กะว่าจะเล่นซัมเมอร์ให้จบสักคนก่อน แต่พอดีเราดันเอาฤดูใบไม้ผลิมาลองเปิดดูเล่นๆ
ทีนี้ก็เลยถูกบทนำของเกมส์นี้ดึงดูดไปซะแล้ววววว >//<
(จริงๆแล้วคงไม่ใช่แค่จากบทนำแต่เพราะจากเสียงอิชิดะซังดึงดูดให้เล่นด้วยมากกว่า)
เป็นบทนำที่ดูลึกลับน่าค้นหาจริงๆเลยอ่ะ!!!! ว่าแล้ว.. ก็เลยเล่นต่อซะเลย หุๆๆ
แล้วก็เลยเอาเกมส์นี้มาเล่าต่อแทน ส่วนเกมส์เรียลโร้ดไว้เอนทรี่หน้าล่ะกัน ฮะๆ
หมายเหตุ... กรี๊ดเสียงอิชิดะซังมากค่าาาา >//<
ก็รอลุ้นอยู่ว่าคราวนี้จะพากษ์เสียงแบบไหน... เสียงลักษณะแบบนี้ชอบบบบ!!!
แต่จะว่าไป... ฟังๆไปบางครั้งก็แอบนึกถึงกินซัง(Gintama)เลยแฮะ ฮะๆ
ก็นิสัยประมาณเรื่อยเปือ่ยไงก็ได้ เวลาพากษ์ออกมาสไตล์นั้นเลยนึกถึงน่ะ
บทนำ...
เรื่องราวเริ่มขึ้นหลังจบวันหยุดฤดูร้อน.. หลังจบการแข่งขันอินเตอร์ไฮน์...
ตอนนี้ก็เหลือเพียงนางเอก รู้สึกว่าเธอจะอยู่ทำงานอะไรสักอย่างมั๊ง
อาจารย์เรียกหาอยู่ เธอก็เลยเดินตามหาอาจารย์ ในที่สุดก็เดินไปอยู่หน้าห้องพยาบาล
แล้วก่อนที่เธอจะได้ก้าวเดินเข้าไปในห้อง เธอก็ได้ยินเสียงคนในห้องสองคนคุยกัน
"แต่ว่า... การคัดเลือกนักเรียนฝึกปฏิบัติจริงจบลงแล้วไม่ใช่หรอ?"
"เรื่องนั้นก็เข้าใจแต่ว่า... ตั้งใจจะขอร้องเป็นกรณีพิเศษ...
ถ้าทำได้ อยากจะให้นายช่วยเป็นภาระดูให้หน่อย"
"ก็ดีใจอยู่ที่เชื่อใจกันแต่ว่า... แค่ความเห็นของชั้นแค่คนเดียวมันก็นะ.."
"แค่นายยอมรับก็พอ ที่เหลือเดี๋ยวชั้นจะจัดการเอง..
ขอร้องล่ะ! แล้วจะไม่ขออะไรอีก"
"ถ้าพูดถึงขนาดนั้นล่ะก็.. เข้าใจล่ะ! จะยอมร่วมด้วย
เพราะว่าถูกขอร้องล่ะนะ ก็คงจะปล่อยมือไปไม่ได้"
"ขอบคุณ.. รอดตัวไปที.. ถ้าเป็นนายก็คงฝากฝังให้จัดการได้"
"แต่ว่า.. ทำไมต้องทำถึงขนาดนั้นด้วยหรอ?
ถึงจะได้ข่าวว่ามีความสัมพันธ์กันเหมือนคนในครอบครัวเดียวกันแต่ว่า.."
