ตามสัญญาค่ะ เนื่องจากมีคนอยากให้รีวิว เลยเล่าแปะให้ฟังหน่อย แต่อาจจะเล่าผิดพลาดไปได้บ้าง ก็ขออภัยล่วงหน้านะค้าา เพราะมันเป็นภาษาญี่ปุ่นล้วนอ่ะ เราก็ไม่ได้เก่งมากมายนัก ^^" เน้นอาศัยดูจากภาพเอา
แต่ก็จะพยายามแปลอย่างละเอียดเท่าที่ทำได้ล่ะกันค่ะ ^0^
(บางคำที่ไม่แน่ใจจะแอบติดเป็นromanjiไว้ให้นะคะ แล้ววงเล็บคำแปลไว้ด้านหลัง)
Musical stage! Harukanaru toki no naka de -Maihitoyo-
เริ่มจากแนะนำคนแสดง....
http://www.gamecity.ne.jp/neoromance/maihitoyo/ (กดรูปฝั่งขวา)
เริ่มจากคนแรก...
หนุ่มตัวเอกของภาคนี้
Kimura Keisuke as Suefumi
Hachinohe Tooru as Yatsuaki (อายุ23ค่ะ พอดีแวะไปบล็อกเขาเล่นๆ เลยแอบรู้มา ฮะๆ)
Nakamura Seijirou (เท่ห์ซร้าาาาา >//< ) as Tenma
Hane Yuri as Akane
Narimatsu Yoshihiko as Yorihisa
Shina Taizou as Inori
Kouno Hiroki as Shimon
Nemoto Masakazu as Takamichi
Juri as Tomomasa
Hasebe Keisuke as Eisen
ยังเหลืออีกหลายคนเหมือนกัน ไปดูต่อเอาเองนะคะ แปะแค่นี้ล่ะ(เฉพาะตัวหลักๆ)
เริ่มเรื่องกันเลยดีกว่า... เปิดฉากมาด้วยชายหนุ่มตัวเอกของภาคนี้
* โอโนะ สุเอะฟุมิ *
(ตอนแรกที่เห็นหน้าคนแสดงเรารู้สึกว่าโอเคเลยนะ แต่หลังจากมาดูการแสดงแล้ว...
กลับกันกับยัคคุงเลยอ่ะ เราชอบน้อยลงแฮะ ไม่ใช่ว่าเขาแสดงไม่ดี แต่เราว่าไม่ให้ความรู้สึกแบบฟุมิคุงอ่ะ
ดูไม่ได้นิ่งๆ มีมาดแต่น่าสงสาร กลับกัน มันดูแบบ เหมือนคนเอื่อยๆ เนือยๆ ยังไงบอกไม่ถูก
คือต้องไปดูเองถึงจะเข้าใจอ่านะ เพราะเราก็อธิบายไม่ค่อยเป็น)
"ฝนตก.. อีกแล้วหรือ" เขาเอ่ยพึมพำกับตัวเอง(แต่ดังมาก ฮะๆๆ เสียงทุ้มเท่ห์ดีเหมือนกันนะ)
จากนั้นก็ตัดฉากมาที่พ่อหนุ่มสองคนกับเหล่าองเรียว(ปีศาจ)
สู้ๆกันไป เจ้าหนูเทนงุที่ถูกยัคคุงผนึกไว้จนกลายเป็นตัวเล็กก็โผล่ออกมา
"ก็บอกว่าชั้นไม่เกี่ยวด้วยไง" เทงงุน้อยวิ่งหนีพวกองเรียวไปพลางสู้ไปพลาง
เทนมะและโยริฮิสะจะบอกเทงงุน้อยให้ไปเรียก 'ยาสึอาคิ' มาช่วย
ตอนแรกเทงงุน้อยก็จะเกี่ยงๆ แต่สุดท้ายก็ยอมไป
จากนั้น ก็มีองเรียวตัวนึงเดินเข้ามา องเรียวที่ทำเป็นพูดอวดดี แต่สุดท้ายก็...
"พวกนายเป็นใคร!?!!"
"พวกข้าคือ ฮาจิโย ผู้ปกป้อง ริวจิน โนะ มิโกะ"
"แล้วนายล่ะเป็นใคร?" เทนมะเอ่ยถาม แต่ก่อนที่จะได้ตอบ ก็มีคนมาขัดจังหวะ นั่นก็คือ...
อิโนริ กับ องเรียวสาว ที่ตอนนี้อิโนริเป็นฝ่ายกำลังถูกไล่ต้อนอยู่ ทั้งสองก็เข้าไปร่วมสู้
แม้ดูท่าจะเป็นรองเขา แต่เทนมะก็ยังคงปากเก่งพูดไปว่า
เขาทั้งสามจะปกป้องเคียวเอง จะไม่ปล่อยให้องเรียวทำอะไรเมืองนี้
เลยถูกองเรียวสาวโต้กลับว่า นี่คิดว่าอย่างพวกเขาจะสามารถปกป้องเมืองนี้ได้หรอ
ทั้งสามก็ถูกไล่ต้อนไปตามระเบียบ (พระเอกต้องแพ้ก่อน ชนะทีหลังสิเนอะ ^^" )
"แกเป็นใคร?" โยริฮิสะถาม
ก่อนที่องเรียวสาวจะได้ตอบ องเรียวชาย(ที่โดนเทนมะกับโยริฮิสะจัดการ)ก็โผล่มาตอบแทน
ไม่แน่ใจชื่อ ได้ยินเป็น จาโกะฮิ อ่ะ (จาโกะ? น้องสาวไจแอ้น?) รู้สึกจะเป็นองเรียวชื่อดังทีเดียว
เพราะโยริฮิสะรู้จักด้วย(แต่พออิโนริถามถึงองเรียวชาย โยริฮิสะก็บอกว่า
ไม่เคยได้ยินไม่เคยได้เห็นมาก่อน ทำเอาองเรียวชายนั่นแอบช็อกเลย เหอๆ)
แล้วองเรียวสาวก็พูดเยาะเย้ยต่อว่าแบบนี้จะปกป้องเคียวได้หรอ
sate...
กริ๊ง* (เสียงกระดิ่งดังขึ้น พร้อมด้วยฮาจิโยที่เหลือที่เดินออกมา)
soreha doukana.. (แล้วถ้าเป็นแบบนี้ล่ะ)
น่าเสียดายนะ...
