Dear my sun รีวิวรูท JoJo

ในที่สุดก็ได้มีโอกาสมาเขียนเอนทรี่เกมส์นี้ซะที หลังจากเล่นเกมส์จบนาโอยะคุงได้ในที่สุด ^0^ สำหรับเอนทรี่นี้จะยังไม่พูดถึงตัวละครอื่นๆนะคะ จะพูดถึงแต่เว้นท์ของนาโอยะคุงนะคะ

เรื่องมีอยู่ว่า... 

คุณสามีของเราเป็นครูมหาลัยเป็นพวกคลั่งอียิปต์ค่ะ 

แล้วพอได้ข่าวว่ามีการค้นพบอะไรสักอย่างที่อียิปต์ก็ทิ้งเราไปอียิปต์ทันทีเลยค่ะ 

แต่ก็บอกว่าจะกลับมาให้เรารอด้วย(ให้รอเป็น15ปีอ่านะ) 

พอเราคลอดลูกเป็นฝาแฝด ก็เลยโดนคุณแม่สามีชิงตัวไปคนนึง

เพราะบอกว่าเราเป็นผู้หญิงคนเดียวเลี้ยงลูกไม่ได้หรอก 

(คุณแม่สามีนี่แกเกลียดเราตั้งแต่แรกแล้วค่ะ ต่อต้านเรามากๆ 

แต่คุณสามีแกก็บอกว่าจะแต่งงานกับเราอยู่ดี)

หลังจากนั้นเราก็จะต้องเริ่มเลี้ยงลูกคนเดียวค่ะ...

ก็จะให้เลือกลูกนะคะ เราเลือกพี่ชายคนโต... ไรโตะคุงค่ะ 

(ถ้าจะเล่นนาโอยะคุง ต้องเล่นไรโตะคุง และต้องเล่นให้เป็นแบบสไตน์เลือดร้อนด้วยค่ะ)





เว้นท์ตัวละคร... 

เนื่องจากประตูกลอนห้องน้ำพัง(เนื่องด้วยฝีมือคุณลูกนั่นเอง) เราถูกขังอยู่ข้างใน ขณะกำลังกระวนกระวายใจอยู่ คุณลูกสุดที่รักก็มาเรียกเรา เราก็เลยได้โอกาสให้ไรโตะคุงโทรไปหาช่าง ก็สอนๆเขาไป ในที่สุดช่างก็มา เราก็เข้าไปยินดีกับลูกที่โทรศัพท์ได้เป็นครั้งแรก จนนาโอยะคุงต้องกระแอมเล็กๆให้รู้ตัวว่าตนอยู่นี่นะ แล้วเขาก็แนะนำตัวเอง จากนั้นก็เริ่มทำการซ่อม โดยมีเจ้าตัวเล็กไรโตะคุงเข้าไปวุ่นวายอยู่ข้างๆด้วยความสนใจ พอซ่อมเสร็จ เราก็ให้กินชา แต่พี่แกก็ซดเข้าไปอย่างรวดเร็ว เราก็เลยแปลกใจ แล้วนาโอยะคุงก็จะบอกว่าเพราะเขามีงานต้องไปทำต่อ คุณลูกตัวดีก็เลยจะขอตามไปด้วย นาโอยะคุงก็เลยบอกไปว่า... "งานที่จะไปทำต่อนี้เป็นงานง่ายๆ ไว้มีงานยากๆแล้วจะมาขอให้ช่วย" แบบว่า... เป็นประโยคที่ทำเอาเราประทับใจในตัวหมอนี่เอามากๆเลยล่ะค่ะ ก็นะ... เข้าใจตอบดีจริงๆเลยอ่า เพราะพอพูดแบบนั้นไป ไรโตะก็รับคำด้วยดีไม่โยเยเลยล่ะค่ะ ถ้าเป็นเราคงแค่บอกว่าไม่ได้ไปอ่ะ ^^"

ปล. ตอนแรกที่เล่นเกมส์นี้ยังไม่ได้สนใจพ่อหนุ่มคนนี้เลยล่ะค่ะ แต่หลังจากเจอเว้นท์แรกนี่ หลงทันทีเลยค่ะ >//< ทำไมถึงได้เท่ห์ขนาดนี้!!! ทั้งหน้าตา นิสัย แล้วก็เสียงนี่สุดยอดเลยล่ะค่ะ (ชอบเสียงสุดๆ ฟังทีแทบละลาย >0<) ก็เลยเล็งหนุ่มคนนี้ทันที หึๆๆ (และรอบแรกก็แห้วไป เพราะยังเล่นไม่ค่อยเป็น เหอๆๆ)

ต่อมา... เป็นเว้นท์เล็กๆที่ไม่ใช่เว้นเลิฟๆ คือ นาโอยะคุงจะเข้ามาช่วยเราจากการมัวแต่เหม่อคิดถึงคุณป๋าจนเกือบโดนรถชน

เว้นท์เลิฟๆ...

