หยิบเกมส์เก่ามารีวิวใหม่อีกแล้วค่ะ เหอๆๆๆ
เปิดเรื่องด้วยภาพต้นซากุระ
"คำที่ไม่สามารถพูดได้... ความรู้สึกที่ไม่สามารถบอกออกไปได้
ดังเช่นซากุระต้นนั้น... ถ้าสามารถส่งไปกับสายลมได้ล่ะก็.."
โคโจว ชิโอะ นางเอกของเกมส์ เปลี่ยนชื่อไม่ได้ค่ะ(แอบเซ็ง)
โคโจว ทาคาอากิ "พี่ชาย"ไม่แท้ ของนางเอกค่ะ!!
ＣＶ：平川大輔 พากย์โดย ฮิราคาวะ ไดสุเกะ
กรี๊ดค่าาาา ฮิราคาวะซังมาพากษ์เป็นพี่ชายอีกแล้ววว >//<
ฟังเสียงแล้วแอบกรี๊ดกร๊าด แต่คราวนี้ไม่ได้พากษ์แนวคุณพี่สุดเลิฟทาคาชินะคะ
แต่เป็นแนวคุณพี่สุดเคร่งขรึมทาคาอากิซังแทนค่ะ ^^'
(เสียงในบางซีนแอบนึกถึงเอสในอลิสโผล่มาแวบๆ)
"เรียกว่า'พี่ชาย'น่ะ ให้พอแค่นี้ จากนี้ไปเป็น'อาจารย์'แทน"
เมื่อแม่นางเอกแต่งงานกับพ่อนางเอกเมื่อประมาณสิบปีก่อน
ทำให้เธอได้หนุ่มแว่นคนนี้มาเป็น"พี่ชาย"ของตน
แต่เมื่อเข้ามหาลัย พี่อากิก็ย้ายออกจากบ้าน ทำให้เธอไม่ได้เจอกับพี่มานาน
ตอนนี้พี่อากิย้ายกลับมาอยู่ที่บ้านแล้ว!!
(อยู่กันสองต่อสองด้วย เพราะ พ่อแม่ไม่ได้อยู่บ้านนี้)
นอกจากนี้ พี่อากิเนี่ย ก็เป็นอาจารย์เธอด้วยล่ะ เหอๆๆๆ
เอาล่ะ ต่อด้วยหนุ่มตัวเอกของเกมส์ คุ่แฝดทั้งสอง...
ชิโนมิยะ โคเฮย์ หนุ่มแสนใจดี มีรอยยิ้มให้กับทุกคน
CV : 鈴木裕斗 พากย์โดย สุซุกิ ยูโตะ
จริงๆเราก็ชอบหนุ่มใจดีอยู่หรอกนะ แต่เราไม่ชอบหนุ่มดูเหยาะแหยะและปากหวานไปล่ะ ^^"
เวลาโดนชมมากๆมันทำให้รู้สึกเหมือนหมอนี่ไม่จริงใจ หมอนี่เจ้าชู้ ไงบอกไม่ถูกอ่ะ
(แถมเสียงไม่โดนใจด้วยอ่ะ)เพราะงั้น... คงยังไม่จีบหมอนี่..