"ฮาจิโย ก็อย่างที่ชื่อว่า คือ มี8คนนะ" (ฮาจิ แปลว่า แปด ค่ะ)
ประโยคนี้ทาคามิจิพูดนะ พูดต่อจากโทโมมาสะ สามประโยคบนน่ะ
ชิมอนโผล่มาจะโดนอิโนริว่ามาช้า ชิมอนจะบอกว่า ก็กำลังสู้กับองเรียวฝั่งนั้นอยู่
เอย์เซ็นจะโผล่ออกมาบอกว่า ยาสึอาคิจัดการกับฝั่งนั้นอยู่
จากนั้นยัคคุงก็จะโผล่ออกมา (จัดการฝั่งนั้นเสร็จเรียบร้อยแล้วววว)
"ถ้างั้นก็ฝากทางนี้ด้วยนะ" เทนมะเอ่ยกับยัคคุง
"ไม่มีปัญหา" (ประโยคประจำตัวของยัคคุง ^0^ )
(ยัคคุงค่าาาาาา โผล่มาแล้วววว >//< )
แม้จะมากันถึง8คน แต่องเรียวสาวก็ไม่ยี่หระกล่าวว่า ก็ดี จะได้จัดการพวกที่มาขวางทีเดียวให้หมด
เห็นดังนั้น โทโมมาสะ กับ เอย์เซ็น ก็เลยท่องกลอน(?)ออกมา (ต่อกลอนกันเลย)
พออิโนริถามว่าหมายถึงอะไร โทโมมาสะ ก็บอกว่า
"สุนัขที่อ่อนแอ ก็จะเห่าเก่ง(เสียงดัง)"
แล้วทั้งหมดก็เปิดฉากสู้กันจริงๆ พร้อมกับเพลงเปิดแนะนำตัวละคร
หลังจากเปิดตัวเอกทั้งสองก็คั่นการแนะนำตัวเล็กน้อยด้วยการร่ายรำของตัวเอกภาคนี้
แล้วจากนั้นก็แนะนำตัวละครกันต่อ
จากนั้นก็ตัดฉากมาที่อากาเนะ เธอได้ยินเสียงคนเรียก ริวจิน โนะ มิโกะ แต่รอบข้างมีแต่เงามืด
หญิงสาวร้องเรียกหาเพื่อนร่วมเดินทาง เทนมะ และ ชิมอน แต่ก็ไม่มีใครตอบ
จากนั้น เธอก็จะได้ยินเสียงเพื่อนทั้งสองเรียกเธอ แล้วเธอก็จะตื่นขึ้นมา
อากาเนะจะเล่าฝันร้ายให้ทั้งสองฟัง แล้วทั้งสองก็จะช่วยกันปลอบ
"ไม่ต้องห่วงน่า นั่นน่ะเป็นแค่ความฝัน อากาเนะน่ะ.. ชั้นจะปกป้องเอง สัญญาเลย โอเคนะ"
จากนั้นอิโนริ กับโยริฮิสะ ก็จะเข้ามา อิโนริก็จะบอกว่าจะปกป้องอากาเนะ
ส่วนโยริฮิสะก็จะพูดว่านั่นเป็นหน้าที่ของฮาจิโย แล้วเทงงุน้อยกับฟูจิฮิเมะก็จะเข้ามา พากันห่วงอีก
แล้วพวกเขาก็จะถกกันว่ารู้สึกพวกองเรียวจะมีกำลังกันมากขึ้น
"จริงๆ องเรียวที่เจอก่อนหน้านี้ก็ค่อนข้างแข็งแรงทีเดียว" เทนมะพูด
แล้วอิโนริก็รีบเข้ามาพูดอะไรก็ไม่รู้ แปลไม่ออกอ่ะ รู้แต่โดนเทนมะยิ้มใส่ ฮะๆๆ น่ารักดี
แล้วอิโนริก็รีบหันหลังกลับและเปลี่ยนคำพูด ประมาณว่า
"ปะ..เปล่า ก็ไม่ได้อันตรายมากขนาดนั้นหรอก" แต่ก็พึมพำต่อท้ายกลับอีกว่า "อันตรายจริงๆ" ^^"
จนโดนเทงงุน้อยพูดว่า "ตกลงอย่างไหนกันแน่!!?!"
แล้วก็ถกกันต่อไปถึง จาโกะฮิ บอกว่าเป็นองเรียวที่แข็งแกร่งในกลุ่มองเรียว
ทีนี้อิโนริก็กระโดดออกมาพูดอีกแล้ว เจ้าองเรียวนั่้นน่ะ แข็งแกร่งมากเล..
เมื่อเห็นสายตาของทุกคนที่มองมา ก็รีบหันหลังกลับกอดอก
"ปะ... เปล่า ไม่ได้แข็งแกร่งอะไรหรอก" แล้วก็พึมพำต่อท้ายด้วยคำอะไรที่เราแปลไม่ออกอีกแล้ว
แต่คาดว่าคงแปลว่าแข็งแกร่ง เพราะเทงงุน้อยออกมาพูดอีกแล้วว่า "ก็ตกลงมันอะไรกันแน่!?!!"
แล้วก็กลับมาพูดกันต่อ ก็สรุปว่า จะไปปรึกษายาสึอาคิกัน
"นั่นสินะ ก็ยาสึอาคิน่ะ เป็นองเมียวจินี่นา" เทนมะพูด
แล้วเทนมะก็เลยชวนโยริฮิสะไปฝึกซ้อมกัน
"ก็คนอื่นกำลังพยายามอยู่อย่างนี้ จะให้พวกเรายังทำตัวล่องลอยอยู่แบบนี้ก็ไม่ได้หรอกนะ"
แล้วชิมอนก็เลยชวนอิโนริไปฝึกซ้อมกันด้วย อากาเนะจะขอไปช่วยอะไรด้วยบ้าง
แต่ทั้งสี่ก็บอกไม่ต้องหรอก และให้พักผ่อนไป อากาเนะเลยบ่นๆกับสองคนที่เหลือต่อ
ตัดฉากไปที่ทาคามิจิ กับ ยัคคุง ที่กำลังคุยถกกัน ซึ่งแปลไม่ออก ฮะๆๆ ก็ถกเรื่ององเรียวนั่นล่ะแหล่ะ
แต่ประเด็นหลัก(หรอ?)คือ หลังจากที่ทาคามิจิกำลังจะเดินไป อยู่ดีๆ ยัคคุงก็พูดขึ้นว่า
"ทาคามิจิ... ชอบดอกไม้อะไร"
ทำเอาทาคามิจิอึ้ง แล้วพูดอะไรไม่รู้ ที่แปลไม่ออกอีกแล้วอ่าาาา >//< อยากรู้จังว่าหมอนี่พูดอะไร!!!!
