ตามนี้เลย... http://orangehoney.jp/
อ้อ แล้วก็ลืมบอกไปว่า...
นอกจากจบกับหนุ่มทั้งหลายแล้ว เรายังสามารถจบแบบควบสอง
ได้หนุ่มถึงสองคนในคราวเดียวเลยด้วย!!
ก็มีชินยะ&เซย์จิ(คู่พี่น้อง) แล้วก็ เคตะกับอากิระ(คู่เพื่อนรัก)
ทีนี้ตามที่มีคนขอไว้ เราจะเริ่มเล่าจากมาซาโตะซังนะ (ก็เสียงโหวตมากกว่าคนอื่นอ่ะนะ)
อย่าง ที่เคยบอกแล้ว มาซาโตะซังเป็นตัวละครที่เราคิดว่าจีบยากที่สุดแล้ว สำหรับเหตุผลก็เพราะพี่แกไม่ได้อยู่โรงเรียนเดียวกับเรา เพราะงั้นเวลาจะตอบคำถามเราเลยเลือกยาก เกิดเลือกไม่ดีก็กลายเป็นจบกับคุณเพื่อนสาวแทน(ก็เพราะจีบมาซาโตะเนี่ยแหล่ะ ถึงได้จบกับนัตจัง ดังนั้น ระวังไว้ให้ดี!! แต่ถ้าท่านผ่านเดือนกันยายนมาได้แล้ว ท่านก็โล่งใจได้ว่า ท่านจะไม่ต้องอกหักและจบอย่างเหงาหงอยกับเพื่อนหญิงแล้ว) แต่ถ้าเกิดเลือกคุยกับใครบางคนมากเกินไป ก็จะไปจบกับคนนั้นแทนอีก (และนี่ก็เป็นอีกเหตุผลที่ทำให้เราได้รู้ว่าสามารถจบแบบควบสองได้! เพราะขณะที่กำลังจีบๆคุณอาอยู่ จู่ๆอามาซาโตะก็หายตัวไปแบบว่าหายหน้าไปเลยจริงๆ แล้วก็กลายเป็นไปงานคริสมาสต์กับเซย์จิและชินยะแทน ^^" แล้วก็เลยได้จบกับคู่นี้) ดังนั้น ถ้าใครจบไม่ได้ก็ถามได้นะ ^^
หมายเหตุ!! อย่างเคยนะคะ เราไม่เก่งภาษาญี่ปุ่น เพราะฉะนั้นถ้าหากเราแปลผิดพลาดอะไรไปก็ขออภัยล่วงหน้าค่า >.<
แล้วก็ ถ้าเราเล่าผิดบ้าง ก็ขออภัยนะค้า พอดีลืมๆไปบ้างแล้วน่ะค่ะ แฮะๆ (เมื่อกี้ก็ไปนั่งเปิดอัลบั้มกับsceneมารื้อฟื้นความจำอยู่)
เริ่มแรก... เราจะยังไม่เจอมาซาโตะซัง จนกว่าจะถึงเดือนสิงหาคม(เริ่มเล่นเดือนมิถุนายน) ซึ่งเป็นวันปิดภาคฤดูร้อน แต่เราก็ยังคงต้องไปทำงานชมรมอยู่ดี เราก็จะไปนั่งทำงานกับชินยะคุง พอทำงานเสร็จก็ออกมาจากโรงเรียนพร้อมชินยะคุง เราก็จะรู้สึกถึงแดดที่ร้อนเปรี้ยงๆสุดจะทน ชินยะเห็นก็เลยถามว่า เราไม่ถูกกับแดดเหรอ? เราก็ตอบว่า เราชอบฤดูร้อนที่สุดเลย(ตอแหลสุดๆ -_-") ชินยะคุงก็เลยยิ้มแล้วก็ให้ตั๋วไปเที่ยวสวนสนุกเรามา เราก็ขอบคุณ แล้วก็ต่างคนต่างไป แล้วเราก็เดินไปที่สวนสาธารณะ(เลือกข้อล่างสุดนะ) เราก็จะไปเจอเทพบุตรที่นั่น เหอๆๆ แต่ความประทับใจแรกพบที่ตัวเอกเจอก็คือ... หมอนี่มันคนบ้ารึเปล่า??? ทำไมน่ะเรอะ! ก็เพราะเราไปเจอคุณพี่ท่านยืนกลางน้ำพุอยู่น่ะสิ (แต่ตัวเราเองกลับนั่งกรี๊ด เท่ห์มากกก ฉากนี้ชอบสุดๆ โดยเฉพาะตอนที่พี่ท่านเหลือบตามามอง >//< ดูยังไงก็ไม่เห็นเหมือนคนบ้าเลย >.< แถมฉากนี้ยังทำเอาเรานึกถึงซุโอ ทามากิ จาก Ouran Highschool Hostclub อีกต่างหาก.. ก็เหมือนตอนที่ทามากิยืนตากฝนแอ๊คท่าเป็นเจ้าชายรูปงามที่เหงาหงอยไง)
หลังจากเราจ้องมองสักพักอย่างงๆ ว่าหมอนี่มันบ้ารึเปล่า พี่ท่านก็ดูเหมือนจะรู้ตัวและเหลียวมามองเรา ทำเอาเราสะดุ้งว่า อ๊ะ มองมาทางนี้แล้ว!!
