วันอังคารที่ 15 ตุลาคม พ.ศ. 2556

Real road - Shin & Raclot

มาด้วยพ่อหนุ่มนักยิงธนู... 
หนุ่มนักล่าผู้ใช้ธนู.. Shinn (ชิน)
หนุ่มน้อยกลางสายฝน... หนุ่มหล่อหน้าใสจอมเย็นชา(เดาเอา เพราะไม่เห็นจะยิ้มเลย)
ชอบตุ้มหูหมอนี่อ่ะ หึๆๆ แถมยังใช้ธนูอีก ชอบค่าาาา!!! >//<
แต่... เห็นแล้วนึกถึงนังเร็นในเกมส์เลิฟรีโวเลย ตอนแรกก็สงสัยว่าจะนิสัยคล้ายๆกันรึเปล่าหว่า
ถ้านิสัยเหมือนกันนี่คงทำเอาเราหมั่นไส้แน่ๆเลยอ่ะ ^^"
แต่สุดท้ายก็พบว่า ไม่เหมือนกันเลยค่า ชินน่ารักกว่าเยอะมากกกกกกกกกก หุๆ



ชินเป็นคนที่เราเล็งไว้ตั้งแต่แรกๆแล้วด้วยใบหน้าที่ตรงสเปก(มันก็ตรงไปเกือบทุกตัวละครล่ะ เหอๆ)
หมอนี่เป็นคนที่เงียบๆ ดูแอบเย็นชานิดๆ แต่จริงๆเราคิดว่าเขาก็แค่เป็นคนที่อยู่กับธรรมชาติมากเกินไป
เป็นคนที่รักสัตว์มากกกก แล้วก็ไม่ค่อยรู้จักมนุษย์(พูดอย่างกับเมาคลีที่ถูกหมาป่าเอาไปเลี้ยงเลย เหอๆ)
ทำให้เขาเกลียดคน เพราะคนชอบทำร้ายสัตว์ อะไรประมาณนั้น
เล่นๆไป เราก็แอบนึกถึง ยาสึอาคิคุง จาก ฮารุกะฯภาคแรกซะงัั้น ฮะๆ (เดี๋ยวเล่าเรื่องให้ฟังด้านล่าง)
แล้วก็.. บางคนอาจจะบอกว่าตานี่น่ะมัน'ซึน'
แต่เรื่องซึนเราไม่ขอออกความเห็นดีกว่า ต่างคนต่างความคิด ไปลองเล่นกันเองล่ะกันนะ

เนื้อเรื่องตานี่ก็ไม่ค่อยมีอะไรมาก ตอนแรกๆเราจะแอบรู้สึกว่ามันเรื่อยเปื่อย
(ส่วนนึงเนื่องด้วยแปลไม่ออกค่ะ ฮะๆๆๆๆ มันพูดกันยากๆอ่าาา)
แต่ก็จะมีช่วงกรี๊ดมาเป็นพักๆ เหอๆๆ ไว้เดี๋ยวค่อยเล่าทีหลัง เล่าเรื่องหลักๆก่อนนะ

เนื้อเรื่องของชิน จะเกี่ยวกับที่ชินน่ะเกลียดคนที่จับสัตว์มาขาย
เขาจะฆ่าหมอนั่น แต่เราจะห้ามเขาๆ พอเขาปล่อยไป ก็ดันมาเจออีก คราวนี้เลยจะยิงแล้ว
เราก็เข้าไปขวาง(ทำตัวนางเอกค่ะ) ธนูก็เลยพุ่งเข้าโดนไหล่เราแทน ชินจะตกใจมาก
แล้วเขาก็จะบอกว่าเป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกอะไรแบบนี้กับคนอื่น