เห็นทาคัจจี้ไม่ตอบ ยัคคุงก็เลยถามอีกรอบ "ชอบดอกไม้อะไร"
"อ่ะ.. อ้า... ก็ หลายๆชนิดน่ะ.. ทำไมอยู่ๆ เรื่องแบบนี้"
"มิโกะถามคำถามนี้มา"
"มิโกะน่ะหรอ? แล้วท่านตอบว่าอย่างไร"
"ดอกไม้แบบไหนก็คือดอกไม้... หึ เป็นคำถามที่ไม่มีความหมายจริงๆ
นั่นคือสิ่งที่มิโกะถามมา... ไม่เข้าใจจริงๆว่ามิโกะต้องการอะไร"
"มิโกะก็แค่ต้องการเข้าใจท่านยาสึอาคิมากขึ้นเท่านั้น"
"พูดอะไรน่ะ"
"นั่นมัน.." แต่ทาคามิจจี้ยังไม่ทันได้ตอบ ก็มีคนแทรกมา คือ โทโมมาสะ กับ เอย์เซ็น
แล้วพวกเขาก็จะพูดกันถึงเรื่องการที่จะจัดงานเต้นระบำ(ไม) กับเรื่องที่เคยเกิดขึ้นว่าอาจจะมีปัญหา
ทีนี้อยู่ๆก็ได้ยินเสียงฟ้าร้อง
"ดูเหมือนฝนกำลังจะตกนะ" ยัคคุงพูด
"นั่นสินะ งั้นเรากลับตำหนักฟูจิฮิเมะกันดีกว่า" เอย์เซ็นพูด
"maidono(คนเต้นระบำ?)... ฮะๆ คิดมากไปล่ะมั๊ง" โทโมมาสะพึมพำกับตัวเองขณะเดินกลับ
ตัดไปที่ฝั่งชิมอน กับ อิโนริ ทั้งสองคนไปเจอองเรียว ก็เลยเข้าฟาดฟัน
ชิมอนใช้ท่าของเขา พอใช้เสร็จก็จัดการองเรียวได้ แต่ก็จัดการอิโนริไปด้วยซะงั้น ฮะๆๆๆ
"จะใช้พลังก็รู้จักบอกกันก่อนบ้างสิ!" อิโนริบ่นๆ ขณะปัดเสื้อตัวเอง
และก็ว่าชิมอนว่าทำให้เสื้อเขาสกปรกเลยด้วย ชิมอนก็ขอโทษใหญ่
แต่พอกำลังเดินกลับอยู่ๆ อิโนริก็เป็นลม ฮะๆๆ
"ไม่เป็นไร!!" เขารีบปัดชิมอนที่มาดู แล้วก็รีบเดินต่อ แต่ก็ไปเป็นลมหลังม่านต่ออีก ฮะๆๆ
ตัดมาทางเทนมะ กับ โยริฮิสะ ทั้งสองคนโผล่มาทางที่นั่งคนดู
เทนมะบอกว่าดูเหมือนจะไม่มีองเรียว แต่โยริฮิสะบอกไม่แน่ ให้ถามคนอื่นในเมืองดู
"แถวนี้มีเต็มเลยไม่ใช่หรอ" แล้วก็เริ่มปฏิบัติการถามเหล่าคนดู เหอๆๆ อิจฉาเฟร้ยยย!!!
อยากโดนถามบ้างอ่าาาาา เทนมะน่าร้ากกกกกกกกกกก >//<
ท่าโยริฮิสะเท่ห์มาก ได้มาดยกกี้(โยริฮิสะ)เลยจริงๆ ถามเป็นทางการ สุภาพเรียบร้อยมาก
(แอบสังเกต... สายตาอิจฉาของสาวๆคนอื่นๆ ฮะๆๆๆ)
ส่วนเทนมะ ดูสิๆๆ แถมคนนี้ได้จับมือด้วยอ่าาาา อิจฉาาาาา >//<
แล้วนอกจากจะถามเรื่ององเรียว เทนมะคุงก็ถามคนนี้ต่อว่า.. ในบรรดาฮาจิโย ชอบใครมากสุด
คำตอบของเธอคนนี้ก็คือ... ยาสึอาคิค่ะ!!! (แน่นอน ยัคคุงเป็นที่รักของทุกคนเสมอ อิอิ)
ขณะที่ทุกคนหัวเราะ ดูสีหน้ายกกี้สิ มาดพี่ท่าน นิ่งซะเหลือเกิน เหอๆๆๆ
ขณะที่ทางเทนมะเดินคอตก กลิ้งขึ้นเวทีค่ะ!! ฮะๆๆๆ
ก็ไม่ยอมมาถามเราเองนี่นาาา ถ้ามาถามเรานะ จะตอบเสียงอย่างภูมิใจว่า...
ยาสึอาคิค่ะ!!!! เหมือนกันล่ะ ฮะๆๆๆ แต่ก็่จะบอกว่า ชอบเทนมะด้วยเหมือนกันน้าาาาา!!!!! >//<
เทนมะคุงยิ้ม รีบบอกโยริฮิสะว่า เราไปเมืองอื่นกันต่อเถอะ ฮะๆๆ หน้าแตกล่ะสิ
แต่ก่อนจะได้ไป แบมีฉากฝนดันโผล่มาแวบนึงให้โยริฮิสะพูดว่า "ฝนตกสินะ"
และฉากหน้าจะได้ฤกษ์ตัวเอกภาคนี้ออกมาซะที เหอๆๆ
********
ตามบทบาท อากาเนะและสุเอะฟุมิคุง เดินตัดผ่านกัน
ทั้งสองหันมามองกัน แล้วฟุมิคุงก็เดินเข้าไปหาอากาเนะ
"เปียกหมดแล้ว" เขาเอาผ้ามาคลุมร่างอากาเนะให้
"เธอ..."
"เอ๊ะ?"