แต่ พี่ท่านไม่ใช่เพียงรู้สึกตัวว่าถูกมองเท่านั้น แต่ยังเดาใจเราออกด้วย ก็เลยเอ่ยถามไปว่า กำลังคิดว่าทำไมชั้นมายืนตากน้ำพุตรงนี้ใช่มั๊ย แล้วคุณพี่ก็จะอธิบายให้เราฟังว่าเขามายืนตรงนี้ เพราะภาพของวิวทิวทัศน์ที่มองจากตรงนี้มันสวยดี
และ ขณะที่เรากำลังเดินกลับบ้าน ก็จะโทรไปรายงานเรื่องนี้ให้นัตจังเพื่อนสนิทของเราฟัง (โดยเล่าว่าไปเจอคนบ้ามา ^^") นัตจังก็จะเตือนๆให้เราระวังตัว...
ใน เดือนตุลาคม... ขณะที่เรากำลังนั่งดูหนังสือนิตยสารกับนัตจัง เราก็จะเจ๊อะกับภาพของคนๆนึง... เอ๊ะ ผู้ชายคนนี้มัน...คนบ้าเมื่อวันนั้น!?!!
นัตจังก็มองดูแล้วก็บอกว่า เอ๋ เท่ห์จังเลยนี่นา ^^ แล้วเราก็จะได้รู้ว่า ผู้ชายที่เราได้เจอไม่ใช่คนบ้าที่ไหน แต่เป็นนักดีไซเนอร์ชื่อดังนั่นเอง!!!
หลัง จากวันนั้น ขณะเรากำลังกลับบ้านพร้อมกับชินยะคุง เราก็จะบังเอิญไปเจอคุณพี่มาซาโตะซัง โดยที่มาซาโตะซังจะเข้ามาทักชินยะคุง แล้วก็เห็นเรา ชินยะก็จะถามว่า รู้จักกันหรอ? เราก็จะไม่รู้จะตอบยังไง มาซาโตะซังก็เลยช่วยตอบแทน ประมาณว่า ไม่ใช่ว่ารู้จักกันหรอก แต่ก็เคยเจอกัน อะไรประมาณนั้น... แล้ววันนั้นเราก็เลยได้รู้ว่า ที่แท้ผู้ชายคนนี้ก็คือคุณอา(น้องชายของพ่อ)ชินยะคุงกับเซย์จิคุงนี่เอง เช่นเดียวกับมาซาโตะซัง ก็จะได้รู้ว่าเราเป็นเพื่อนร่วมชั้นกับชินยะคุง
(และ ถึงเราเดินกลับบ้านพร้อมเซย์จิ เราก็จะไปเจอมาซาโตะซังอยู่ดีนะ แล้วถ้าเราไปเจอกับเซย์จิ คุณน้องก็จะบอกเราว่า เขาน่ะหวังว่าสักวันจะเป็นแบบมาซาโตะซัง อะไรประมาณนั้น)