เริ่มตอนไรโตะคุงเข้ามัธยมนะคะ

เราเอาเก้าอี้ไปซ่อม ก็เจอนาโอยะคุงคุยกับหนุ่มทำเค้ก แล้วก็พบว่าทั้งคู่เป็นเพื่อนรักกัน แล้วพ่อหนุ่มทำเค้กก็บอกว่าเขาชอบโจมากๆ เพราะว่าโจไม่สนใจผู้หญิง ก็เลย... (คือเขาเป็นหนุ่มแอบเพลย์บอยอ่ะนะ ^^" เข้าใจใช่ม่ะ) แล้วต่อมาเราก็ไปร้านของนาโอยะคุง ก็คุยๆกันถึงเรื่องเก้าอี้นี่แหล่ะค่ะ สุดท้ายเราก็ถามว่า ถ้าทำแบบนั้นจะแพงรึเปล่า เขาก็บอกราคาที่ทำเอาเราอึ้งมา ก่อนจะบอกว่าล้อเล่น (อึ้งนิดๆค่ะ พี่แกล้อเล่นเป็นด้วย!?!!) แล้วเราก็ขอบคุณด้วยความดีใจที่ช่วยทำให้ก็เลยจับมือพี่แกไปค่ะ (ตายแล้ว แอบแต๊ะอั๊งนี่นา~~~) เขาก็จะตกใจ พอดีมีคนเข้ามาพอดีแล้วก็มาเห็นก็เลยบอกว่าเอ๊ะมาขัดจังหวะรึเปล่า อะไรประมาณนั้น โจๆก็พูดว่ากำลังทำงานอยู่ตังหาก แล้วบอกว่าเราก็ปล่อยมือได้แล้ว หมอนั่นก็แอบแซวนิดๆว่าเราน่ารัก สุดท้ายพอเขาไป และนาโอยะก็หันมาขอโทษเรา เราก็บอกว่าไม่เป็นไรหรอก และพูดประมาณว่า กับหนุ่มเท่ห์ๆอย่างโจๆน่ะ อะไรประมาณนั้น ก็ทำเอาพี่แกอึ้ง(<-- เฮ้ๆ เพิ่งรู้นะเนี่ยว่าเธอร้ายขนาดนี้ แหมๆๆๆ แต่ก็แอบพูดได้ตรงใจเราเลยทีเดียวเชียว ฮะๆๆ) สุดท้ายโจๆก็จะคุยกับเราถามว่าชอบของเกี่ยวกับไม้เหรอ พอบอกว่าชอบไปแล้วก็พูดๆอะไรสักอย่าง พี่แกก็คุยจ้อทีเดียวเชียวล่ะค่ะ (ทำเอาเรานึกถึงเซชิโร่(คุณป๋าน่ะค่ะ)ขึ้นมาทันใด ก็เหมือนกันมั๊ยล่ะคะ? หมกมุ่นกับสิ่งที่ตัวเองชอบพอๆกันทีเดียวเชียว แหม~) พอคุยเสร็จเราก็ขอตัวกลับ พี่แกก็มีแอบขอโทษนิดหน่อยที่ชวนเราคุยซะยาวเชียว (ไม่ว่าอะไรหรอกค่า~ ถ้าเป็นนาโอยะคุงล่ะก็ อิอิๆ