"อ่ะ.. เปล่า" แล้วเขาก็หันหลังเดินจากไป
ตัดมาในตำหนักฟูจิฮิเมะ ยคคี้กับเทนมะเดินเข้ามา ถามหาอากาเนะ เมื่อเห็นว่าไม่อยู่เลยออกไปตาม
แล้วพอทั้งสองออกไป ก็คุยกันถึงอากาเนะ เกี่ยวกับพลังของอากาเนะ(มั๊ง) แล้วอากาเนะก็เข้ามา
เทนงุน้อยก็เลยจะออกไปตามทั้งสอง แล้วชิมอนกับอิโนริก็เข้ามา
อิโนริก็บ่นว่า หิวจังเลยยย ขณะกำลังจะไปกิน ชิมอนก็พูดเตือนขึ้นมา
อิโนริเลยนึกออกว่าได้ยินบางอย่างจากในเมืองมา ขณะกำลังจะเล่าก็มีคนมาแทรก
เทนมะกับโยริฮิสะกลับมาแล้ว แล้วเทนมะก็เห็นผ้าในมืออากาเนะ
"อ้อ นี่ได้มาจากคน.." เธอหยุดชะงักไป แล้วก็ตัดบทว่า จะเอาไปเก็บก่อนนะ
หลังจากอาเนะไปเก็บ ฟูจิฮิเมะก็พูดถึงเรื่องที่อิโนริพูดค้างไว้
อิโนริเลยเล่าว่าที่เมืองที่เขาไปไม่มีเด็กสักคน โยริฮิสะเลยบอกว่าเหมือนกันเลย
"องเรียวที่จับแต่เด็กไปอย่างนั้นหรอ" ชิมอนพูด
"โลกนี้มันเป็นอะไรไปแล้วนะ" เทนมะพูด
"แต่เป็นเรื่องที่เลวร้ายมากเลยนะ ต้องเป็นฝีมือพวกยักษ์แน่ๆ"
แล้วเสียงครืนท้องร้องของอิโนริดังขึ้น ก็เลยไปกินข้าวกันก่อน
"หิวข้าวจริงๆเลยยย" อิโนริพูด
"รุ่นพี่เทนมะก็ไปด้วยกันเถอะ" ชิมอนหันไปพูด
"อ้า.." เทนมะตอบรับและเดินตามไป
เหลือแค่อากาเนะกับฮิเมะจัง อากาเนะก็บ่นว่ามีอะไรที่ตนทำได้บ้าง แต่ฮิเมะก็ไม่พูดอะไร
ตัดฉากไปที่พวกปีศาจ องเรียวสาว จาโกะฮิ ก็มองเคียวแล้วก็พูดว่า
"อย่างนี้นี่เอง"แล้วก็เดินไป ปล่อยให้องเรียวชายงงๆว่าพูดอะไร
ตัดกลับมาที่ตำหนักฮิเมะจัง ถกกันเรื่ององเรียว
โทโมมาสะก็พูดว่า "เป็นเรื่องที่ยอมไม่ได้สินะเนี่ย"
เอย์เซ็นเห็นด้วย แล้วเทนมะก็พูดว่า "เราต้องทำอะไรสักอย่างนะ.. ยาสึอาคิ"
"ไปกันเถอะ" (maido?) ยาสึอาคิพูด แต่ก่อนทุกคนจะไปอากาเนะก็แทรกขึ้น
บอกว่าตนจะไปด้วย อยากช่วยอะไรบ้าง สุดท้ายฮิเมะจังเลยเล่าพลังมิโกะให้ฟัง
มิโกะมีพลังในการชำระล้างองเรียว และเป็นพลังที่ริวจิน โนะ มิโกะ เป็นคนเดียวที่มี
อิโนริก็แย้งว่า พลังแบบนั้นก็เหมือน.. องเมียวจิอย่างยาสึอาคิ นี่นา
ฮิเมะก็แย้งบอกว่ามันเป็นพลังคนละแบบ โดยมียัคคุงเห็นด้วย
(พลังของมิโกะเป็นพลังชำระล้างองเรียวถาวร แต่ยัคคุงแค่ผนึกไว้ แต่จะกลับมาได้อีก)
ขณะที่กำลังดีใจกันอยู่ เทนมะก็แย้งข้นว่า "เดี๋ยวก่อนสิ!!!"
"มันจะไม่มีอันตรายหรอ? ถ้ามิโกะมีพลังอะไรแบบนั้น ฟูจิฮิเมะก็คงจะพูดออกมานานแล้ว
มันต้องไม่มีทางเป็นเรื่องที่ทำได้ง่ายๆแน่ๆอยู่แล้ว"
เมื่อถูกรู้ทัน ฮิเมะจังก็ยอมรับตามตรง
"ถ้าองเรียวมีพลังมาก มันก็อาจทำอันตรายกับอากาเนะได้"
"ไม่ได้! จะให้อากาเนะเจอกับอันตรายแบบนั้น ชั้นยอมไม่ได้!!!!"
"อื้ม ผมก็เห็นด้วย" ชิมอนออกมาเข้าข้างรุ่นพี่ตนเอง
แต่อากาเนะก็บอกว่า มันเป็นพลังที่มีแค่มิโกะที่ทำได้ใช่มั๊ย งั้นชั้นจะทำ
"นี่..." เทนมะจะแย้ง แต่ก็โดนฮิเมะจังพูดตัดบท
"ชั้นเชื่อในตัวท่านมิโกะ"
"ขอบคุณมาก ฟูจิฮิเมะ ชั้นจะพยายาม"
แล้วอากาเนะก็วิ่งออกไป ทุกคนก็เลยตามไป โดยยัคคุงเดินออกไปเป็นคนสุดท้าย
ก่อนจะเดินจากไป ก็หันกลับมามองฮิเมะและพูดว่า...
"คิดว่าท่านมิโกะจะสามารถใช้พลังชำระล้างองเรียวนั้นได้จริงๆน่ะหรอ?"
"ค่ะ ฟูจิเชื่ออย่างนั้น"
"เข้าใจล่ะ" เมื่อเธอตอบแบบนั้น ยัคคุงก็ไม่คิดจะโต้แย้ง เขายอมรับและเดินจากไป
ตัดฉากไปที่องเรียวน้อยที่เป็นคนจับตัวเด็ก แล้วพวกอากาเนะก็เดินไปทางนั้น
แต่พอไปถึงองเรียวก็หายไปแล้ว และอยู่ๆก็มีลมแรงพัดมา
"นี่มันจะเกี่ยวกับเรื่องของนักระบำนั่นรึเปล่า" ทาคัจจี้พูด
"ไม่รู้เหมือนกัน" ยัคคุงตอบ
"อาจจะเกี่ยว หรือไม่เกี่ยวก็ได้นะ" โทโมมาสะตอบ
(arukamoshirenaishi anikamoshirenaine ชอบสำเนียงที่ดูเป็นสำนวนของโทโมมาสะอ่ะ)
"ที่นี่มันให้ความรู้สึกไม่ดีเลยนะ" ชิมอนพูด
"จะมากลัวอะไรกัน" อิโนริพูด
"เปล่านะ ไม่ใช่ว่ากลัว... อ๊ะ!!! ข้างหลังอิโนริคุง" ชิมอนชี้ไปข้างหลัง
ทำเอาชิมอนตกใจพุ่งไปคะมำพื้น ก่อนจะหันกลับมาลุกขึ้นมอง
"อะไรกัน! เด็กไม่ใช่หรอ?" เขามองเด็กที่กำลังร้องไห้อยู่
"มิโกะ!" เสียงยัคคุงพูดขึ้น แล้วทุกคนก็เข้าใจตรงกันทันที และรีบมาล้อมเด็กที่กำลังร้องไห้คนนั้น
มิโกะเดินเข้าไปหาเด็ก "เป็นอะไรหรอ อย่าเอาแต่ร้องไห้สิ เอาแต่ร้องก็พูดไม่รู้เรื่อง"
"ทุกๆคนหายไปไหนกันหมดก็ไม่รู้"
"งั้นเดี๋ยวพี่สาวจะช่วยหานะ"
"จะช่วยหรอ" เขาพูดและยื่นมือเข้ามาที่อากาเนะ เมื่อสัมผัสถูกหญิงสาวก็กรีดร้องเสียงดัง
... กรี๊ดดดดดดด!!!!