"ชั้นอยากจะหาเหตุจูงใจให้เปลี่ยนเป็น'เธอคนนั้น'น่ะ
เพราะชั้นคิดว่า.. มันเป็นเพียงสิ่งเดียวที่ชั้นสามารถชดใช้ให้'เธอ'ได้"
"ยังคิดเสียใจภายหลังอยู่เหรอ? ชั้นคิดว่านั่นมันเป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้นะ
ถึงจะน่าเศร้าก็เถอะ... ก็เพราะมันเป็นพรหมลิขิตน่ะ"
"พรหมลิขิตหรอ... สำหรับชั้นแล้ว นั่นน่ะมันเป็นคำที่โหดร้ายที่สุดเลยล่ะ"
พวกอาจารย์คุยอะไรกันนะ เหมือนกับไม่ใช่ตัวอาจารย์อย่างปกติเลย
คงจะพูดคุยในเรื่องเกี่ยวกับผู้ใหญ่ๆที่เราไม่รู้ด้วยล่ะมั๊ง
แล้วตอนนั้นเอง ประตูก็เปิดออกมาพร้อมนาโอชิเซนเซย์ที่ออกมาก่อน
ตามด้วยโคทาโร่เซนเซย์เดินตามออกมา ทั้งสองคนยังคงคุยกับเราเหมือนปกติ
จบด้วยบทนำ แล้วเราก็จะได้รู้จักเซนเซย์สองคนไปเรียบร้อย
สำหรับฉากแรกพบกับอิคุเซนเซย์ก็คือในห้องพยาบาลเช่นกัน
"เน่... รู้รึเปล่า? พระจันทร์กับความรักน่ะ
満ちれば欠ける (ขออภัย อันนี้เรางงมาก ไม่แน่ใจคำแปลเหมือนกัน
เดาว่า ’ถึงจะเต็มแต่ก็ขาดได้’ มั๊ง ^^" ถ้าใครแปลได้ช่วยแปลให้หน่อยนะค้า >//<)"
ขณะที่เรากำลังงงว่าผู้ชายคนนี้เป็นใคร นี่เราถูกจีบหรอ? เขาก็พูดต่อว่า
"เตียงนอนที่ห้องพยาบาลนี่ให้ความรู้สึกตอนนอนที่ไม่ดีเลยนะ
ผม.. คงจะไม่ได้แสดงนิสัยเสียตอนนอนอะไรออกมาสินะ?"
แล้วเขาก็จะเข้ามาใกล้เรามากขึ้น
"เธอคงยัง... ไม่เคยมีความรักจริงจังสินะ"
เราก็จะตกใจใหญ่ แล้วเขาก็จะหัวเราะ และขอโทษเรา
"หุๆ ขอโทษนะ อย่ามองด้วยสายตาแบบนั้นสิ..
(ที่ทำแบบนี้)เพราะว่าดวงตาของเธอมันสวยมากเกินไปน่ะ
ดวงตาที่ยังไม่เคยรู้ถึงความเศร้าและเจ็บปวดของความรัก
ความรักที่แท้จริงน่ะ มันช่างโหดเหี้ยมทารุณ!
เงาที่แอบซ่อนอยู่ในใจของคนเราจะถูกดึงให้ออกมา"
สุดท้าย เราก็จะได้รู้ความจริงว่าคนๆนี้ก็คืออาจารย์นั่นเอง!
แล้วจากนั้นก็ยังคงเผยความร้ายต่อ
"เน่... เธอน่ะเป็นผู้หญิงคนเดียวในโรงเรียนนี้สินะ รู้สึกเป็นยังไง บอกชั้นหน่อยสิ"
"มีผู้ชายมารับใช้มากมายแบบนี้.. รู้สึกยังไงบ้างล่ะ"
(อันนี้เรายังสับสนอยู่ไม่แน่ใจว่าอาจจะแปลว่า ’ได้รับใช้ผู้ชายมากมาย’ ก็ได้นะ?)
"ถ้ารู้สึกไม่ดีก็ขอโทษด้วยนะ ไม่ได้คิดจะแกล้งอะไรหรอก"
หลังพูดจบเขาก็เดินไปเปิดประตู
"จะได้เจอกันอีกมั๊ยนะ? เจ้าหญิงแห่งโรงเรียนเซย์เงทสึ
จะคอยตั้งตารอการพบกันครั้งหน้านะ"
(เป็นบทสนทนาแรกพบที่ทำเอาเราอึ้งจริงๆ ก็พอได้ยินว่าร้ายแต่ไม่นึกว่าจะ.. นะ)
อาจารย์อิคุนี่จะมาเป็นอาจารย์สอนแค่สามเดือนที่ห้องเรา
แล้วหมอนี่จะชอบเรียกอาจารย์โคทาโร่เป็น'โคทานี่' ด้วยล่ะ
เอาล่ะ จบแค่นี้ก่อนล่ะกันนะคะ ไว้มาต่อคราวหน้า
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น