ชิโนมิยะ เรียวเฮย์ หนุ่มนักกีฬาเลือดร้อน
CV : 鈴木達央 พากย์โดย สุซุกิ ทัตสึฮิสะ
ตกใจหมดเลยอ่ะ แหมมม เลือกคนพากษ์คู่แฝดนามสกุลเดียวกันซะด้วย
อยากบอกนะว่าคนพากษ์สองคนนี้เป็นพี่น้องกันจริงๆ ^^"
ว่าแต่... ชอบเสียงพากษ์คนนี้เหมือนกันนะ อิอิ เราเนี่ยชอบแนวโวยวายแหงเลย
สองแฝดที่นิสัยต่างกับลิบ กับคนหนุ่มคนนี้ที่ปากคอเราะร้ายต่างกับโคเฮย์จริงๆ
เจอกันครั้งแรกก็หาเรื่องทะเลาะกับเราซะแล้ว (ด้วยพล็อตเดิม คือโดนหาว่าเกะกะขวางทาง)
แต่เพราะถูกใจกับเสียงพากษ์และท่าทางแนวหนุ่มนักกีฬาเลยมองๆอยู่ อิอิ
ชิโนมิยะ เคย์ หนุ่มแว่นสุดเท่ห์
CV : 羽多野渉 พากย์โดย ฮาทาโนะ วาตารุ
พี่ชายคนโตของตระกูลชิโนมิยะ หนุ่มแว่นสุดเท่ห์แสนเคร่งขรึม วางมาดแทบตลอด
เขาจะมาเป็นครูสอนพิเศษให้เราค่ะ (เนื่องจากเราเรียนแย่มากๆ เหอๆ)
ชิโนมิยะ อาโออิ คุณพี่คนรองแสนเจ้าชู้
CV : 堀江一眞 พากย์โดย โฮริเอะ คาสุมะ
รู้แค่ว่า ไม่ชอบเสื้อเขาอ่ะ เปิดหน้าอกซร้าาาา >//<
เจอหน้ากันครั้งแรกก็แซวเรียวเฮว่า "วันนี้งานยุ่งมาก ถ้าจะจีบกันก็ไว้วันอื่นนะ เรียวเฮ"
(ขณะที่เห็นเรากำลังทะเลาะกับเรียวเฮอยู่ เหอๆๆๆ)
ริวโนะสุเกะ น้องหมา(?)น่ารัก
CV : 大須賀純 พากย์โดย โอสุกะ จุน
หนุ่มน้อยผู้สูญเสียความทรงจำ แต่เจอกันครั้งแรกก็บอกว่าชอบเราซะงั้น
จำชื่อตัวเองไม่ได้ แต่มีปลอกคอติดป้ายชื่อริวโนะสุเกะ (เหมือนหมาจริงๆเลย)
เราเลยพามาอยู่ด้วยเพราะสงสาร(?)
จะว่าไป... เสียงพากษ์แอบต่างจากที่คิด
ตอนแรกนึกว่าจะเสียงเด็กๆ แต่นี่เสียงดูทุ้มเป็นผู้ใหญ่กว่าเยอะเลย
จะว่าไป แอบหงุดหงิดอย่างนึงเรื่องดีไซน์ ตรงรอยยับน่ะค่ะ
บางครั้งมันยับเยอะเกินไปป่าวฟร่ะ!!!!
รีวิวเนื้อเรื่องให้สักเล็กน้อย...
โอเค เนื้อเรื่องก็อย่างที่บอกไปคราวก่อน เราอยู่บ้านเดียวกับพี่ชาย(ไม่แท้)
ทีนี้ขณะกลับบ้านก็เดินไปเจอของตกก็หยิบขึ้นมา เป็นพวงกุญแจตุ๊กตาลูกเจี๊ยบ
แล้วก็โดนตาเรียวเฮด่าว่าขวางทางเขา แอบทะเลาะกับเรียวเฮนิดๆ
โคเฮย์เข้ามาช่วยขวางการทะเลาะ แนะนำตัวคุยกับเรา
แล้วหนุ่มๆอีกสองคนก็โผล่มา ดึงแฝดทั้งสองไปทำงานต่อ
(กำลังย้ายของเข้าบ้านใหม่) เราก็เลยเดินกลับบ้าน
ถึงบ้านก็เจอคุณพี่ชายแว่นสุดเท่ห์กำลังทำอาหารให้เรา
แม้เจ้าตัวจะทำไม่เป็น แต่ก็ยังจะคยั้นคยอจะทำให้
บอกว่าเพราะเราน่ะทำให้เขาแล้ววันก่อน
สุดท้ายเราก็ยอมให้เขาทำให้(เฉพาะคราวนี้)
ท่าที่คุณพี่ที่แสนขยันขันแข็งพยายามทำอาหารให้ช่างน่ารักจริง
แอบทำเอาเรานึกถึงทาคาชิoniichan ใน love revo เลย
วันต่อมาเราก็ออกจากบ้าน(หลังพี่ชาย เพราะเรากะจีบตัวเอกแฝดก่อน)
พอถึงห้องก็พบว่ามีนักเรียนย้ายมาใหม่
โอ้! ไม่ใช่ใครอื่น หนุ่มแฝดนั่นเอง (ตามแบบฉบับการ์ตูนทั่วไปเลย)
"ยินดีที่ได้รู้จัก ชิโนมิยะ โคเฮย์ ครับ
เพราะว่ามีแต่เรื่องที่ยังไม่รู้จักในโรงเรียนนี้
ช่วยสอนด้วยนะครับ ฝากตัวด้วยครับ"
"ชิโนมิยะ เรียวเฮย์... ไม่มีเรื่องที่อยากพูดเป็นพิเศษ"
ไปดูสีหน้าอีตาเรียวเฮย์พอเห็นเราสิคะ ^^"
แต่ไม่ใช่แค่กับเรานะคะ เพราะขณะที่สาวๆมาจีบคุยกับทั้งสองหนุ่ม
อีตาเรียวเฮย์ก็ตีหน้าเหมือนเดิม แถมพูดว่า "น่ารำคาญ หายหัวไปซะ!"