"อยู่คนเดียว.. มันเหงานะ พี่สาว... อยู่เล่นด้วยกันตลอดไปนะ"
พร้อมกันลมกรรโชกล้อมรอบตัวอากาเนะ กั้นไม่ให้ทุกคนเข้าไปใกล้
"ยาสึอาคิ!! ทำอะไรสักอย่างสิ!!!!" เทนมะตะโกน
ยัคคุงเลยเดินเข้าไปท่องคาถา และร่างทั้งสองก็แยกจากกัน
ยัคคุงเดินไปหาอากาเนะ...
"ตอนนี้ล่ะมิโกะ ผนึกเลย! ถึงรูปร่างเป็นแบบนี้ แต่นี่คือองเรียว"
ทว่า... เมื่อหญิงสาวหันไปมองก็เห็นเพียงเด็กน้อยกำลังร้องไห้
"ขอร้องล่ะ.. อย่าให้ผมต้องอยู่คนเดียว"
"ไม่ได้! ชั้นทำไม่ได้!!!" หญิงสาวแพ้ให้กับน้ำตาเด็กน้อย และวิ่งปราดเข้าไปหาองเรียว
"พี่สาว"
"ขอโทษนะ เหงาสินะ"
"อื้ม พี่สาวจะอยู่เล่นด้วยกันสินะ" เด็กน้อยถามและเข้ากอดอากาเนะ
ทันใดนั้นอ้อมกอดที่อบอุ่นของเด็กน้อย ก็กลายเป็นอ้อมกอดขององเรียวที่เล็บงอกออกมา
เกิดพายุรุนแรงล้อมรอบร่างทั้งสองอีกครั้ง และเสียงเรียกยัคคุงก็ดังอีกรอบ
พี่ท่านก็ต้องออกโรงอีกครั้ง!!!!
ท่องคาถาท่ามกลางพายุที่พัดโหมกระหน่ำ...
และร่างทั้งสองก็แยกออกจากกัน พร้อมพายุที่สงบลง..
จากนั้นเขาก็เดินตรงไปยังองเรียว ขณะที่เทนมะวิ่งเข้าไปดูอากาเนะ
ท่องคาถาอีกครั้ง และจัดการผนึกองเรียว!!!
แล้วหญิงสาวก็เป็นลมล้มลงไป เทนมะรีบวิ่งเข้าไปประคอง
"ตอนนี้เรากลับตำหนักของฟูจิฮิเมะกันก่อนเถอะ" ทาคัจจี้เสนอ และทุกคนก็เห็นพ้อง
เทนมะประคองอากาเนะเดินกลับไป แล้วอิโนริก็รีบวิ่งไปหายัคคุง
"เฮ้! แบบนี้จะไม่เป็นไรหรอ!?!!" อิโนริเข้าไปพูดกับยัคคุง
ยัคคุงยังคงตอบกลับเรียบๆ (แปลไม่ออก เหมือนจะบอกว่าแค่โดนอะไรสักอย่างนี่ล่ะ)
ชิมอนก็หันไปชวนอิโนริกลับ สุดท้ายก็ไปกันหมดเหลือแค่หนุ่มรูปงาม(รึเปล่า)สองคน
ทั้งสองก็ถกกันเรื่ององเรียว 'เดา'ว่าคงจะคุยกันว่าองเรียวแข็งแกร่งขึ้น
แล้วยัคคุงก็บอกว่า อาจเป็นเพราะอิทธิพลจากองเรียวที่เป็นนักระบำ(maido)
แล้วก็ถกกันเรื่องอากาเนะต่อ ยัคคุงจะบอกว่า "มิโกะน่ะใจดีเกินไป...
แต่ก็อาจจะเป็นเพราะความใจดีนี้ ที่ทำให้ได้เป็นมิโกะ"
พอทั้งหมดไป ก็ตัดฉากมาที่องเรียวตัวหัวหน้าที่ทำให้เด็กน้อยเป็นองเรียวที่บ่นๆ
แล้วองเรียวสาวกับองเรียวชาย จาโกะฮิ กับ เซงเง(ขออภัยที่ชื่อผิดพลาดไปนิดนะ)ก็เดินเข้ามา
จาโกะฮิจะชักชวนให้องเรียวตัวนั้นเข้าเป็นพวกกับตน และก็พูดแผนการร้าย บลาๆๆ
แล้วก็จะพูดว่า ตอนนี้รอเวลาไปก่อน เพราะลูกชายของความมืดกำลังมา(ประมาณนี้ล่ะ)
รู้สึกถึงพลังที่เอ่อล้นขึ้นมาไหมล่ะ ฝ่ายองเรียวตัวนั้นก็บอกว่า มันก็รู้สึกเหมือนกัน
ทีนี้เซงเงก็จะแย้งเรื่องฮาจิโยกับมิโกะ จาโกะฮิก็จะพูดดูถูกมิโกะ แล้วก็ไม่ใส่ใจพวกฮาจิโย
ประมาณว่า พวกฮาจิโยที่ปกป้องมิโกะแย่ๆแบบนั้นน่ะหรอ
ตัดฉากไปที่ฟุมิคุง(ลูกชายแห่งความมืดที่มันว่ากันน่ะ)เดินออกมาทำท่าปวดหัวและเดินจากไป ^^"
ตัดฉากกลับมาที่ตำหนักฮิเมะจัง
"อย่างนั้นหรอคะ ทำการผนึกไม่ได้อย่างงั้นหรอคะ"
"ท่านยาสึอาคิเป็นคนผนึก" ทาคัจจี้ตอบ
โทโมมาสะก็มาช่วยพูดให้ว่า "เอาน่า ทุกคนไม่ว่าใครก็จะให้เก่งในครั้งแรกเลยไม่ได้หรอก"
"แล้ว ท่านมิโกะล่ะ" ทาคัจจี้ถามฮิเมะจัง
"กลับไปที่ห้องแล้วค่ะ"
จากนั้นฉากก็ตัดมาที่ห้องอากาเนะ
ที่นั่นเหล่าหนุ่มๆต่างก็พากันเอาของกินมาเอาใจอากาเนะเพื่อปลอบใจกันใหญ่
ทั้งชิมอน เทงงุน้อย อิโนริคุง ต่างพากันเอาดังโงะมาให้เหมือนกันหมด
ก็เลยทะเลาะกันว่าของใครอร่อยกว่ากัน ฮะๆๆๆ
ชิมอนบอกว่าใส่ของที่อากาเนะชอบไป(ชิมอนทำเอง) อิโนริก็บอกว่า
"ไม่ๆ อันที่อร่อยมากที่สุดยังไงก็ต้องเป็นอันนี้แน่ๆ" เพราะพี่สาวทำให้
แล้วทีนี้อิโนริก็จะพูดขึ้นว่า จริงสิ มีคำพูดที่เทนมะเคยสอนเขาว่าที่โลกของเทนมะพูดกัน อะไรน้า..