คือแรกๆตานี่จะเซ็งที่เรามัวแต่มาบอกว่าเป็นห่วงเขา (มีตอนนึงชินออกไปในป่า
ไปฆ่าสัตว์ร้ายที่อันตรายที่ทำให้คนไม่กล้าเข้าไปในป่าน่ะ เราก็ตามไปห่วง)
เขาจะคอยแต่บอกว่า ถึงเขาเป็นอะไรไปก็ไม่เกี่ยวกับเราสักหน่อย
จนพอเราโดนยิงนี่ เขาถึงเริ่มเข้าใจขึ้นมาถึงคำว่าเป็นห่วง

ส่วนเรื่องที่กรี๊ดๆก็คือ เราจะได้เห็นเรือนอกของชินด้วยค่ะ!!!!
เรื่องมีอยู่ว่า เราจะไปชวนชินไปเที่ยวงานในเมืองน่ะ 
ทีนี้พอเข้าไป เราก็เริ่มจำไม่ค่อยได้แล้วว่าพูดอะไรกันบ้าง
รู้แค่ว่า ชินเอามือเรามาจับที่หัวใจเขา (กำลังเปลือยครึ่งบนเพราะแต่งตัวหลังอาบน้ำอยู่)
แล้วก็บอกว่า ความรู้สึกที่ใจมันเต้นแรงแบบนี้สินะ เขาเองก็เป็นเหมือนกับเราเลย
(กรี๊ดดดดดด >//< เป็นครั้งแรกที่ชินเริ่มเปิดอกใจ)
คือจริงๆแล้วเจ้าฉากนี้แหล่ะที่ยิ่งทำให้เรานึกถึงยัคคุงเลย ก็แบบเหมือนว่ายังไม่เข้าใจจิตใจตัวเองน่ะ

หลังจากนัั้นชินจะเริ่มสับสนกับตนเอง เพราะเขาไม่เคยมีความรู้สึกห่วงใยคนอื่นแบบนี้มาก่อน
ถ้าเราบอกว่าเราอยากให้ชินเปลี่ยนแปลงตนเอง ชินก็จะมาชวนเราให้อยู่ด้วยกันกับเขา
ชินจะบอกว่าอยากให้เรา'อยู่ข้างกาย'เขา
ถ้าเราอยู่ข้างเขา เขาคิดว่าเขาจะสามารถเปลี่ยนแปลงตนเองได้ (มามุกเดียวกับดีเซ่เลย)
แล้วพอเราตอบรับ เขาก็ดีใจและบอกว่า "ใกล้กว่านี้อีก"
และเขาก็จะค่อยๆเข้ามาใกล้เราและ...

 

 (คนเล่นกรี๊ดสลบอีกรอบ >0< )

 ฉากจบแบบเยี่ยมก็สุดยอด!!!! คือเราจะเลิฟๆกับชินในบ้านหลังน้อยกลางป่าค่ะ อิอิ
เราก็นอนอยู่ข้างกายชิน ชินก็ปลุกเรา แต่เราจะไม่ยอมตื่นสักที แล้วพอชินบอกว่า
เดี๋ยวไปเที่ยวในเมืองกันดีกว่า มีร้านน่ารัก เราก็จะรีบลืมตาตื่นทันที
ชินก็แซวนิดหน่อย แล้วชินก็จะทำเป็นพูดเหมือนว่าที่พูดไปน่ะโกหก เราก็ตกใจ
แล้วชินก็จะบอกว่า "จะให้โกหกเธอน่ะ... ไม่มีทางหรอก" (กรี๊ดเป็นรอบที่ล้าน)
ทีนี้พอเราจะลุกชินก็ดันมาห้ามซะงั้น แล้วก็บ่นว่าเสียดาย
เพราะเขาอยากให้เราอยู่ในอ้อมกอดเขาแบบนี้อีกสักพัก 

แบบว่า น่ารักมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!!!! ใครยังไม่ได้เล่นอย่าลืมไปเล่นนะ หุๆๆๆ

ถ้าฉากจบธรรมดา ชินจะไม่เปลี่ยนแปลงตัวเอง
เขาจะยังคงเป็นคนเย็นชาและฆ่าคนได้ไม่คิดอะไร
ที่ต่างไปก็เพียงแค่ เขาจะทำดีและห่วงใยเราเพียงคนเดียว
ตอนจบขณะที่ดูหน้าจอทีวี ชินก็จะพึมพำว่า "อยากพบเธอ"