เราบังเอิญเจอกับนาโอยะคงอีกแล้ว แล้วก็เจอพ่อหนุ่มทำเค้กด้วย ก็ชวนกันไปกินข้าวด้วยกัน เราก็มาที่บ้านก็กินข้าวกัน แล้วเราก็คุยกันกับไรโตะ(คือเรียกว่าไรโตะคุงหยอกล้อแม่มากกว่า และตอนนี้เราจะได้รู้ด้วยว่าเราและนาโอยะคุงอายุเท่ากันคือ34) นาโอยะคุงก็หัวเราะนิดๆบอกว่าบ้านเราเฮฮาดีอะไรประมาณนั้น เราก็เลยบอกว่าก็มีกันแค่แม่ลูก แล้วไปๆมาๆก็เลยเล่าถึงอดีต แล้วนาโอยคุงก็มาโกรธเราอ่ะค่ะ หาว่าเราก็เป็นคนแบบนี้เหมือนกันสินะ พวกที่ตีค่าด้วยการศึกษา และก็กลับไปทันที อะไรกันฟร้า~~ แค่บอกว่าแต่งงานกับเซชิโร่คุงที่เป็นครูมหาลัยอะไรแค่นี้เอง ก็มาสรุปกันง่ายๆงี้ >//< (แต่ก็ให้อภัยเพราะมีความหลังอยู่นี่นะ)

ขณะที่เรากลุ้มใจที่ลูกหายไป ก็เดินออกไปหาตอนกลางคืน ก็เจอนาโอยะคุงเข้ามาทักเรา แล้วฝนก็ตกพอดี(ได้จังหวะดีเหลือเกินนะคะ) เลยไปที่บ้านนาโอยะคุงแล้วก็ได้เข้าไปในห้องนาโอยะคุงด้วย~~ >//< (ห้องตกแต่งได้สวยทันสมัยดีจริงๆค่ะ สมแล้วที่เป็นช่างไม้) 

ดูเหมือนคุณลูกสุดที่รักของเราจะไปคุยกับนาโอยะ เขาเลยเข้าใจเรามั๊งคะ? แล้วเขาก็จะมาเล่าอดีตให้ฟัง ก็ประมาณว่าตอนเด็กเขาโดดเรียนแล้วก็ไม่เรียนต่อ เพราะตั้งเป้าว่าจะเป็นช่างไม้ตั้งแต่เด็กอยู่แล้ว แต่ดูเหมือนเขาจะเสียดายนิดๆว่าน่าจะเรียนต่อ แล้วก็จะพูดถึงใครสักคน ซึ่งตอนนั้นเราจะยังไม่รู้ว่าเป็นใคร แล้วก็สงสัยว่าพูดถึงไรโตะคุงหรอ?? จากนั้นสักพักเราก็ขอตัวกลับ แล้วนาโอยะคุงก็จะบอกว่าให้เรากลับบ้านเลยไม่ต้องห่วงเรื่องไรโตะคุงหรอก เขาจะตามหาให้เอง เป็นผู้หญิงไม่ควรเดินคนเดียวตอนกลางคืน(อะไรประมาณนั้น) 
ไรโตะคุงไปหานาโอยะคุง แล้วก็พูดเรื่องที่ทำให้เขานึกถึงอดีตขึ้นมา ก็เลยโดนไล่กลับมา ต่อมาเขาก็เลยถามๆเรา เราก็เลยไปหานาโอยะคุงเพราะเห็นลูกเป็นกังวลเรื่องหมอนี่ พอไปถึงเราก็ดันไปพูดอะไรสะกิดใจตานั่นอีก ก็เลยโดนไล่มาอีกรอบ

คืนนั้นเราจะพบนาโอยะคุงอยู่แถวๆบ้านเรา เราก็แปลกใจว่ามาทำอะไร เขาก็จะบอกว่ามาขอโทษเรื่องเมื่อกลางวัน เราก็จะบอกว่าตอนนี้มันดึกแล้วนะอะไรประมาณนั้น เขาก็จะบอกว่า อืมม คือเขานอนไม่หลับก็เลยเดินเล่นแล้วก็เดินไปเดินมาก็มาถึงบ้านเรา แล้วเขาก็จะเล่าถึงสาเหตุที่เขาโกรธเอามากๆตอนกลางวัน(โกรธมากจริงๆนะ ทำเอาเราแอบกลัวนิดๆเลย) ก็คือเรื่องมันมาจากตัวน้องชายของเขาที่ต่างกับเขาตรงเรียนหนังสือต่อ แล้วพอจบมาก็เลยเริ่มมีความเห็นไม่ตรงกัน แล้วน้องชายก็จะบอกว่าพี่อิจฉาชั้นใช่มั๊ยล่ะ จากนั้นเขาก็จากไปและไม่เจอกันอีกเลย เราก็จะพูดให้กำลังใจ สุดท้ายเขาก็จะบอกว่าจะขอฝาก... อืมม... ถ้าเดาไม่ผิดคิดว่าเป็นแปลนบ้านที่เขาสัญญากันตอนเด็กว่าจะสร้าง(น้องคิดแบบ พี่สร้าง)