อ้อ... mitokondoria (มั๊ง ฟังไม่ทัน มั่วสุดๆ แปลไม่ออกด้วยง่ะ
รู้แต่ชิมอนอึ้ง เพราะคาดว่าคงพูดผิดแหง แถมคนดูหัวเราะกันใหญ่ อ๊าาา อยากรู้มันพูดออะไรอ่ะ!!!)
"พูดเรื่องอะไรกันน่ะ" เทงงุน้อยงง
แต่ทั้งสามไม่สนใจ แล้วอากาเนะก็ถามว่า "นั่นเป็นคำพูดที่เทนมะคุงสอนมาหรอ"
"อิ้ม" อิโนริยิ้มตอบรับ
"ต้องเป็น maibung แน่ๆเนอะ" (zettai maibung no koto dayone) อากาเนะก็เห็นด้วย
ชิมอนก็เลยเดินเข้าไปจะแก้ไขคำผิดให้ บอกว่าอิโนริคุงพูดผิดรึเปล่า เรื่องmitokondoriaนั่นน่ะ
แต่พอเห็นหน้าอิโนริคุงที่มองมา ก็อึ้งไปนิดนึงและก็บอกว่า...
"sugoku setsumeishi tsurai na" (ประมาณว่าเป็นการอธิบายที่เจ็บปวดจังน้า ประมาณนี้อ่ะ)
แล้วชิมอนคุงก็เลยหยุดพูดต่อ เพราะพอดีกับที่เทงงุน้อยไปโวยกับอากาเนะว่า
"ตั้งแต่เมื่อกี๊แล้ว พูดอะไรกันน่ะ!?!!!" ชิมอนเลยรีบปลีกตัวมาทางนั้น แล้วก็โยนภาระให้อากาเนะ
"เอ๋?? ชั้นหรอ!?!!" อากาเนะอึ้ง แล้วยิ่งเห็นหน้าอิโนริคุงทำหน้าอยากรู้เต็มที่ (อิโนริคุงแอบน่ารักอ่าาาาา)
ก็เลย'โกหก'ไปว่า คำที่อิโนริคุงเพิ่งพูดนั่นน่ะ แปลว่า ชอบมากเลย ประมาณนั้น
ชิมอนก็อึ้ง "อากาเนะจัง..(โกหกไปแบบนั้นได้ยังไงอ่าาา)"
"ก็จะให้อธิบายได้ยังไงอ่ะ(เห็นหน้าอิโนริคุงทำแบบนั้น ถ้ารู้ว่าตัวเองพูดผิดคงหน้าแตกแย่)"
แล้วทั้งสองก็แอบเถียงเกี่ยงกัน ขณะที่เทงงุน้อยก็ยังไปวุ่นวายว่าพูดเรื่องอะไรกัน
ขณะที่อิโนริคุงก็เชื่อเต็มที่('ซื่อ'ค่ะ ไม่เห็นท่าทางสองคนนั้นแล้วสงสัยบ้างหรอเนี่ย)
"ahhh daisuki daisuki dayone"
"อ้อ.. ชอบมาก ชอบมาก อย่างนั้นหรอ ถ้าอย่างนั้น..."
อิโนริหันไปหาอากาเนะจะพูดคำนั้นอีกครั้ง แต่ดูเหมือนอากาเนะจะรับไม่ได้แล้ว
ก็เลยรีบแย่งพูดว่า พอแล้ว เขาจะรับไว้เอง..
"เอ๋?"
"ดังโกะน่ะ"
"อ้อออ แน่อยู่แล้ว ก็มาเพราะเรื่องนั้นนี่นา"
แล้วพอทั้งสามจะลา อากาเนะก็บอกว่า ไม่กินด้วยกันหรอ
อิโนริก็บอกจะไปเดินสำรวจเมือง ให้อากาเนะพักผ่อนอยู่ที่นี่แหล่ะ
"ก็เพราะอากาเนะเป็น ริวจิน โนะ มิโกะ นี่นะ"
"เอ๊ะ"
และคำพูดคำนั้นก็หลอกหลอนอากาเนะ ที่ว่าตนเองเป็นมิโกะ
ตอนนั้นโยริฮิสะก็เดินเอาผ้ากันฝนที่ฟุมิคุงให้มาให้ บอกว่าฮิเมะจังฝากมาให้
"นี่มันของคนๆนั่น แย่ล่ะ ต้องรีบเอาไปคืน"
พอโยริฮิสะกำลังเดินไป อากาเนะก็หันไปมองและพูดประมาณว่า เจ็บมากรึเปล่า แผลนั่น
(สังเกตผ้าพันแผล แอบขำอ่ะ พันแบบนั้นเอาเลยนะ?)
โยริฮิสะก็หันหลังและบอกว่ามิโกะไม่จำเป็นต้องเป็นห่วงเรื่องนั้น
"ขอโทษนะ เป็นเพราะชั้น"
"การรับบาดแผลแทน(ประมาณนี้มั๊ง)เป็นหน้าที่ของฮาจิโยอยู่แล้ว"
อากาเนะอึ้ง และบอกว่าเธอไม่ได้ต้องการแบบนั้น
แต่โยริฮิสะก็ยังไม่เข้าใจและพูดต่อว่า เพราะมิโกะเป็นคนที่จะช่วยเคียว(เมืองนี้)เพราะงั้น..
อากาเนะไม่รับฟังและวิ่งหนีไป โยริฮิสะได้แต่มองและทำสีหน้าแบบว่า... อธิบายไม่ถูกอ่ะ
จากนั้นก็มองแผลตัวเอง แกะผ้าออก และก็เดินจากไป
ตัดฉากมา ยัคคุงเดินออกมา ท่องๆคาถา และกำจัดองเรียวไปหมด
(ยัคคุงนี่ดีนะ เดินอยู่ไกลๆก็ได้ ไม่ต้องออกท่าออกทางสู้มากนักก็กำจัดหมด)
แล้วก็คุยๆกันเรื่ององเรียวกับองเรียวนักระบำกัน (แปลไม่ออกอ่ะ) จากนั้นก็ชวนกันไปไหนสักที
ตัดฉากมาที่อากาเนะเอาเสื้อมารอตรงที่เคยเจอกับสุเอะฟุมิคุง
แล้วก็ตัดฉากอีกรอบไปที่โทโมมาสะกับเอย์เซ็น
ก็คุยกันเรื่องที่จะมีงานเต้นระบำ ก็บอกว่ายังไงก็ไม่อยากให้งานนี้เสีย ประมาณนี้ล่ะ
แล้วฝนก็เริ่มตก(ได้ฤกษ์พระเอกออกโรง เหอๆ) ทั้งสองก็เดินหลบฉากฝนไป
***********
ตัดกลับมาที่อากาเนะ ยังคงยืนที่เดินยืนตากฝนถือผ้ากันฝน
"นี่ชั้น.. กำลังทำอะไรอยู่เนี่ย" (นั่นสิๆ)
เธอค่อยๆเดินลงจะสะพาน(มั๊ง) กำลังจะเดินกลับ ก็...