Real road - Raclot


เอาล่ะ มารีวิวเรื่องกันต่อ... เนื่องจากคราวที่แล้วมีคนพูดถึงหมอนี่
เราก็เลยเอาพ่อหนุ่มแรคล็อต(ขอเรียกสไตล์ฝรั่งแบบนี้นะ)มาลงก่อนล่ะค่ะ

 

 พ่อหนุ่มแรคล็อตคนนี้เป็นคนสนิทของเจ้าชายขาวค่ะ
 จริงๆหน้าตาไม่ใช่สเปกเรานักหรอก(แม้จะใส่แว่นก็ตาม)แต่เพราะคนพากษ์นี่ล่ะ เลยเล็งไว้ หึๆ
(แต่จริงๆรูปที่เอาขึ้นนี่ก็เท่ห์เชียวนะเนี่ย >//< เล่นๆไป ซีจีพี่แกก็เท่ห์เหมือนกันนะ)
หลังจากเล่นไปก็ต้องอึ้งกับนิสัยของหมอนี่ เพราะตอนแรกสุดเรานึกว่าแรคล็อตจะมีนิสัยประมาณ..
เหมือนพวกคงแก่เรียน ใส่แว่นทั่วไปแบบโซมะคุง(ในเวปคาเระ) หรือแบบพวกอินูอิ,ยางิว(ในPOT)
พอมาเล่นจริงดันนิสัยแบบนี้ เลยทำให้อึ้งค่ะ

คือพ่อหนุ่มคนนี้น่ะ เขาเป็นคนที่ไม่ไว้ใจใครง่ายๆค่ะ ไม่เคยเชื่อใจเราเลยตั้งแต่แรก
แต่ที่ยอมให้ร่วมวงเดินทางมาด้วยเพราะเจ้าชายขาวเขาน่ะค่ะ
(อีตาเจ้าชายขาวก็ดูจะใจดีและซื่อเหลือเกิน)
ถึงขนาดหลอกเราเพื่อลองว่าจะไว้ใจได้ไหม แต่ถึงเราจะผ่านการทดสอบแต่ก็ไม่เชื่อใจอยู่ดี
จนในที่สุดเราก็ต้องยอมเล่าความจริงทั้งหมดให้แรคล็อตฟัง
และอีกครั้งที่เราต้องอึ้งเมื่อแรคล็อตทำสีหน้าเฉยมากค่ะ 
เขาบอกว่าถึงแม้โลกนี้จะเป็นโลกปลอม โลกที่มีคนสร้างขึ้นยังไงก็ตาม
แต่ตัวเขาก็คือตัวเขา เขาเชื่อว่าเขาเองต่างหากที่เป็นคนเลือกทางเดินเองอะไรประมาณนั้น
ก็คือว่า พี่แกเป็นคนมั่นใจในตัวเองสูงมากกกกกก
ก่อนจะตบท้ายว่า แต่อย่าเล่าเรื่องนี้ให้เจ้าชายขาวฟังนะ เพราะเขาคงรับไม่ได้

หลังจากนั้นความสัมพันธ์เราก็จะเริ่มดีขึ้น แต่...
คุณพี่ท่านเป็นหนุ่มซึนค่ะ!!! เพราะฉะนั้นเขาจะไม่แสดงความรักให้เราเห็น
จะชอบทำเย็นชา ซึนๆค่ะ จะแสดงความรักก็ต่อเมื่อฉากจบเท่านั้นค่ะ!!
แต่จริงๆแล้วก่อนหน้านั้นก็มีอะไรเลิฟๆแทรกอยู่เป็นช่วงๆน้า ถ้าเราแอบจับจุดได้ หุๆ