เราก็เดินไปเจอนาโอยะคุงกำลังไปกินข้าว แบบซื้อกิน เพราะทำกับข้าวไม่เป็น เราก็เลยชวนมากินข้าวด้วยกันที่บ้าน แล้วก็คุยๆกัน เราก็ถามว่าเขามีแฟนรึยัง เขาก็จะตกใจใหญ่บอกว่าไม่เกี่ยวกับเรา เราก็บอกว่าเกี่ยวสิ เพราะว่าเป็นเพื่อนกัน(มั๊ง?)อีกอย่างเห็นนาโอยะคุงชอบเด็กไม่ใช่เหรอ? (ประมาณว่าไม่คิดจะสร้างครอบครัวหรอ) จากนั้นเราก็บอกว่าจะเอาหนังสืออะไรสักอย่างให้เขาดู แต่ก็หาไม่เจอสักทีจนนาโอยะคุงตามขึ้นมา แล้วก็มองไปเห็นเก้าอี้ที่เราเคยยกไปซ่อม ก็ถามว่ายังใช้อยู่อีกหรอ แล้วก็คุยๆกันไป ก็เหมือนเราจะไปพูดกระเซ้าเขา จนสุดท้าย ก็เกิดล้มกันไปทั้งคู่ โดยมีพ่อหนุ่มคร่อมเราด้านบน...



แล้วต่างคนก็ต่างขอโทษกันไปกันมา จนในที่สุดก็หัวเราะกัน แล้วเราก็เดินลงไปข้างล่าง จากนั้นเราก็จะถามถึงเหตุผลที่นาโอยะคุงไม่สนใจผู้หญิง เขาก็จะบอกว่าตอนเด็กๆมีผู้หญิงคนนึงที่เอาแต่บอกเขาว่าโตขึ้นจะแต่งงานกับเขา แล้วตอนหลังเธอก็ย้ายเมืองไป แต่ก็ส่งจม.มาให้ แต่เขาก็ปฏิเสธว่าที่ไม่ได้แต่งงานนี่ไม่ใช่ว่ารอผู้หญิงคนนั้นหรอกนะ

จากนั้นเราก็จะบังเอิญไปเจอนาโอยะคุงอีกแล้วทีสวนสาธารณะ ตอนนั้นเราก็จะพูดกับนาโอยะคุงแล้วก็ถามถึงน้องชายเขา สุดท้ายก็จะบอกว่าอืมม พวกเราเหมือนกันเลยนะ คนสำคัญของพวกเราต่างก็อยู่ที่อื่น เพราะสามีเราก็ไปอยู่อียิปต์ ส่วนน้องชายนาโอยะคุงก็ไปอยู่อียิปต์เหมือนกัน(มั๊ง) แล้วเราก็จะเผลอร้องไห้ออกมา ให้นาโอยะคุงเข้ามาซับน้ำตาให้(มั๊ง ก็เห็นแต่ฉากดำๆอ่ะ) แล้วนาโอยะคุงก็จะบอกว่า ไม่เหมือนกันหรอกนะ เป็นคนสำคัญแต่ความหมายต่างกัน เพราะสำหรับเราคือสามี แต่เขาเป็นน้องชาย และเราน่ะ คือคนสำคัญของเขา

ช่วงนี้เราก็จะเหม่อๆ เมื่อโดนคำสารภาพรักของนาโอยะคุง แล้วก็นึกย้อนไปตอนนั้นอีกรอบ หลังจากที่บอกไปแล้วว่า เราเป็นคนสำคัญของเขา เป็นผู้หญิงคนเดียวที่สำคัญ เขาก็จะถามว่าเราคิดยังไง เราก็จะยังนึกๆๆ แล้วก็คิดว่าตนเองสัญญากับเซชิโร่ไว้ว่าจะรอนี่นา