กรี๊ง!
มีเสียงกริ่งดังขึ้น พร้อมปรากฏร่างของพระเอก
"เปียกหมดแล้ว" เขาพูดประโยคเดิมกับครั้งแรกที่พบกัน อากาเนะรีบวิ่งเข้าไปหา
naiteiru noka? "ร้องไห้อยู่อย่างนั้นหรอ"
เขาเอ่ยถาม อากาเนะรีบปฏิเสธและหันหลังเช็ดน้ำตา..
ชายหนุ่มเดินเข้ามาใกล้ และยื่นมือออกมา ใช้แขนเสื้อของตนเองบังฝนให้
(หวานซร้าาาาา)
แล้วทั้งสองก็เดินออกไปจากฉากพร้อมกัน...
ทั้งสองมาหลบฝนที่สถานที่แห่งหนึ่ง
สาวเจ้ายังเหนียมอายไม่กล้านั่งใกล้ชายหนุ่มมากนัก แต่ก็กล้าพอที่จะเอ่ยปากถามว่า..
"ชั้นจะได้เจอกับคุณที่นี่อีกมั๊ย"
ชายหนุ่มยิ้มเจ้าเล่ห์ แล้วก็ตอบว่า
"ชั้นเองก็คิดอยากจะมาพบกับเธอที่นี่อีกเหมือนกัน"
"เอ๊ะ(นี่เราใจตรงกันหรือนี่)"
แล้วอากาเนะก็จะบ่นความในใจตนเองว่าไม่เข้าใจว่าเธอมาที่นี่เพื่ออะไร พลังของมิโกะคืออะไร
พอรู้สึกตัวว่านี่บ่นอะไรไป ก็เลยหันไปขอโทษฟุมิคุง แต่ชายหนุ่มกลับยิ้มตอบให้
"กำลังหลงทางอยู่สินะ"
"ชั้นเองก็กำลังหลงทางอยู่เหมือนกัน"
"คุณ..." อากาเนะหันไปมองงงๆ ฟุมิคุงเดินไปหยิบของบางอย่างออกมา
"นี่คือ..."
"ไม่รู้เหมือนกัน"
"ไม่รู้?"
"ทั้งชื่อของตน ทั้งตัวตนของตนเอง ไม่รู้เลย... รู้สึกตัว ก็เดินอยู่ท่ามกลางสายฝนแล้ว"
"เสียความทรงจำอย่างนั้นหรอ?"
"รู้สึกเหมือนหลงทางอยู่ตลอดเลย... ทำไมชั้นถึงอยู่ตรงนี้ก็ไม่รู้เหมือนกัน"
"อยู่คนเดียวมาตลอด..." อากาเนะมองด้วยสายตาเห็นใจ(สงสาร?)
"ถ้าเป็นสองคนล่ะก็..(ไม่แน่ใจ แต่คิดว่าคงบอกประมาณว่า.. ถ้าได้อยู่ด้วยกัน2คนล่ะก็ไม่เป็นไร)"
อากาเนะมีแอบเขินนิดนึง ก่อนจะถามว่า "จะไม่ถามหรอว่าชั้นเป็นใคร"
"จะเป็นใครก็ไม่สำคัญ แค่ได้อยู่ข้างๆกัน..เท่านั้นก็พอแล้ว"
อากาเนะมีแอบเขินอีกรอบ ฮะๆๆๆ
"ตอนที่ได้เจอกับเธอ ฝนตกตลอดเลยนะ" (ก็นายมันเป็นตัวเรียกฝนเองนี่)
ตัดกลับมาที่ตำหนักฮิเมะจัง
ฮิเมะจังกำลังคุยกับยคคุงและเทนมะคุงเรื่องอากาเนะจัง
"มิโกะไม่บาดเจ็บอะไรสินะ" แล้วก็พูดๆกันว่าออกไปคนเดียวไปทำอะไรนะ
เทนมะบอกจะไปถาม แต่ฮิเมะจังห้ามไว้ บอกว่าอยากให้อยู่คนเดียวก่อน
แล้วอิโนริกับชิมอนก็เดินเข้ามา พออิโนริจะไปหาอากาเนะ โยริฮิสะก็มาขวางไว้
"ตอนนี้อย่างเพิ่งเลย"
อิโนริก็งง มีอะไรหรอ เทนมะเลยบอกว่า ตอนนี้เขาอยากจะอยู่คนเดียว
แล้วเทนมะก็ชวนโยริฮิสะไปฝึกซ้อม ด้วยอารมณ์หัวเสียนิดๆ
อากาเนะเอาหน้ากากที่ได้มาจากฟุมิคุงมาให้ทาคัจจี้ดู เขาก็ทำหน้าตกใจและเล่าให้ฟังว่า
นี่เป็นหน้ากากไซเรียว สำหรับคนเต้นระบำ ซึ่งเขาเองก็ไม่เคยเห็น
เพราะหน้ากากมันหายสาบสูญไปนานแล้ว(พร้อมกับตอนที่ฟุมิคุงตาย)
แล้วทาคัจจี้ก็บอกว่าเขาจะเก็บหน้ากากนี้ไว้เอง ตอนแรกอากาเนะจะไม่ให้
แต่ทาคัจจี้พูดอะไรสักอย่าง เธอก็เลยยอม
nandaka watashini anohito aitai!!!
"ทำไมกันนะ ตอนนี้.. ชั้นรู้สึกอยากพบเขาคนนั้นมากเลย!!!!"