แต่อีคุณสาวๆที่เข้าไปคุยด้วยก็นะ... หน้าด้านกล้ามาก
โดนว่าไปอย่างนั้นยังบอกว่า
"ว้ายย บอกว่า หายหัวไปซะ ล่ะ"
"น่ากลัวจัง.. แต่ก็เท่ห์จังเลยย"
เอ่อ... พวกนี้.. เกิดอคติกับสาวๆพวกนี้ทันที -_-" มันดูกะแดะยังไงบอกไม่ถูก
ตอนพัก โคเฮย์มาคุยกับเราเพราะตั้งใจจะแนะนำตัวกับเราจริงๆจังๆ
เราเลยถามเรื่องพวงกุญแจที่เจอหน้าบ้านหนุ่มๆชิโนมิยะ
ปรากฏว่ามันเป็นของเรียวเฮ เราเลยเอาไปคืนเรียวเฮย์
ไม่เพียงแต่ไม่ขอบคุณ หมอนี่ยังรีบไล่เราบอกว่าจะนอนอีก
อืมมม หมอนี่นิสัยแย่จริงๆน้าา แต่ทำไมเราถึงชอบนักน้าาาาา
ยิ่งฟังยิ่งชอบ เราว่าเราชอบหนุ่มเสียงแนวนี้จริงๆเลยสินะ >//<
ตอนเย็น เราเดินแล้วล้ม อีตาเรียวเฮย์มาเห็นค่ะ
เราเลยว่าเอาว่าเห็นแล้วไม่ช่วย เขาก็บอกว่า
จะให้ยื่นมือให้เหรอ ลุกเองก็ได้นี่นา แล้วก่อนจะไปยังมีการมาบอกว่า
สีขาวน่ะไม่ค่อยคิดอะไรไปรึเปล่า คิดให้มากกว่านี้หน่อยสิ
(หมายถึงกกน.ค่ะ ^^" อืมมม นะ)
ตอนเย็นก็เดินไปเจอคู่แฝดอีก โคเฮย์ก็ชวนกลับบ้านด้วยกัน
จะว่าไป... ขณะที่เล่นๆไปเนี่ย เราสงสัยมากเลยว่าเรียวเฮย์มีไรกับเราป่าว
ชอบทำท่าทำหน้าแปลกๆเหมือนจะพูดอะไรแต่ก็ไม่ยอมพูด
แอบเดาว่าพ่อหนุ่มที่เราเจอสมัยเด็กต้องเป็นเรียวเฮย์แหงเลย
วันต่อมา เราก็เจอคุณพี่อาโออยู่ใต้ซากุระ
ขณะที่คนเล่นกำลังสงสัยอยู่ว่าหมอนี่มาอยู่แถวนี้ได้ไง
หนุ่มแฝดทั้งคู่ก็วิ่งมา
"พี่อาโออิ... รอนานมั๊ย"
"ของที่ลืมน่ะมีแค่นี้ใช่มั๊ย ไม่กลับไปเอาแทนให้อีกแล้วนะ"
เห็นแล้วแอบสงสารแต่ก็ขำดีที่ฝาแฝดชอบถูกพี่ๆใช้งาน ฮะๆ
ตั้งแต่ตอนย้ายบ้านล่ะ คุณพี่เคย์เอาแต่สั่งน้องไม่ช่วยงานเล้ย
มาคราวนี้คุณพี่อาโอก็ใช้งานน้องให้กลับไปหยิบของที่ลืมที่บ้านมาให้
แอบขำตรงช่วงนี้ด้วย
"เอ๋ พี่อาโออิ รู้จักชิโอะจังด้วยหรอ"
"เปล่า ไม่รู้จัก"
"แต่ตอนนี้รู้จักแล้ว อย่างนี้นี่เอง เธอคือชิโอะจัง"
"จริงสิ เด็กที่เรียวกับโคพูดถึงนี่เอง"