คืนนึง นาโอยะคุงมาที่บ้านเรา มาถึงก็ไม่พูดอะไรแล้วก็กอดเราซะงั้น แล้วก็บอกว่าคนที่เขาอยากแต่งงานด้วย มีเพียงเรา และบอกว่าอยากแต่งงานกับเรา จากนั้นก็เล่าว่าหลังจากคุยกับเราเขาก็ไปค้นจม. และชื่อบนจม.นั้นก็คือ... ชื่อของเรานั่นเอง!!! (นามสกุลเดิมก่อนแต่งงาน) เขาก็จะถามว่าใช่เราใช่มั๊ย เราก็จะนึกๆแล้วก็นึกขึ้นมาได้ว่าตอนเด็กๆเคยชอบคนๆนึงมากๆ แต่เขาเอาแต่เงียบเราก็เลยไม่รู้ว่าเขาคิดยังไง แล้วนาโอยะคุงก็จะบอกว่าเขารักเรามาตั้งแต่เด็กแล้ว และแบบแปลนบ้านหลังนั้น(และอีกหลายๆอย่าง)ก็เกิดขึ้นมาเพราะเรา แล้วก็ขอคำตอบ เราก็จะบอกว่าขอคิดก่อน

หลังจากนั้น ลูกเราก็หายตัวไปเพราะโดนคุณแม่สามีจับตัวไป เราก็สงสัยว่าลูกหายไปไหนก็โทรไปหานาโอยะคุง เขาก็ไม่รู้ สุดท้ายคุณน้องชายสามีก็โทรมาบอก เราก็ตามไปหาและขอลูกคืนได้ในที่สุด แล้วนาโอยะคุงก็ตามมาหาเราถึงบ้านคุณแม่สามี เราก็จะตกใจ เขาก็บอกว่าเราโทรมาแบบนั้นทำให้เขาเป็นกังวล เราก็จะเข้าไปซบอกเขา(มั๊ง ก็ไม่มีรูปอ่ะ)ร้องไห้ จากนั้นเราก็จะบอกว่าเซชิโร่คงจะไม่กลับมาแล้วล่ะ ก็คุยๆกันไปแล้วเขาก็จะพูดประมาณว่ารู้สึกดีที่เราแสดงความอ่อนแอให้เขาเห็นเพียงคนเดียว สุดท้ายก็จะพูดประมาณว่าอยากจะสร้างครอบครัวกับเรา(ไม่ใช่ประโยคนี้เด๊ะๆหรอกนะ แต่แปลรวมๆความหมายก็ประมาณนี้)

 ไรโตะคุง พูดขอบคุณเรา
สุดท้าย... เราก็ได้แต่งงานกับนาโอยะคุงค่าาาา 

แล้วคุณลูกสุดที่รักของเราก็กลายไปเป็นช่างไม้แบบเดียวกับคุณป๋าคนใหม่ หุๆๆๆ

แวบเอารูปอาชีพต่างๆของนู๋ไรโตะคุงมาให้ดูค่าาา ^0^ 

(เผื่อใครขี้เกียจตามหาทุกอาชีพแต่อยากเห็นน่ะ)

เริ่มจากล็อตอาชีพจากการจีบนาโอยะคุง... (ไรโตะคุงมาด Hotblood)

เป็นช่างไม้ไปทำงานกับนาโอยะคุงค่าาา


เป็นคนขับรถบรรทุกส่งของ อันนี้ก็ไปกับนาโอยะคุง(เพราะได้ยินเสียงเขาแซมๆมา)


เนื่องจากความฉลาดสูงจึงก้าวขึ้นไปเป็นประธานบริษัทเลยค่า 555
ชอบรูปนี้มากมาย ไรโตะคุงเท่ห์ซร้าาา >//<


ลองผันตัวเองไปเป็นนักฟุตบอลดูบ้าง 

เก่งขนาดเป็นหัวใจสำคัญของทริกในเกมส์การแข่งขันทีเดียวเชียวว แม่เป็นปลื้มค่ะ หุๆ

พลังงานมากเกิน เลยหันไปเอาดีทางด้านอันธพาลซะเลย (ฮา) 