และแล้ว เวลาผ่านไปไม่นาน โชคชะตาก็ทำให้เราได้พบกับผู้ชายคนนี้อีกครั้ง! (ยกเว้นเราจะล่อลวงหนุ่มอื่นได้ซะก่อน เหอๆๆ) ขณะที่เรากำลังเดินกลับบ้าน ก็จะได้ยินเสียงเรียก เราก็จะนึกกลัวว่า ใครกันนะ พวกโรคจิตรึเปล่า เราก็เลยรีบวิ่งหนี แต่คนๆนั้นก็ยังตามมา แล้วก็ปรากฏว่า คนที่เรียกเราก็คือมาซาโตะซังต่างหาก! เราก็อายและขอโทษบอกว่านึกว่าพวกโรคจิต(อีกแล้ว) มาซาโตะซังก็หัวเราะนิดๆแล้วก็บอกว่า ก็ว่างั้นเหมือนกัน ว่าเราต้องคิดแบบนี้แน่เลย จากนั้นเราก็จะคุยกัน เราก็จะบอกว่ามาซาโตะซังเป็นดีไซเนอร์หรอ สุดยอดเลยนะ!! แต่แทนที่พ่อหนุ่มที่ได้รับคำชมจะดีใจ เขากลับทำหน้าเครียดๆแล้วบอกว่ายอดตรงไหน? แล้วก็พูดๆพล่ามๆ อะไรที่เราขี้เกียจเปิดดิกแปล เหอๆๆ สุดท้าย มาซาโตะซังก็จะบอกว่า ขอถามอะไรเราอย่างได้มั๊ย แล้วมาซาโตะก็จะถามเราว่า เพราะเราวาดรูปไม่ได้ เลยคิดจะหนีงั้นเหรอ? แล้วก็พูดๆอีกจนเราจะร้องไห้ มาซาโตะซังก็เลยต้องปลอบ แล้วเขาก็จะบอกว่า ถึงแม้ใบหน้าของเธอตอนร้องไห้จะน่ารัก แต่ว่า...(อะไรสักอย่างที่เราเปิดดิกหาไม่เจอ เหอๆๆ) แล้วก็ยื่นมือมาลูบผมเรา
พอ ปลอบเราเสร็จ คุณพี่ท่านก็ถือโอกาสขอเมลล์เราซะเลย เราก็ เอ๊ะ? มาซาโตะซังก็เลยบอกว่า เพราะเป็นเพื่อนของเหล่าหลานที่น่ารักของเขา ก็เลยอยากจะติดต่อพูดคุยด้วยน่ะ(อะไรประมาณนี้แหล่ะ ถ้าแปลผิดก็ขออภัย) เราก็เลยให้เบอร์ไป และคืนนั้น มาซาโตะซังก็จะเมลล์มาหาเรา ^0^
และ แล้ว เหตุการณ์ร้ายแรงก็เกิดขึ้น เมื่อเซย์จิหนีออกจากบ้าน!! เราก็เป็นกังวล โทรไปหาเซย์จิก็แล้ว ก็ไม่ติด ก็เลยคิดถึงมาซาโตะซังขึ้นมา แต่เอ๊ะ! เรายังไม่มีเบอร์เขานี่นา ก็เลยได้แต่เมลล์ไป พอเมลล์ไปปุ๊บ คุณพี่ท่านก็โทรกลับมาทันที เราก็คุยๆกัน แล้วสุดท้าย ก็เลยไปที่บ้านมาซาโตะซัง แล้วก็ได้รู้ว่า เซย์จิหนีมาพักที่บ้านมาซาโตะซังนี่เอง แต่รอแล้วรอเล่า เซย์จิก็ไม่กลับมาสักที เราก็เลยกลับบ้าน และที่หน้าบ้านนั้นเอง.. เราก็ได้เจอะกับเซย์จิคุง!!!