อ้อ แล้วก็ฉากเลิฟจริงๆก่อนจบน่ะก็มีเหมือนๆคนอื่นค่ะ
ก็คือ เนื้อเรื่องหลักของพ่อคุณคือ เราจะถูกตัวร้ายผู้หญิงเขียนจม.มาเรียกไปหาโดยไม่ลงชื่อ
เราก็ไม่รู้ว่าใคร แต่ก็ซื่อไปตามนัดซะงั้น ระหว่างทางที่เดินตามหาสถานที่นัดก็เจอแรคล็อต
พอเราถามทาง เขาก็ถามว่ามีอะไร เราก็ไม่บอกแล้วก็ไปเดินตามหาสถานที่ที่นัดแทน
ปรากฏว่าก็โดนตัวร้ายนั่นข่มขู่ให้เราไปหลอกเจ้าชายขาวมา ไม่งั้นจะจัดการเรา
เราก็บอกว่าไม่ยอมทั้งสองอย่าง จะไม่เรียกเจ้าชายมา แต่ก็ไม่ยอมให้จัดการเราด้วย
แล้วตอนนั้นแรคล็อตก็โผล่มา แล้วก็บอกว่าคำตอบของเราดีมาก

ทีนี้ปรากฏว่า การช่วยเรามันไม่ง่ายอย่างที่คิด เพราะทันทีที่เราก้าวมาเจอตัวร้ายคนนั้น
เราก็ติดกับเขาไปแล้ว เมื่อเห็นแรคล็อตโผล่มา คนร้ายก็เลยขู่แรคล็อต
เขาจะแลกเรากับสร้อยคอจี้สีแดงของแรคล็อต!!
สาเหตุที่ต้องการสร้อยจี้สีแดงนั่นเพราะสร้อยสีแดงนั้นแท้จริงแล้วคือ..
ส่วนหนึ่งของเลือดเนื้อและชีวิตของแรคล็อตนั่นเอง
เมื่อเรารู้ว่ามันคืออะไร เราจะพยายามห้ามแรคล็อต แต่เขากลับ...

กระชากมันยกให้ตัวร้ายโดยดี และเนื่องด้วยมันเป็นตัวร้าย
ไหนเลยมันจะรักษาสัญญา มันเลยคิดจะฆ่าเรา 
แต่แรคล็อตกับไม่มีท่าทีตกใจเลย เพราะ.. เจ้าจี้นั่นมันถูกตั้งโปรแกรมพิเศษไว้นั่นเอง
แล้วเจ้าจี้นั่นก็แตกสลายพุ่งเข้าโจมตีเจ้าตัวร้ายคนนั้น พวกเราเลยหนีมาได้

คืนนั้นแรคล็อตก็จะทรมาณทุรณทุรายจากการที่สูญเสียส่วนนึงของชีวิตไป
เราไม่เห็นหรอก แต่เจ้าชายขาวจะมาเล่าให้เราฟัง
เราก็เลยไปเยี่ยมแรคล็อต ทีนี้ก็คุยๆกัน
คือจริงๆแล้วอยากจะเล่าให้ฟังมากเลยว่าประโยคหวานๆที่เขาพูดมันคืออะไร
แต่เราลืมไปแล้วจริงๆ >//< โทษทีน้าา
จริงๆมันเป็นประโยคที่เรากรี๊ดมากๆเลยล่ะ แต่ลืมไปแล้วง่ะ

เอาเป็นว่าตอนจบ เราก็จะไปอยู่ในปราสาทเจ้าชายขาว
เป็นนักเรียนให้แรคล็อตสอนวิชาต่างๆให้ เหอๆๆๆ
แล้วแรคล็อตเนี่ยก็จะแบบว่า... ตามใจเราสุดๆเลยอ่ะ หุๆ
อย่างเวลาเราเจอแมวบนต้นไม้ ก็ขอให้แรคล็อตช่วยให้
แรคล็อตก็จะมีบ่นๆว่าเราชอบสร้างปัญหาให้เขาอยู่เรื่อย
เรามีบ่นว่าแรคล็อตอยู่กับเราน้อยไปอีก หมอนั่นก็เลยบอกว่า
นี่เขาอยู่กับเรามากกว่าเจ้าชายขาวอีกนะเนี่ย!

