คราวนี้เรานำ บทนำของการรวมกลุ่มหนุ่มๆกรุ๊ปเลือด
บทนำนี้เราจะรวมคำแปลของดราม่า(ฟัง)กับเนื้อหาดราม่าที่เขาแปะมานะคะ
(แต่จะเน้นที่คำแปลจากการฟังดราม่านะคะ)
หมายเหตุ... เราไม่ได้แปลทุกคำนะคะ บางอันไม่ได้หรือไม่แน่ใจก็ตัดทิ้งค่ะ
proloque
เปิดฉากมาด้วยเสียงกริ่งโรงเรียน.... ณ ช่วงกลางวันของฤดูใบไม้ผลิ
ตามด้วยเสียงของชายหนุ่มวางมาดคนนึงที่ออกมาตามสายเสียงของโรงเรียน
เขาก็คือผอ.ของโรงเรียนนั่นเอง (เสียงสุดยอดมากค่ะ แถมเอาแต่ใจ
ยึดตัวเองเป็นหลัก ฟังแล้วนึกถึง อาโตเบะ ใน Prince of Tennis เลยล่ะค่ะ)
(แปะพาดสีตามตัวละครนะคะ)
จากนี้ ใครที่ถูกเรียกตัว ขอให้มาพบที่ห้องผอ.
เริ่มจาก โซมะ เอย์อิจิโร่
"หืม? ถูกเรียกงั้นหรือ"
ต่อไป อาคาบาเนะ ฮิบิกิ
"อ๋าาา อะไรกัน ชั้นหรอ? ชั้นไปทำอะไรไว้นะ"
ต่อด้วย ชิราคาวะ ริโอะ
"เอ๋ ชั้นด้วย? เรื่องอะไรกันนะ"
สุดท้าย คุโรซากิ มิยาบิ
"ผม.."
รวมทั้งหมด สี่คน!
ชั้นเกลียดการรอ เพราะฉะนั้นให้รีบมาพบเดี๋ยวนี้ เท่านี้ล่ะ!!
แล้วเมื่อทั้งสี่มาพบกับผอ.
"ก็อย่างที่ว่าแหล่ะ พ่อหนุ่มsampleคุง พวกเธอเป็นตัวอย่างทดลอง
จงภูมิใจซะที่ได้รับเลือกจากชั้น เพื่อชั้น.. จงจัดแสดงที่สุดยอดให้เห็นหน่อย!"
"ท่านผอ... ขอถามอะไรอย่างหนึ่งได้ไหมครับ?"
"หืม? อะไรหรือ ไทป์เอ"
"ขอโทษครับ ผมมีชื่อว่า โซมะ เอย์อิจิโร่ หรือพูดอีกอย่างก็คือ ประธานนักเรียน"
เขากล่าว พร้อมกับจัดแว่นยกขึ้นให้เข้าที่
"ที่ท่านผอ.บอกเรื่องการทดลองนั่น ขออภัยด้วย แต่ผมไม่เข้าใจเลยจริงๆ
ถึงเหตุผลที่การทดลองนั่นมันเกี่ยวกับพวกเราสี่คนอย่างไร
ขอให้ช่วยอธิบายให้ฟังอีกครั้งหนึ่งหน่อยครับ"
"นั่นสิน้าา ชั้นน่ะ ไม่เข้าใจเลยสักนิด! ฮ้าววว...
จะว่าไป วันนี้ทั้งที่ชั้นง่วงจะตาย กะจะนอนพักตอนเที่ยงสักหน่อย
กลับถูกเรียกมาซะนี่ ไม่น่าเชื่อจริงๆ
เฮ้! ลุง! ถ้าจบเรื่องแล้ว ปล่อยให้กลับได้แล้วรึยัง?"
"เรียกแบบนั้นมันหยาบคายกับท่านผอ.นะ ฮิบิกิ!"