แต่ถ้าเป็นอันธพาลได้หล่อเท่ห์ขนาดนี้ >//< 

จะไปเป็นอันธพาล หัวหน้าแก๊ง หรือมาเฟีย ยากุซ่าที่ไหน แม่ก็ยอมค่าาาาา >0< 

ชอบรูปนี้สุดๆเลยย

รูปนี้ถ่ายแบบไม่มีตัวอักษรออกมาไม่ชัดเลยเอารูปนี้มาลงแทน ไหนๆแล้วก็แปลให้ด้วย
"ไม่ว่าเมื่อไหร่ก็ตาม ผมจะคอยอยู่ใกล้ๆเพื่อคอยดูแลปกป้องคุณแม่เอง"

ทีนี้ก็มาถึงล็อตอาชีพจากการจีบมากิ ชินโนะสุเกะคุง.... (ไรโตะคุงมาดCool)

มีเป็นอันธพาล ก็ต้องมีเป็นตำรวจเป็นของคู่กัน... 

รูปนี้คุณลูกเอวคอดเชียว แต่ก็เท่ห์อยู่ดี หุๆๆๆ หนุ่มสไตล์coolค่า ^0^

เมื่อความฉลาดสูงขึ้นมาหน่อย 

ก็เลยอัพเกรดตัวเองไปตัดสินเหล่าร้ายด้วยการเป็นผู้พิพากษาซะเลย หึๆๆๆๆ

เบื่อการจัดการอันธพาลล่ะ หันมาทำงานง่ายๆอย่างร้านคอนวีเนี่ยนแทน 

คอยให้การช่วยเหลือเหล่าคุณป้าๆที่หาของไม่เจอ

หันมาสืบทอดเจตนารมณ์ต่อจากคนรักคนใหม่ของคุณแม่ดูบ้าง 

และแล้ว... โออินาริแบล็คก็ถือกำเนิดขึ้นมา!!! 

บัดนี้... โออินาริเรนเจอร์ไม่ใช่มีแต่เพียงในการ์ตูนแล้ว ฮ่าๆๆๆ 

หนุ่มฮีโร่สุดเท่ห์ มีสาวๆตามกรี๊ดมากมาย คุณแม่เองก็ขอเสนอหน้าไปกรี๊ดด้วย จนคุณลูกอาย หุๆๆๆ

ว่าแต่... คุณลูกขาาาา เปิดหน้าเปิดตาแบบนั้น เวลาใช้ชีวิตปกติไม่อายเค้าหรอค้าาา

ของชินคุงนี่เราขาดไปอาชีพนึงอ่ะ ทำยังไงก็ไม่ได้ T^T

ทีนี้ก็มาที่ล็อตอาชีพจากการจีบคางุระ... (ไรโตะคุงมาดหนุ่มแว่น megane)

ดำเนินรอยตามคนรักคนใหม่ของคุณแม่กลายเป็นโปรแกรมเมอร์ 

(แต่ก็ยังเก่งไม่เท่าคางุระอยู่ดี) ว่าแต่... คุณลูกขา เลียนแบบคางุระคุงมากไปไม่ดีนะ

หันมาลองทำงานเกี่ยวกับเงินๆ เป็นsalaryman กันดูบ้าง

เนื่องจากเห็นสภาพสังคมที่ไม่น่าพอใจ 

คุณลูกเลยปั้นตัวเองไปเป็นนักการเมืองเพื่อจัดการสภาพบ้านเมืองเองซะเลย

มัวแต่ดูแลบ้านเมืองงานยุ่งซะจนคุณแม่ทำหน้าเหงาเลย

ดูแลบ้านเมืองไปแล้ว ก็ลองเปลี่ยนมาดูแลคนในบ้านเมืองดูบ้างแล้วกัน
ไรโตะคุงก้าวไปสู่การเป็นหมอค่าาาา ชอบรูปนี้อ่ะ

รูปสุดท้าย...

คำเตือน... โปรดทำใจก่อนดู ^^"

inoccupation เอาแต่นอนกลิ้งเกลือกอยู่กับบ้าน 

ไปทำงานพิเศษบ้างบางที แล้วก็คอยตรวจเช็คเกมส์ที่คางุะ(เงาๆนั่นล่ะค่ะคางุระคุง)สร้างขึ้นมา



คุณแม่รับไม่ได้ค่าาาาาาา!!!
ทำไมคุณลูกถึงกลายเป็นแบบนี้ล่ะค้าาาา
แม่ไม่ได้เลี้ยงลูกให้ออกมาเป็นแบบนี้นะค้าา ไรโตะคุงงงงงง >0<