนะ
ฮายาโตะตัดสินใจเข้าร่วมในที่สุด และขณะที่เรากำลังลังเลอยู่ คาสุกิก็เดินเข้ามา
“จะไม่ทำให้เสียใจภายหลังอย่างแน่นอน... เชื่อใจและตามชั้นมาเถอะ!!”
หลังจากเราคิดทบทวนแล้วก็ตัดสินใจเข้าร่วมด้วย คาสุกิยื่นมือมาจับเราพร้อมรอยยิ้มด้วยความยินดี
“ดีล่ะ จากนี้ไปพวกเธอจะเป็นมือขวาของชั้น เพื่อทำให้โรงเรียนนี้ดียิ่งขึ้น ต้องขอยืมกำลังด้วยนะ!”
แล้วคาสุกิก็จะให้ฮายาโตะเป็นรองประธาน ขณะที่ให้เราเป็นหูเป็นตาให้กับตัวคาสุกิเอง
เขาจะบอกว่าอยากได้สมาชิกเพิ่มอีกด้วย แต่กำลังตามหาอยู่
จากนั้นเขาก็จะบอกว่าให้เราเรียกกันด้วยชื่อนะ!!
พอเราถามว่าทำไม เขาก็จะบอกว่า เพราะชื่อน่ะเป็นสิ่งที่สำคัญมากที่สุด
การที่เรียกด้วยชื่อก็แสดงถึงการให้ความสำคัญของคนๆนั้น
(ชอบเหตุผลเขามาก เพราะเราก็เห็นด้วย เราว่าเรียกชื่อกันดีกว่าตั้งเยอะ)
จบแค่นี้ล่ะค่าา ก็บอกแล้วว่าเล่นนิดเดียว (นุยนุยยังไม่โผล่เลย ฮะๆ)
พอดีรายงานคืบหน้าเยอะเลยแอบแวบมาเล่นน่ะ
แต่เนื่องจากรายงานยังไม่เสร็จเลยเล่นนิดเดียว
ตอนนี้สงสัยมากว่าคาสุกิเคยรู้จักกับพวกเราสินะ! สินะ!
[SS]เผยตัวหนุ่มนักประดิษฐ์!!
แวะมาต่อให้แล้วค่ะ
หนึ่งปีผ่านไป..
ในงานปฐมนิเทศนักเรียนใหม่ คุณท่านประธานก็ยังคงกล่าวคำขวัญแบบเดิมทำเอาฮายาโตะเครียด ฮะๆๆ
แต่เพิ่มมานิดค่ะ เพราะว่า อยู่ๆคุณพี่ท่านก็ประกาศชื่อ อามาฮะ สึบาสะ ขึ้นมาซะเฉยๆว่าอยู่รึเปล่า
“ชั้น?”
“ใช่ เธอนั่นล่ะ อามาฮะ สึบาสะ.. จากวันนี้เธอจะมาเป็นสมาชิกกรรมการนักเรียน
จบจากนี้ให้มาที่ห้องกรรมนักเรียนด้วย เท่านี้แหล่ะ บทสนทนาที่น่าขอบคุณของชั้นจบแล้ว!”
“สมาชิกกรรมการนักเรียน!?!!”
หนุ่มน้อยหน้าใหม่ทำหน้างงไม่เข้าใจเหมือนกับสมัยเมื่อหนึ่งปีก่อนของเราเลย
ภายในห้องกรรมการนักเรียน...
“ท่านประธาน.. ช่วยอธิบายหน่อยจะได้ไหม”
รองฮายาโตะยิ้มให้คาสุกิ แต่มันเป็นรอยยิ้มที่ดูช่างน่ากลัว ทำเอาคาสุกิเหงื่อตก
เราเลยช่วยเข้าไปบอกว่า ตอนนี้ปัญหาคือเรื่องของพ่อนู๋อามาฮะมาก่อนน้า
พอฮายาโตะถามว่าทำไมถึงเลือกอามาฮะ พ่อคุณไคโจกลับตอบว่า ไม่มีเหตุผลซะงั้น
เมื่ออามาฮะไม่โผล่มาสักทีเราเลยเริ่มเป็นห่วงว่าหลงทางรึเปล่า
แต่ฮายาโตะกลับบอกว่าหนีไปแล้วมากกว่า ทำเอาคาสุกิตกใจ
“เป็นไปไม่ได้น่า ไม่ฟังคำสั่งชั้นงั้นหรอ อภัยให้ไม่ได้ รอก่อนเถอะ อามาฮะ สึบาสะ!!!”