"เปล่า ชั้นไม่ได้พูดถึงสักหน่อย"
"อย่างนั้นหรอ" แล้วก็พูดแก้ใหม่ "เด็กที่โคพูดถึงนี่เอง"
แล้วอาโออิก็พูดว่าเราทำให้นึกถึงอะไรสักอย่าง
เรียวก็รีบเสริมว่าใช่ๆ เขาก็คิดมานานแล้วว่าเราเหมือน"นั่น"เลย
ขณะที่เรากำลังงงว่า "นั่น" มันคืออะไร โคก็ขัดขึ้นว่า
เรื่องนั้นมันจะยังไงก็ช่างเถอะน่า
แล้วระหว่างคุยกัน เราก็ทักขึ้นมาว่า จะดีหรอ จะสายแล้วนะ
โคก็ตกใจ อาโออิยังเฉยๆมีพูดเล่นอีกว่า พูดขึ้นได้จังหวะเลยนะ
ขณะที่เรียวนี่ว่าเรากลับอีกว่าทำไมไม่พูดให้เร็วกว่านี้
เพราะต้องกลับไปเอาของให้พี่อาโออิเลยทำให้สาย
แต่ก็โดนอาโออิว่าเอาว่า สายเพราะเรียวน่ะ ไปเอาของมาช้าต่างหาก
เกมส์นี้มันฮาจริงๆแฮะ ฮะๆๆ เป็นพี่น้องที่แปลกๆแต่ฮาดีอ่ะ ชอบๆ
พอถึงโรงเรียน ก็ดูคะแนนสอบกัน โคได้ตั้ง 98 แต่ก็ยังแพ้เรียว
(อึ้งค่ะ เรียวเก่งชะมัด!!! ไม่เหมือนท่าทางเด็กเกเลยอ่ะ นึกถึงอิจิโกะในบลีชเลย)
พอมาเห็นคะแนนเรา ก็ตีสีหน้าดังรูปและพูดว่า "งี่เง่าจังนะ"
อ๊ากกกกกก หมอนี่มันตีสีหน้าดูถูกเราได้!!!
คือที่หมั่นไส้เพราะว่า ตอนปกตินะทำหน้าเซ็งตลอด
ทีตอนนี้มายิ้มได้นะ แหมๆๆๆ (แต่ก็ยังชอบเขาอ่ะนะ ^^" )
ตอนกลางวัน ขณะทีไปซื้อขนมปัง เนื่องจากคนเยอะเราเลยแทรกไม่ได้
เรียวก็โผล่มาช่วย (โอ้ กรี๊ดค่าาาา ฉากนี้เรียวใจดี๊ใจดีอ่าาาา)
เขาก็ไปซื้อมาให้เรา แต่ปรากฏว่ามีของเกินมา เราก็งง
เรียวก็บอกว่าเป็นของแถมน่ะได้คะแนน24แต้มน่ะ มันแย่เกินไปไม่ใช่หรอ
(เอ่อ คุณเรียวค่ะ ความฉลาดกับการกินมันไม่เกี่ยวกันเน้อ ต้องอ่านหนังสือสิ)
แล้วก็บอกให้เรารีบกิน เดี๋ยวหมดเวลาพัก พร้อมรอยยิ้มดูถูกแบบนั้นอีกแล้ว
กรี๊ดดดดด >//< หนอยๆๆ (<--- ย้ำว่า แต่ก็ยังชอบเขาอ่านะ ^^" )
พอเรียวจะไป เราก็ถามว่า อ้าว แล้วของเรียวล่ะ
เขาก็ตอบว่า "ของชั้นน่ะ ข้าวกล่อง"
แล้วเราก็ต้องแอบปลื้มอีกรอบ นี่หมายความว่า...