คืนนั้น เซย์จิเป็นไข้ เราก็อยู่กับเซย์จิทั้งคืน เช้าวันต่อมา เราจะอยู่ดูแลแต่เซย์จิให้เราไปเรียน เราก็เลยออกจากบ้านไป แต่ก็อดเป็นห่วงไม่ได้ ถึงแม้เซย์จิจะบอกว่าไม่ให้บอกใคร แต่เราก็ตัดสินใจโทรไปหามาซาโตะซัง แล้วมาซาโตะซังก็จะมารับเซย์จิกลับ(ไม่แน่ใจว่าชินยะคุงมาด้วยรึเปล่า)
คืน นั้น มาซาโตะซังก็จะโทรมาหาเรา ถามว่าว่างไหม เราก็บอกว่าว่าง มาซาโตะเลยมาหาเราที่บ้านบอกว่ามีเรื่องจะคุยด้วย(รึไงเนี่ยล่ะ) แล้วก็ชวนออกไปข้างนอก ขณะที่เรากำลังนั่งในรถ มาซาโตะซังก็จะบอกว่าขอโทษด้วยเรื่องเซย์จิคุงทำให้ต้องลำบาก เราก็จะบอกว่าไม่ต้องขอโทษหรอก แล้วมาซาโตะก็จะบอกว่า ที่จริงแล้ว เรื่องขอโทษน่ะ เป็นแค่ข้ออ้าง เขาแค่จะพาเราไปสถานที่นึง และที่นั่นก็คือ... สถานที่ที่เห็นวิวสวยๆ(เรียกว่าไงดีล่ะ ไปดูรูปเองล่ะกันนะค้า ^^) เขาก็จะเล่าว่าสมัยที่เขาอายุประมาณเท่าเรา เขาเคยพาชินยะคุงกับเซย์จิคุงมาที่นี่ด้วย(ถ้าแปลไม่ผิดนะ) แล้วเขาก็จะเริ่มเล่าถึงอดีตของเขา เรื่องของเขากับพี่ชาย(พ่อชินยะ) ถ้าเราแปลไม่ผิดรู้สึกว่ามาซาโตะก็เคยวาดรูปเหมือนกัน แล้วก็จะบอกว่าเขาไม่สามารถปกป้องโลกของเขาได้ เพราะฉะนั้น...(อะไรสักอย่างไม่แน่ใจ เหมือนจะบอกว่าจะปกป้องโลกของคนอื่นรึเปล่าน้า ไม่รู้สิ) แล้วลมก็พัดมา มาซาโตะก็จะถามเราด้วยความเป็นห่วงว่า ลมแรงจังนะ หนาวรึเปล่า เราก็บอกว่านิดหน่อย เขาก็เลยเข้ามากอดเราจากด้านหลัง ทำให้เราอุ่นขึ้น
หลาย วันถัดมา มาซาโตะก็จะมารอเราที่หน้าโรงเรียน(รู้สึกเราจะนัดเขาไว้ แต่เราจำไม่ได้อ่ะว่าเรื่องเป็นไง แฮะๆ รู้แค่ว่ามาซาโตะเป็นฝ่ายโทรมาน่ะแหล่ะ) แล้วเราก็จะรู้สึกว่ามาซาโตะมีกลิ่นหอมจังเลย มาซาโตะก็จะถามเราว่า มีอะไรหรอ เราก็จะบอกว่า มาซาโตะซังมีกลิ่นหอมจัง เขาก็เลยบอกว่า ถ้าเข้ามาใกล้ๆจะยิ่งได้กลิ่นหอมมากกว่านี้อีก แล้วก็บอกให้เราเข้ามาใกล้ๆสิ เราก็เขิน มาซาโตะเลยบอกว่า ล้อเล่นน่ะ แล้วขณะที่เรากำลังจะขึ้นรถมาซาโตะ ชินยะคุงก็จะมาห้ามเรา แต่มาซาโตะซังจะบอกว่า ขอโทษด้วยนะ แต่เราสัญญากันไว้แล้ว และเราก็จะขึ้นไปบนรถมาซาโตะซัง (แล้วก็คุยอะไรกันไม่รู้จำไม่ได้ง่า ขอโทษค่า >.<)