ว่าแล้วพ่อคุณก็เดินออกจากห้องไปตามหานุยนุยทันที ฮะๆๆ
ระหว่างนั้นเราเลยคุยกับฮายาโตะเพื่อถามว่าทำไมตอนนั้นฮายาโตะถึงยอมเป็นสมาชิก
ฮายาโตะก็ตอบว่าเพราะเพิ่งเคยมีคนให้ความสำคัญกับตนว่าเป็นสิ่งจำเป็นขนาดนั้น
รอยยิ้มที่อ่อนโยนบนใบหน้าของฮายาโตะเริ่มเปลี่ยนไป แล้วตอนนั้นเอง ประตูก็เปิดออกพร้อม
อามาฮะรีบบ่นทันทีว่า เขาไม่เกี่ยวด้วยสักหน่อยนี่
ไม่อยากมาเสียเวลาที่นี่ จะรีบกลับไปห้องทดลองตนเอง
(แอบตกใจกับส่วนสูงนุยนุยเมื่อเทียบกับคาสุกินิดหน่อย แบบว่าเรายังไม่ได้ดูรายละเอียดโปรไฟล์น่ะ)
ปรากฏว่า ก่อนที่อามาฮะจะได้ไป คาสุกิก็รีบใช้มุกเดิม
คราวนี้บอกว่าต้องการกำลังจากสิ่งประดิษฐ์ของนุยนุย
จะว่าไป เรียกอามาฮะว่านุยนุยมาตั้งนาน แต่ปรากฏว่า
อามาฮะกลับตั้งชื่อคาสุกิว่านุยนุยต่างหาก -_-“ ส่วนฮายาโตะชื่อ โซระโซระ
(อามาฮะน่าร้ากกกก)
วันนึง ขณะหิมะกำลังตก เรากำลังคุยเรื่องเครียดๆกับฮายาโตะอยู่
วันนึง ขณะหิมะกำลังตก เรากำลังคุยเรื่องเครียดๆกับฮายาโตะอยู่
(ฮายาโตะพูดไรเครียดๆน่ะ คงประมาณแอบเผยด้านมืดตนเอง ขี้เกียจแปล เกี่ยวกับที่เขาชอบหิมะน่ะ)
ก็ได้ยินเสียงแปลกๆ ปรากฏว่าอามาฮะทำการทดลองบางอย่างอยู่แล้วระเบิด พอเราถามว่าทำอะไร
คาสุกิก็หน้าแดง อามาฮะมาบอกเราว่าคาสุกิมาขอให้ทำ
แต่ยังไม่ทันได้พูดต่อ ก็โดนคาสุกิเข้ามาห้ามซะก่อน พอทะเลาะกัน ฮายาโตะเลยต้องจัดการ
กรี๊ดรูปนี้อ่า แบบว่าฮายาโตะมาพูดล้อเราทำให้เรางอน ทำแก้มตุ่ยมั๊ง
อามาฮะเลยบอกว่าขอจับแก้มได้ไหม เราก็ตกใจ
คาสุกิก็รีบมาห้ามไม่ให้จับ อามาฮะเลยมาจับแก้มคาสุกิแทน
(แล้วก็ขึ้น OP เราชอบอ่ะ ดูโรแมนติกเหงาๆดี)
จบแค่นี้ก่อนนะคะ ที่เหลือเราคงเล่าสรุปเนื้อเรื่อง กับเล่าอีเว้นท์ต่างๆล่ะมั๊ง
แต่คงต้องรอกันก่อนนา เพราะจากนี้เราจะตั้งใจอ่านหนังสือแล้วค่ะ!!!! >//< สู้ๆ!!!
(ชีวิตนักศึกษาก็แบบนี้ล่ะค่ะ)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น