ท่านประธานหนุ่มสุดเท่ห์ส่งสายตาเหล่มองฮิบิกิ
"ไม่เคยมองรอบข้าง สนใจแต่ตัวเอง สมกับที่เป็นไทป์บีจริงๆ"
(อึก! คนกรุ๊ปเลือดบีแย่ขนาดนั้นเลยหรอคะ ^^" )
"ไทป์บี? เหอะ นั่นมันอะไรกันน่ะ!
ชั้นชื่อ อาคาบาเนะ ฮิบิกิ! งานอดิเรกคือวงดนตรี
ความสามารถพิเศษคืองานพิเศษ(เอ่อะ อันนี้งงคง เราแปลผิดป่าวหว่า?)
อุตส่าห์แนะนำตัวให้แล้วก็จำไว้ด้วยนะ ลุง!"
"เห.. วงดนตรีหรอ? คนที่เล่นดนตรีนี่เท่ห์สุดๆเลยน้าา"
"นะ... นาย... ไม่รู้หรอกนะว่าใคร แต่ว่า..
กับการแนะนำตัวครั้งแรกของคนอื่น มาพูดอะไรน่าอายแบบนี้ได้ดีจังนะ"
"ฮะๆๆ ไม่ได้เจอกันครั้งแรกสักหน่อย ไม่ใช่แค่ชั้นน่ะ
แต่พวกเราทั้งสี่คนน่ะ ปีนี้อยู่ห้องเดียวกันไม่ใช่หรอ"
"อ๊ะ อย่างนั้นหรอ? เน่... เอย์อิจิโร่"
ฮิบิกิหันไปถามความเห็นยืนยันจากหนุ่มแว่นที่รู้จักกันตั้งแต่เด็ก
"เฮ้อ ใช่แล้วล่ะ"
เอย์อิจิโร่กล่าวยืนยันคำตอบอย่างเซ็งๆ
"ถ้าอย่างนั้น.. เอ่อ.. อาคาบาเนะคุง?"
"อึ๋ย!! ถูกผู้ชายเรียกว่า 'คุง' แบบนี้ รู้สึกแย่ชะมัด
ฮิบิกิ ก็พอแล้วว... จะว่าไป เรียกว่า ฮิบิกิ ซะนะ!!"
"ถ้าอย่างนั้น.. ฮิบิกิ ชั้นชื่อ ชิราคาวะ ริโอะ นะ
ก็พูดไปก่อนหน้านั้นแล้ว.. เราอยู่ห้องเดียวกัน
แต่ที่จริงแล้ว ชั้นน่ะนั่งอยู่ข้างฮิบิกินะ"
"เอ๊ะ!? จริงอ่ะ"
"จริงๆ เพราะฉะนั้น จะดีใจมากเลยถ้าจะจำชั้นได้นะ
งานอดิเรกก็ทำขนมล่ะมั๊ง มาเจอชั้นได้ที่ห้องทำอาหารนะ"
"ทั้งที่เป็นผู้ชาย.. ขนมน่ะหรอ?? อย่างกับผู้หญิงเลย"
"อย่ามาพูดว่างานอดิเรกของคนอื่นเขานะ!!"
(โซมะคุงน่าร้ากกกก พูดปกป้องให้คนอื่นด้วย)
"คร้าบๆ เป็นคนที่น่าหนวกหูจริงๆ"
"แล้ว... เธอ.. ถ้าจำไม่ผิด คุโรซากิคุงสินะ"
"ผม?"
"ใช่ๆ! ไหนๆแล้ว แนะนำตัวให้ฟังหน่อยสิ"
"คุโรซากิ มิยาบิ"
"มิยาบิจัง หรอ (ทำไมต้องจัง? ไม่คุงหรอ? หรือเพราะหน้าตาน่ารัก??)