หลังจากวันนั้น ชินยะก็จะมาคุยกับเรา และบอกว่าอย่าเผลอใจให้กับมาซาโตะซังมากนะ เขากลัวเราจะผิดหวัง เพราะมาซาโตะซังเป็นคนที่อยู่แต่กับโลกของตัวเอง (อะไรประมาณนั้น) แล้วตอนนั้นเองที่ผู้ถูกนินทาอยู่ก็โทรเข้ามือถือเรา แล้วก็บอกว่าเขารออยู่ที่หน้าประตูนะ ชินยะก็จะทำหน้าเครียดๆแล้วบอกว่า มาซาโตะซังสินะ อย่าไปนะ แต่สุดท้าย เราก็ขอโทษชินยะคุงและวิ่งไปหามาซาโตะ หลังจากมาซาโตะพาเรามาส่งบ้านแล้ว เราก็จะถามมาซาโตะซังด้วยความกังวลในคำพูดของชินยะคุง แล้วก็คุยๆกัน(ไม่ค่อยแน่ใจว่าคุยอะไรกัน) สุดท้ายมาซาโตะก็บอกว่า เขาจะให้คำตอบวันพรุ่งนี้ แล้วคืนวันถัดมา เขาก็จะเอาอะไรบางอย่างมาให้เรา(จำไม่ได้อ่ะ ขอโทษค่า >.<)
หลัง จากนั้นมาซาโตะก็จะหายตัวไปสักระยะ ช่วงนั้นเราก็จะฝันถึงอดีตสมัยเด็ก เราไปงานเปิดอะไรสักอย่างกับพ่อ แล้วก็เจอผู้ชายคนนึง(มาซาโตะซัง) เขาก็ถามนั่นรูปที่เธอวาดหรอ เราก็จะบอกอื้ม แล้วเขาก็จะบอกว่า "ขอบคุณนะ" ขณะที่เรากำลังงง เขาก็จะพูดต่อว่า "กับโลกใบใหม่ที่เธอสร้างขึ้น... รูปของเธอจะประทับจิตใจของหลายๆคน แล้วชั้นจะคอยเป็นกำลังใจให้นะ" (อะไรประมาณนี้แหล่ะ แอบลืมอีกแล้วง่า >.<) พอเราตื่นขึ้นมา ก็จะสงสัยว่า ผู้ชายคนนั้น คือมาซาโตะซังรึเปล่านะ
แล้วคืนวันนึงขณะ ที่เรากลับมาวาดรูปอีกครั้ง(เพราะมาซาโตะบอกว่าชอบรูปเราอะไรประมาณนั้น) ก็มีคนมากดกริ่ง เราก็เลยเดินไปเปิดประตูและมาซาโตะซังก็เข้ามากอดเรา
แล้ว เขาก็จะบอกว่า เขารู้สึกแย่มาก หัวเขาไม่แล่นเลย เขาไม่สามารถนึกภาพความคิดดีๆอะไรออกมาได้เลย ก็จะระบายๆกับเรา เราก็จะช่วยปลอบ แล้วตอนนั้นเขาก็จะพูดขึ้นว่า เขาได้กลิ่นสี กำลังวาดรูปอยู่หรอ? เราก็ตอบอื้ม แล้วคุณพี่ท่านก็จะจูบเราทันที (เฮ้ๆ ยังไม่ทันตั้งตัวเลยนะ!)
เขา ก็จะบอกว่า เขาดีใจมากเลย และจะตั้งตารอดูภาพของเรา แล้วก็บอกว่า เรากำลังพยายามอยู่ เขาเองก็จะพยายามเช่นกัน ตอนที่เขากำลังจะกลับ เราก็จะไม่อยากให้เขากลับ เขาก็เลยถามว่า อยากให้เขาอยู่ต่อหรอ เราก็ตอบอื้ม แต่คำตอบที่ได้กลับเป็น "ไม่ได้" ส่วนเหตุผลเราไม่แน่ใจ รู้สึกว่าจะให้กลับไปทำงานกันต่อล่ะมั๊ง แล้วเขาก็จากไป