ตั้งใจฝ่าฝูงชนไปซื้อให้เราโดยเฉพาะสินะ!! >//<
(ไม่ใช่ว่าซื้อให้ขณะที่ไปซื้อของตัวเอง มันให้ความรู้สึกต่างกันมากนะ)
ตอนเย็นเราไปเดินซื้อของ ก็เจอแฝดทั้งสอง
(อย่าแปลกใจว่าทำไมเจอบ่อยจัง ก็เล่นรูทเขาอยู่นี่)
ทั้งคู่มาซื้อเครื่องทำกาแฟ(มั๊ง หรือเม็ดกาแฟหว่า?)เพราะมันหมด
เรียวก็บอกว่ารีบๆซื้ออะไรมาก็ได้น่า แต่โคไม่ยอม
(แบบว่าโคพยายามตามหาของที่อยากได้อยู่ แต่เรียวอยากกลับแล้ว)
แล้วโคก็บอกว่า เพราะเรียวน่ะ กินกาแฟไม่เก่งนี่ ก็เลยพูดแบบนี้
"ชะ.. ช่างชั้นสิ จะดื่มอะไรไม่ดื่มอะไรมันก็เรื่องของชั้น!"
แล้วตอนนั้นเราก็ไปทัก แล้วเราก็ชวนไปซื้ออีกที่นึง
เรียวก็บ่นๆ แต่พวกเราก็ไม่สนใจเลย หลังจากซื้อเสร็จ
"อ้าาา ร้อนนน เหนื่อยย หิวน้ำ!"
"ตั้งแต่เมื่อกี๊แล้ว มีเด็กที่ตัวเป็นผู้ใหญ่เดินอยู่ข้างหลังเราเนอะ"
(ประมาณจะพูดว่าเป็นผู้ใหญ่แต่ตัว แต่โวยวายเหมือนเด็กอ่านะ)
แล้วเราก็ไปซื้อน้ำมาให้เรียว ทำเอาเขาตกใจงง
เราก็บอกว่าแทนคำขอบคุณเมื่อกลางวัน โคก็ถามใหญ่
พอเราให้ฟังก็ตกใจและชมเรียวใหญ่ว่าใจดีๆ
เรียวก็รีบแก้ตัว(ด้วยความเขิน)ว่าไม่ใช่สักหน่อย
นั่นน่ะ เพราะเห็นเรามายืนเหม่อขวางทางเท่านั้น
แล้วก็เพราะเราน่ะได้คะแนนแค่ 24แต้ม
เราก็โวยวายว่าคะแนนมันเกี่ยวอะไรด้วย
ที่บ้าน.. พอคุณพี่ชายสุดรักกลับบ้านมาถึงก็ถามหากระดาษคำตอบ
เหมือนคุณแม่เลยอ่ะ ^^" พอเห็นเข้าไปก็อึ้ง
แล้วก็บอกว่าเมื่อก่อนเราไม่ได้คะแนนแย่แบบนี้นี่
เราเลยถือโอกาสบอกว่าเพราะพ่อก็ไม่อยู่แม่ก็ไม่อยู่ก็เลยต้องทำงานบ้านเอง
แล้วพี่ชายก็กลับมาอีกก็เลยต้องทำงานเพิ่ม
คุณพี่ฟังเข้าไปก็อึ้ง แล้วก็รีบขอโทษใหญ่
"ชั้น.. ในฐานะที่เป็นพี่ชาย ในฐานะที่เป็นอาจารย์
ไม่สิ.. ก่อนหน้านั้น.. ชั้นมันล้มเหลวในฐานะที่เป็นมนุษย์!!"
(ฮ่าๆๆๆๆๆ เข้าใจแล้วว่าทำไมฮิราคาวะซังได้พากษ์พี่คนนี้
นึกถึงทาคาชิoniichan จริงๆอ่ะ!!!)