เรียกชั้นว่า เรียว ก็ได้นะ ยินดีที่ได้รู้จัก"
(ชื่อหมอนี่ฟังยากอ่ะ บางครั้งก็เรียกริโอะ
แต่บางครั้งก็เรียกรวบฟังเหมือนเรียว หรือ ริว เลย เอาเป็นเรียวดีกว่ามั๊ง?? )
"ยินดีที่ได้รู้จัก"
"อะแฮ่ม... ท่านผอ. ถ้าอย่างนั้นช่วยรีบอธิบายให้ฟังหน่อยได้ไหมครับ
ทำไมพวกเราถึงต้องร่วมในการทดลองนี้ด้วย"
"ไทป์เอ.. มุ่งเข้าสู่ประเด็นเลย สมกับเป็นคนกรุ๊ปเลือดเอจริงๆ"
"จริงอยู่ที่ผมกรุ๊ปเลือดเอ แต่ที่เราคุยกันอยู่นี้
มันไม่ได้เกี่ยวกับเรื่องกรุ๊ปเลือดไม่ใช่หรอครับ"
"No!!! จุ๊ๆๆ นี่ล่ะประเด็นสำคัญ พ่อหนุ่มsampleคุง"
"อันดับแรก ไทป์เอ! โซมะ เอย์อิจิโร่
ลีดเดอร์ผู้จริงจัง ดื้อดึง ไม่ยืดหยุ่น"
(ได้ยินว่า ลีดเดอร์ผู้จริงจัง แล้ว เราแอบนึกถึงฮิโรกิคุง ในวง Lead เลยแฮะ ฮะๆ
จะว่าไป ถ้าเอาตามนิสัยแบบที่เขาบอก แบบนี้ก็จัดกรุ๊ปเลือดให้ Lead ได้เป็น
ฮิโรกิ กรุ๊ปเอ
อากิระ กรุ๊ป บี
เคย์ตะ กรุ๊ปโอ
ชินยะ ก็ต้องที่เหลือ เป็น เอบี สินะ ฮะๆๆๆๆ
ขออภัยนอกเรื่องไปหน่อย พอดีชอบวงLeadน่ะค่าา >//< )
"ต่อไป ไทป์บี! อาคาบาเนะ ฮิบิกิ
หนุ่มเอาแต่ใจ ตรงไปตรงมา เลือดร้อน"
"ต่อมาด้วย ไทป์โอ! ชิราคาวะ ริโอะ
หนุ่มร่าเริงสดใส เป็นที่ชื่นชอบของทุกคน คิดอะไรลึกซึ้งไม่เก่ง"
(อันนี้ทำเอานึกถึงพระเอกเรื่อง Kimini todoke เลยแฮะ ร่าเริงสดใสๆๆๆ)
"สุดท้าย ไทป์เอบี! คุโรซากิ มิยาบิ
บุคลิกหลากหลาย คาดเดาใจยาก"
"หมายความว่า... ไม่จริงน่า"
"อ๋า.. หรือว่า"
"ถ้างั้น.. ไทป์ก็หมายความว่า.."
"อ้า.. อย่างนั้นเอง"
"กรุ๊ปเลือด!!!" (พูดพร้อมกัน)
"ถ้าพวกเธอได้ยินเป็นอย่างอื่นอีกล่ะก็ ควรจะไปรักษาหู(มั๊ง)หน่อยนะ
อย่างที่ว่านั่นล่ะ...การทดลองของชั้นก็คือการรวมคนกรุ๊ปเลือดทั้งหมด
มาอยู่ในสถานที่ที่หนึ่งรวมกันตลอดเวลา เพื่อสังเกตและวิเคราะห์สิ่งต่างๆที่เกิดขึ้น
นี่คือการทดลองที่ชั้นปรารถนา.. ชื่อมันคือ 『ブラッド・カルテット』ไงล่ะ!"
(บลัด การ์เทต??)
"บุรัดโดะ"
"การุเทต"
"โทะ?"
"อ๊ะ อย่างนี้นี่เอง! ต้องอยู่สถานที่เดียวกันตลอด24ชั่วโมง
เพราะงั้น พวกเราถึงได้อยู่ห้องเดียวกันนี่เอง"
"เฮ้! ปัญหามันไม่ได้อยู่ตรงนั้นไม่ใช่หรอ!?!!"