หลายวันผ่าน ไป เราก็จะไม่ได้เจอะหน้ามาซาโตะซังเลย จนในที่สุด วันนึง ชินยะก็จะมาคุยกับเรา และบอกว่า สีหน้าเราดีขึ้นมากเลย เริ่มกลับมาวาดรูปอีกครั้งแล้วหรอ แล้วเขาก็จะบอกว่า เขาเจ็บใจนะ(คิดว่าแปลงี้นะ) เป็นเพราะมาซาโตะซังใช่มั๊ย แต่เขาก็ดีใจมากเลยนะที่เรากลับมาวาดรูปอีกครั้ง แล้วเขาก็จะชวนเราไปงานเปิดของมาซาโตะซัง เราก็จะตอบรับ และคืนนั้น มาซาโตะซังก็จะโทรมาหาเรา และบอกว่างานจบแล้ว เขาคิดถึงเรามากเลย(อยากเจอมากเลย) เราก็จะคิดในใจว่าคิดถึงมาซาโตะซังมากเหมือนกัน แต่ไม่ได้พูดออกไป มาซาโตะซังก็เลยถามว่า แล้วเราล่ะ? เราเลยตอบไปว่า คิดถึงมากเหมือนกัน(อยากเจอมากเหมือนกัน) มาซาโตะซังเลยบอกว่า งั้นเปิดหน้าต่างสิ เราก็เอ๊ะ? พอเปิดไป ก็ปรากฏว่ามาซาโตะยืนอยู่หน้าบ้านเรา แล้วเราก็เลยรีบลงไปหามาซาโตะซัง
วัน งาน... เราก็ไปพร้อมชินยะกับเซย์จิ แล้วพอมาซาโตะซังมา สองคนนั้นก็จากไป
ขณะที่เรากำลังเขินว่า เอ๊ะ เราอยู่กันสองต่อสองกับมาซาโตะซังเหรอ!
มาซาโตะซังก็จะถามว่านั่นอะไร เราก็บอกว่ารูปที่เราวาดเอามาให้มาซาโตะซังดู
เขาก็จะดีใจมากและฉุดเราเข้าไปในห้อง(ฉุดจริงๆนะ)
พอเข้าไปในห้องก็กอดเราทันที แล้วก็ตามด้วยจูบ >//<
แล้วเขาก็จะถามว่า เดี๋ยวพอจบงาน ไปไหนกันดี เราก็จะบอกว่าไปไหนก็ได้
คุณพี่มาซาโตะก็เลยได้โอกาสบอกว่างั้นมาที่บ้านเขานะ อยากจะคุยด้วย
มีเรื่องอยากคุยเยอะแยะเลย (โถ แค่คุยงั้นเหรอ พูดซะตกใจหมด)
เราก็จะตอบรับด้วยความยินดี...
Fin.
และ แล้วก็จบมาซาโตะซังไปคนนึงแล้ว!!!
คุณอาคนนี้ ที่จริงแล้วเราว่าเนื้อเรื่องดูธรรมดาที่สุดแล้วนะ
(แต่จริงๆก็ยังไม่ได้เล่นรุ่นพี่ล่ะนะ)
อาจจะเป็นเพราะเป็นตัวละครที่เสริมเข้ามาใหม่
รึไม่ก็อาจจะเป็นเพราะว่าตอนเราเล่นแบบว่าเล่นหลายรอบจนเริ่มเครียด ฮะๆๆ
แต่ว่านะ อยากจะบอกว่าตอนเล่นมาซาโตะซังเราแอบรู้สึกว่า...
อีนี่หลอกเด็กนี่หว่า... เหอๆๆ ก็แหม พอคิดว่ามาซาโตะซังอายุมากกว่าเราตั้งเยอะ
เราก็แค่เด็กมัธยมเอง มันก็เหมือนหลอกเด็กนี่เน้อ >.<
(แล้วทำไมตอนเล่นเกมส์อย่างtokiGS จีบอาจารย์ที่อายุมากกว่าแล้วไม่รู้สึกฟ่ะ?)
แต่ก็ยอมรับว่ามาซาโตะซังเท่ห์จริงๆ >//<
อ้อ ระหว่างเดือน จะมีcrossoverมาให้ด้วยนะ
คือจะมีหนุ่มๆที่เราจีบออกมาพูดความรู้สึกของเขาต่อเราอะไรประมาณนั้น...
เราไม่ได้เปิดดิกก็เลยไม่ค่อยรู้เรื่องเท่าไหร่
แต่เท่าที่แปล(และจำ)ได้ของมาซาโตะซังก็ประมาณ...
ตอนแรกเขาจะบอกว่า ครั้งแรกที่เจอเรา หลังจากนั้นเขาก็คิดถึงเรา
อยากรู้เรื่องของเรามากขึ้นอีก อยากเจอเราอีก...