ส่วนจบอีกแบบ... กรี๊ดมากค่าาาาา
เรื่องก็คือว่า ก่อนจะไปตะลุยปีศาจ เราจะคิดถึงเรื่องที่เราจะอยู่ที่นี่หรือกลับไป
เราจะเข้าไปปรึกษากับแรคล็อตว่า ไม่รู้ว่าพอเรื่องจบแล้วเราจะได้อยู่ที่นี่ต่อไปหรือต้องกลับไป
ทีนี้แรคล็อตก็จะถามเราว่า เราคิดว่าไงล่ะ อยากเลือกทางไหน
เราก็ตอบว่าไม่รู้เหมือนกัน ประมาณว่าเมื่อเวลานั้นมาถึงค่อยคิด
และนั่นแหล่ะคือเรื่องที่ทำให้เกิดเหตุการณ์นี้ นั่นก็คือ...

หลังจากที่สู้จบ ขณะที่เรากำลังจะถูกดึงไปโลกปัจจุบัน
แรคล็อตก็จะดึงจี้เขาออกและใช้คาถาหยุดเวลาค่ะ!!!
เราก็จะสลบไป พอฟื้นขึ้นอีกทีก็พบว่าทุกคนหยุดนิ่งอยู่กับที่
หรือก็คือ เวลาถูกหยุดไปหมดนั่นเอง มีเพียงแรคล็อตคนเดียวที่ยังขยับตัวปกติ
เขาจะบอกว่า เขาน่ะคิดมาตั้งแต่ตอนนั้น(ที่เราไปปรึกษา)แล้วว่า 
หากถึงเวลานั้น เราถูกพาตัวกลับไปโลกปัจจุบัน เขาจะทำแบบนี้ก่อนที่เราจะถูกพาไป
เราก็จะแอบอึ้งๆกลัวๆ ประมาณว่า แล้วเจ้าชายขาวล่ะ? 
แต่ตอนนี้ในหัว ในจิตใจของแรคล็อตมีเพียงเราเท่านั้น เขาไม่ใส่ใจอะไรอีกแล้ว
"มาสิ" เขาเรียก เราก็จะเข้าไปสู่อ้อมกอดเขา
โดยที่ไม่เข้าใจอะไรอีกแล้ว ไม่รู้ว่านี่เป็นสิ่งที่ถูกต้องหรือไม่

คือเป็นตอนจบแบบธรรมดาที่ทำเราอึ้งมากที่สุดในจำนวนคนทุกคนแล้วอ่ะ >//<
สมกับเป็นหมอนี่สุดๆ!!! เป็นพวกแอบเอาแต่ใจตัวเองนะเนี่ย!!
หมอเนี่ย เป็นคนที่เรายกให้เป็นคนที่น่ากลัวสุดๆเลยอ่ะ 
แบบว่าน่ากลัวลึกๆอ่ะ ขณะเดียวกันก็ทำให้มีสเน่ห์ลึกๆเหมือนกัน หุๆๆๆๆ
เป็นคนเก่งที่น่ากลัวแต่ก็รักค่าาาาาาา

อ้อๆ ถ้าเราเก็บฉากทุกฉากของตานี่ได้แล้วจะมีให้ฟังtalkของนักพากษ์ด้วย
แอบขำนาคาอิซังอ่ะ ที่มาบ่นๆว่าตาแรคล็อตอ่ะเป็นพวกพูดจาด้วยน้ำเสียงเนิบเฉยตลอด
เขาน่ะอึดอัดมากเลย อยากจะโวยวายบ้าง ฟังแล้วก็ขำ ฮะๆ 
ใครเล่นจบแล้วลองไปฟังเสียงเขาโวยวายดูนะ อิอิ
(ทำเอาแอบนึกถึงฮิจจี้ในกินทามะที่เขาพากษ์เลย แบบนั้นคงเป็นของชอบของเขา ฮะๆ)

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น