"ท่านผอ. ผมไม่เข้าใจหรอกนะว่าการทดลองนี้มันมีเพื่ออะไร แต่ว่า
มีอยู่เรื่องเดียวที่ผมเข้าใจ เพราะฉะนั้น.. ผมขอค้าน!!
ทำไมเราทั้งสามคนจำเป็นต้องอยู่ด้วยกันด้วยล่ะครับ??
"นั่นก็เพราะมันเป็นการการทดลองถึงเรื่องการต้องอยู่ด้วยกันตลอดไม่ใช่หรอ"
"ผมอยู่กับครอบครัวอยู่ และไม่ได้วางแผนจะออกจากบ้านตอนที่อยู่มัธยมแบบนี้
เธอไม่เหมือนกันหรอ ชิราคาวะคุง"
"แหมม ฟังไม่สนิทกันเลยน้า เรียกว่า เรียว ก็ได้
จะว่าไป ไม่อยากจะแยกจากครอบครัวเนี่ย.. เอย์อิจิโร่ รักครอบครัว จังน้า
ความรู้สึกที่เต็มไปด้วยความรักแบบนี้ดีจังเลยน้า"
(จริงๆแล้วตาเอย์อิจิโร่นี่แอบบราคอนล่ะค่ะ ฮะๆๆๆ
ไว้เดี๋ยวมีโอกาสเราจะแปลดราม่าเอย์คุงให้ฟังล่ะกันนะค้า)
"เอ๊ะ ไม่ใช่ว่ารักเป็นพิเศษอะไร.. ไม่ใช่สิ.. ก็ไม่ได้ไม่ชอบนี่นา"
"โอ่ย! ดูน่าสนใจดีนี่นา ท่านผอ. ทางนี้ก็มีคำถามหน่อยน่ะ"
"ฮิบิกิ! คิดคำพูดที่สุภาพก่อนจะพูดกับท่านผอ.หน่อยสิ บอกตั้งแต่เมื่อกี๊แล้วไง!
จะว่าไป นายน่ะตั้งแต่เมื่อก่อนแล้ว.."
"อ๊าาาา (พูดขัดโซมะ) คร้าบๆ
เพราะงั้นถึงบอกไง เอย์อิจิโร่ นายน่ะ น่าหนวกหูจริงๆ
ชั้นก็อยากจะพูด.. อุ"
(รู้สึกว่าท่านประธานของเราจะจ้องปิดปากฮิบิกิล่ะมั๊ง)
"ท่านผอ. นายน่ะตั้งแต่เมื่อกี๊พูดไว้สินะ
ให้เราทั้งสี่คนไปอยู่บ้านเดียวกันที่จัดเตรียมไว้
และเพื่อเป็นการตอบแทน ก็จะดูแลเรื่องการเงินให้สินะ
ทั้งเรื่องของกิน ที่อยู่ แล้วก็... แล้วก็... เอาเป็นว่า
ผอ.จะจ่ายให้ทั้งหมดสินะ!"
"Yes"
"เยี่ยมเลย!!! ชั้นเอาด้วย!! โชคดีชะมัด
เฮ้ พวกนาย!! คนที่จะอยู่กับการทดลองนี้ด้วย
เห็นด้วยซะนะ เพื่อค่าเช่าบ้านของชั้น!!! โอเคนะ?"
"ชั้นก็ไม่ว่าอะไรหรอก มีโอกาสได้อยู่คนเดียวทั้งที
อื้ม น่าสนุกดี"
"ได้ออกจากบ้านก็ดีเหมือนกัน"
"เยี่ยม! พูดได้ดี! ก็อย่างที่ว่าล่ะ พวกเราสามคน โอเคนะ ผอ.!"
"เฮ้ พวกนาย เดี๋ยวก่อนสิ ตัดสินอะไรกันง่ายๆแบบนั้นไม่ดีนะ"
"จะว่าไป(พูดขัดโซมะคุง) ไทป์เอ.. นายได้รับทุนพิเศษสินะ"
(ได้ฟังครั้งแรกแอบตกใจ ที่แท้บ้านเอย์คุงก็จนหรอ??)