แล้วหลังจากนั้นก็จะพูดว่า... เราเป็นเพื่อนของหลานๆเขา
แบบนี้.. เขาจะทำยังไงดี...
แต่สุดท้าย ก็จะกลายเป็นว่า..
เขาไม่สนใจแล้วว่าเราจะเป็นเพื่อนของชินยะและเซย์จิ เขาต้องการเรา ประมาณนั้นแหล่ะ
นอกจากcrossover ก็จะมีเมลล์จากหนุ่มๆส่งมาทุกเดือนด้วย
แต่สำหรับมาซาโตะซัง เราจะได้รับเมลล์ก็หลังจากเขาถามเมลล์เราแล้วอ่านะ
(เมลล์นี่เราเก็บไม่ครบแหล่ะ เพราะไม่ใช่แค่เก็บทุกเดือน
แต่ถ้าเปลี่ยนคำตอบ ก็ได้คนละเมลล์กันอีกด้วย เลยขี้เกียจเก็บ)
แถมให้รูปนึง รูปรุ่นพี่กับรุ่นน้องในชมรมเรา
สำหรับรายต่อไป...
ตอน แรกว่าจะเล่าเรื่องเคตะคุง เพราะเมื่อวานเพิ่งเล่น แล้วแบบว่ากรี๊ดมากๆๆ >//<
เคตะคุงทำไมถึงได้น่ารักขนาดนี้!!! >0< ถึงขนาดทำให้เราเปลี่ยนใจจากชินยะคุง
เทใจไปให้เคตะคุงเลยนะเนี่ย! แบบว่าชอบมากๆๆ >//< แต่แล้ว...
พอเล่นไปถึงเดือนมกราฯ เราก็ต้องอึ้ง!! เมื่อเข้าเนื้อเรื่องเครียดเราก็เศร้ามากๆๆ
แบบว่าเจ็บมาก จนอยากจะร้องไห้ (ไม่ได้เว่อร์น้า รู้สึกอยากจะร้องไห้จริงๆ)
รู้สึกเลยว่าตัวเองท่าจะเป็นเอามาก อินจัดเกินไปป่าวเนี่ย
สงสัยเพราะเราชอบเคตะมากจริงๆ
(ชอบคนพากษ์ด้วยล่ะ แล้วเขาก็พากษ์อิจิโกะจากbleachกับเทรุจากtokiGS2ด้วย>.< )
แล้วอีกเหตุผลก็คือ.. เราไม่ใช่ผู้หญิงใจกว้างอ่ะ ^^"
ทำให้ถึงจะจบแบบ Happy Ending แต่เรากลับยังแอบเศร้าไม่หาย อารมณ์ค้างอ่ะ
(ก็ถึงเคตะจะบอกว่าชอบเรา แต่เราก็ยังรู้สึกว่าเราไม่ใช่ที่หนึ่งในใจเคตะคุงอยู่ดีอ่ะ)
เพราะงั้นคงจะไม่เล่าเคตะล่ะ แต่ก็ยังขอแนะนำให้เล่นเคตะคุงนะ!!
เพราะเคตะน่ารักมากๆๆๆๆ เนื้อเรื่องน่ารักจริงๆ >//<
แต่ถ้าคิดว่าตัวเองไม่ใช่ผู้หญิงใจกว้าง(เหมือนเรา)ก็เล่นถึงแค่เดือนมกราฯ ล่ะกัน ฮะๆๆ
ยกเว้นจะรับความเศร้าได้และไม่คิดอะไร(ไม่อินจัดแบบเรา) ^^
อยากจะบอกว่าหลังจากเล่นเคตะจบ เราก็เล่นต่อโดยกะจะจบแบบคู่เคตะ&อากิระ
ตอนที่เล่นๆอยู่แล้วเห็นชินยะคุงโผล่มาฉากนึง(ไว้เดี๋ยวเล่าในเรื่องอากิระ)
เราแทบอยากจะเข้าไปกอดร้องไห้ซบอกแล้วบอกว่า
"ขอโทษน้าาา ชินยะคุงงง เราจะไม่นอกใจนายอีกแล้ว" T^T เลยล่ะ เหอๆๆ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น