แล้วก็บอกว่าจากนี้เขาจะทำงานบ้านทั้งหมดให้เอง
แม้เราจะห้ามว่าไม่เป็นไร ไม่ใช่ความผิดพี่ แต่เขาก็ไม่ยอม
แล้วก็ไล่เราให้กลับห้องไปอ่านหนังสือทำการบ้านซะ
พอเช้าวันต่อมา เรากำลังคุยกับเพื่อนอยู่เรื่องสอบแย่
ก็ไปเจอรุ่นพี่สุดสวย(ที่หน้าเด็กชะมัด)ชื่อนานาเสะ เขารู้เข้าเลยบอกว่าจะแนะนำติวเตอร์ให้
ตอนเช้ามีงานกีฬา สาวๆก็เรียกชิโนมิยะกันอีกแล้ว
ทีนี้เพราะโคไม่เก่งกีฬา เลยปัดงานให้เรียวเฉย
พอจะหาคนคู่ทำงานด้วย ทีนี้เรียวเลยมาเรียกเราไปช่วยซะเลย
(น่านน พากันซวยเป็นทอดๆสินะ นึกถึงสมัยเรียนเลย ^^" )
เรียวเลือกกีฬาบาสแบบเดียวกับเราเพราะเขาไม่เก่งเรื่องการจำ
เขาเลยบอกว่าพอถึงวันฝึกก็ให้เรามาเรียกเขาซะ
ส่วนโค ก็เลือกบาสให้เหมือนกัน ที่เหลือ เรียวปัดงานให้เราเลือก
เราเลยแอบคิดในใจว่าที่เรียวเลือกเรามาช่วยเนี่ย
เพราะตั้งใจปัดงานให้แบบนี้สินะ แต่เรียวรีบตอบว่า ไม่ใช่แบบนั้นสักหน่อย
(เอ่อ เราเริ่มหลอนๆมาสักพักแล้วนะ นี่เรียวมันอ่านใจเราได้หรอ!?!!
ตั้งแต่ช่วงเริ่มๆเกมส์ล่ะ ทำไมเหมือนมันอ่านใจเราออกไงบอกไม่ถูก)
"นอกจากเธอแล้วไม่อยากจะได้น่ะ ก็แค่นั้นแหล่ะ"
เราก็งง เขาก็รีบแก้ตัว "อย่าเข้าใจผิดนะ ไม่ได้บอกว่าเธอน่ะดีอะไรนะ"
ตอนขากลับ (มืดแล้ว ฉากตอนดึกๆเล่นแสงสวยดีอ่ะ)
เราลืมของ ก็บอกให้เรียวกลับไปก่อน
แต่ก็นะ พระเอกเขาไม่ปล่อยให้สาวๆกลับคนเดียวหรอก
เรียวน่ะแอบเดินตามหลังเรา พอทักเราก็ตกใจเอากระเป๋าฟาดซะงั้น
เรียวก็บ่นใหญ่ว่ากระเป๋าหนักจริงๆ จะเอาหนังสือกลับทำไม ใส่ล็อกเกอร์ไว้สิ!
มีการแก้ตัวบอกว่า พอดีเขานึกออกว่ามีธุระก็เลยยังไม่ได้กลับน่ะ
พอมาส่งเรา มีรู้ว่าบ้านเราอยู่ไหนอีก พอถามก็เปลี่ยนเรื่องว่าไปล่ะนะเลย
(อืมมม ตานี่ทำตัวน่าสงสัยมากๆๆ)
พอกลับถึงบ้าน ขณะกำลังดูทีวี ก็พบว่าคุณพี่ชายแยกนักร้องไม่ออก
แล้วคุณพี่ชายก็เลยบ่นใหญ่ว่าแย่แล้ว ตัวเองก็ถึงช่วงอายุนั้นแล้วหรอ
ทั้งหน้ากับชื่อของนักร้องก็จำไม่ได้ เหมือนๆกันไปหมด (ฮะๆๆ ขำอ่ะ)
แล้วเราก็ถามถึงเรื่องที่จะมีติวเตอร์ พี่ชายก็ทำหน้าดุๆจะไม่ให้
"ผู้ชายหรอ?" เราก็บอกว่าไม่รู้เพราะรุ่นพี่นานาเสะแนะนำ
คุณพี่เราทำเลยเริ่มอือออแต่จู่ๆก็ตะโกนออกมาว่า
"ไม่สิ ไม่ดีเลย!! ที่บ้านก็มีอาจารย์อยู่ แล้วจะต้องการติวเตอร์ทำไม!!!"
(อาการหวงน้องสาวเริ่มออกแล้วสิคะ ฮะๆๆๆ)
เราก็แก้ว่าก็พี่ไม่ค่อยว่างมาสอนให้นี่นา ทำเอาคุณพี่พูดไม่ออก
สุดท้าย... เราก็เลยได้คุณพี่เคย์มาเป็นติวเตอร์ล่ะค่าา!!!!
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น