"อ๊ะ!"
"หา? นักเรียนประถม? ฮะๆ พวกเราอยู่ม.ปลายแล้วนะ"
(คือคำพูดมันเหมือนกันๆ แต่คำแปลต่างกัน ฮิบิกิเลยเข้าใจผิดน่ะ)
"ฮิบิกิ ที่ผอ.พูดถึงน่ะ น่าจะหมายถึง ได้รับสิทธิพิเศษ จากการเข้ามาด้วยคะแนนtop"
"อย่างที่ไทป์โอพูดนั่นล่ะ ไทป์เอเข้าโรงเรียนนี้จากสิทธินี้
เพื่อแบ่งเบาภาระจากการที่มีพี่น้องหลายคน หึๆๆๆๆๆ .. ลำบากน่าดูนะ"
"อึก ทำไมถึงรู้เรื่องแบบนั้นด้วยครับ"
"เพื่อความถูกต้องของการทดลองนี้ เพราะเธอเป็นหนึ่งในsample
ชั้นก็ต้องสืบมาพอควรเหมือนกันสิ.. ก็อย่างที่ว่าล่ะนะ ไทป์เอ..
ก็ระวังไว้ด้วยนะ ว่า ทันทีที่เธอตอบ ก็อาจจะถูกถอดสิทธินี้ได้นะ
เพราะชั้นเองก็เป็นคนที่มีอำนาจมากที่สุดในโรงเรียนนี้"
(พอไม่ยอมก็เลยใช้การขู่เข้าว่าสินะ เหอะๆๆ)
"ฮึ่ม... อืมมม เข้าใจแล้วครับ ผมจะยอมเข้าร่วมการทดลองนี้ด้วยครับ"
(สุดท้ายหนุ่มแว่นสุดเท่ห์ผู้นี้ก็เลยต้องยอมเข้าร่วม
และตกเป็นเหยื่อขอสาวๆให้มีโอกาสได้มากรี๊ด ฮะๆ)
"เยี่ยมเลย!!! ค่าเช่าฟรี! เล่นดนตรีได้ไม่อั้น! เย้!!"
"ถ้างั้นเราก็ต้องรีบกลับบ้านเพื่อไปเตรียมตัวกันแล้วสินะ
จะเอาอะไรไปบ้างดีน้า"
"เอาขนม..มั๊ยนะ"
และอย่างนี้ พวกเราสี่คนจึงเริ่มมาอยู่บ้านเดียวกัน
ฮะๆ จะเป็นไงบ้างน้า
ทำไมกัน ชั้นถึงต้อง.. กับสี่คนนี้ด้วย
โชคดีชะมัด!
เฮ้ออออ เหนื่อยจัง กว่าจะแปลดราม่าแต่ละอันเสร็จที
นี่คือข้อเสียของการที่ไม่ยอมตั้งใจเรียนภาษาญี่ปุ่นให้จบคอร์สสินะ
นึกย้อนแล้วเสียดาย น่าจะเรียนต่อให้จบๆจะได้เก่งญี่ปุ่นมากกว่านี้
กว่าจะแปลได้หมดเลยต้องนั่งเปิดดิก นั่งคิดหลายตลบเลย ^^"
สงสัยคงจะอีกสักพักกว่าเราจะแปลดราม่าของหนุ่มกรุ๊ปเอ โซมะคุง ต่อล่ะมั๊งคะ
ถ้าใครมีความรู้ญี่ปุ่นมาช่วยกันแปลให้ จะขอบคุณมากค่าาาา!!!
ปล.มีหลายคนเข้าใจผิดเลยขอบอกแก้หน่อยว่า
เราไม่ได้กรุ๊ปเอบีนะคะ!!!
แม้ส่วนตัวก็จะแอบคิดว่าจริงๆนิสัยก็คล้ายเอบีเหมือนกันนะ ฮะๆ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น