และ ภาพก็มีแสงฉายไปทางฟุมิคุง
(ตกใจหมดเลย นึกว่าพออยากพบ ฟุมิคุงจะโผล่มาให้อากาเนะเจอทันที แต่จริงๆแค่ฉายว่า ณ อีกที่สินะ)
แล้วฉากก็ตัดไปที่เหล่าฮาจิโยที่ไปสู้กับองเรียว สู้ไปสู้มา และก็เข้าสู่ช่วงพักเบรคค่าา
(ครบหนึ่งชั่วโมงล่ะ ในที่สุด)
เริ่มฉากหลังพักครึ่งที่อากาเนะ... อากาเนะฝากจดหมายให้เทงงุน้อยเอาไป(ไว้ที่เจอฟุมิคุง)
แล้วเทนมะก็เดินเข้ามาถามว่ามีอะไรรึเปล่าเพราะเห็นซึมๆไป ด้วยความเป็นห่วง
แต่อากาเนะก็ปฏิเสธไปว่าไม่เป็นไร แล้วฉากก็ตัดไปที่เหล่าองเรียว
ก็พร่ำๆบ่นๆว่าเมื่อไหร่จะถึงเวลาประมาณนั้นล่ะ แอบขำเซงเงอ่ะ มีการล้อเลียนฟุมิคุงด้วย
จากนั้น จาโกะฮิ ก็วางแผนร้ายต่อ บอกว่า ถ้าไม่มีมิโกะ ฮาจิโยก็หมดความหมาย
และก็สั่งการองเรียวที่ถือดาบไป
ตัดฉากมาที่ยัคคุง กำลังคุยกับเอย์เซ็นและทาคัจจี้เกี่ยวกับองเรียวคนเต้นระบำ
ยัคคุงก็บอกว่ามันเป็นองเรียวที่แข็งแกร่งมากจนเขาเองไม่สามารถผนึกได้
ทั้งสองก็ตื่นตระหนกกัน ยัคคุงก็บอกว่า จำที่ฟูจิฮิเมะพูดได้ไหม
นั่นก็คือ มีคนเดียวที่จะผนึกมันได้ก็คือ อากาเนะ
และก็พูดๆกันว่าองเรียวตัวนี้นี่แหล่ะ ที่ทำให้องเรียวตัวอื่นมีอำนาจมากขึ้น
ตัดฉากมาที่ตำหนักฮิเมะจัง คุยๆเรื่องนี้กันอยู่ว่าจะให้อากาเนะเป็นคนผนึก
"ถ้าไม่ใช่ท่านมิโกะก็ไม่สามารถผนึกมันได้" ยัคคุงพูด
"องเรียวที่มีพลังเหนือองเรียวตัวอื่นๆ มันเป็นใครกันนะ" ฮิเมะจังพูด
แล้วทันใดนั้นเทนมะก็แย้งขึ้นทันที "เดี๋ยวก่อนสิ!!!"
"อย่าทำให้เธอต้องเจ็บปวดอีกแล้วได้ไหม!?!!"
"ชั้นไม่อยากจะเห็นเธอเจ็บปวดทรมานอีกแล้ว"
"แต่นี่เป็นสิ่งที่ไม่มีใครทำได้นอกจากมิโกะ"
"ว่าไงนะ!!!!!"
หมอนี่เริ่มพาลยัคคุง กำลังจะเดินเข้าไป(ชก?) อิโนริก็รีบเดินออกมาจะห้าม
แต่ผู้ชายห้ามไหนเลยจะสู้ผู้หญิงห้ามได้ แค่ฮิเมะจังเรียกชื่อ เทนมะก็หยุดเดิน
"ชั้นเองก็ยอมให้ทำแบบนั้นไม่ได้เหมือนกันค่ะ" (อ้าว อึ้งกันหมด)
ฮิเมะจังให้เหตุผลว่าตอนนี้อากาเนะจังกำลังมีอารมณ์ซึมเศร้า(ประมาณนั้นอ่ะ ไม่รู้จะพูดไงดีให้ถูก)
แต่ยังไม่ทันได้ถกกันต่อ ยคคุงก็เดินพร้อมหิ้วเทงงุน้อยเข้ามา
บอกว่าเทงงุน้อยมาทำตัวลับๆล่อๆก็เลยหิ้วมา เทงงุก็โต้เถียงยคคุง
แต่พอกลับหลังหันก็เจอยัคคุง(หนีเสือ ปะจระเข้ ฮะๆๆ)
"ไปไหนมา"
"เรื่องอะไรจะบอก"
"(ชั้น)กำลังถามอยู่ว่า ไปไหนมา"
"ไปไหนน้าาาา" เทงงุน้อยยังดื้อไม่ยอมตอบ ก็เลย... ร่ายคาถา
(อย่างกับซุนหงอคงเลย ท่องคาถาแล้วปวดหัว ฮะๆๆๆ)
สุดท้ายเทงงุน้อยก็เลยยอมเล่า บอกว่าอากาเนะให้เอาของไปส่งเท่านั้น
แต่เขาไม่รู้ว่าเป็นของอะไร เอาไปให้ใคร
"อ๊าาาาา อากาเนะยกโทษให้ด้วยยย นี่เป็นความผิดของยาสึอาคิคนเดียวววว"
ฟึ่บ!
เสียงปิดพัดลมของโทโมมาสะ ดึงความสนใจทุกคนไป แล้วเขาก็พูดว่า
"ความรัก.. สินะ"
หลังถกกันไปมา ในที่สุดเทนมะคุงก็ทนไม่ไหวแล้วก็เดินออกไป
ขณะที่กำลังเดินออกมา อากาเนะก็เข้ามาพอดี เทนมะก็เลี่ยงหลบไปโดยไม่ทักและไม่มองหน้า
อากาเนะก็เลยถามคนอื่นๆว่าเทนมะเป็นอะไรหรอ แต่ยังไม่มีใครได้ตอบ เพราะยัคคุงพูดขัดขึ้น
"มาได้เวลาพอดี มีเรื่องจะคุยกับท่านมิโกะอยู่"
ตัดฉากมาที่ทางองเรียว เจ้าองเรียวลูกน้องไปจิ๊กจดหมายของอากาเนะมาค่ะ
เซงเงนี่มีแอบว่าบอกว่า โห เป็นคนที่แย่มากเลยนะ ไปเอาจดหมายของผู้หญิงมาเนี่ย
ว่าแต่... แล้วเป็นไงล่ะ เนื้อหานั่นน่ะ ที่พูดตะกี๊น่ะล้อเล่น พี่ชายคนนี้ก็อยากรู้เหมือนกัน
แล้วจาโกะฮิก็พูดขึ้นว่า พอได้แล้วว!!!
อีกอย่าง... นายน่ะไม่ใช่ พี่ชาย แต่เป็น คุณลุง ต่างหาก (ตึ๊ง!)
กลับมาที่ตำหนัก หลังจากคุยจบ ก็มาถกกันต่อ
ชิมอนกับอิโนริไม่อยากให้อากาเนะไปผนึก
"แล้วถ้าอากาเนะได้รับอันตรายอีกล่ะ!"
"การปกป้องไม่ให้ท่านมิโกะได้รับอันตราย...
มันเป็นหน้าที่ของพวกเราฮาจิโย"
"แต่ว่า... องเรียวคราวนี้ไม่ใช่พวกจัดการง่ายๆ จะไม่เป็นไรหรอ!?!!"
อิโนริคุงมาทำหน้าที่แทนเทนมะคุง เหอๆๆ ขึ้นเสียงกับยัคคุงด้วยอ่ะ >//<
อากาเนะเรียกอิโนริคุง แล้วก็ลุกขึ้นยืน
"ขอโทษค่ะ" เธอพูดกับทุกคนก่อนจะวิ่งออกไป
เปิดฉากมาด้วยเพลงแล้วค่ะคราวนี้(ให้สมกับเป็นmusical stage)
อากาเนะเริ่มร้องเพลงก่อน (เพลงที่เราเอามาวางนี่ จะเริ่มต้นด้วยฟุมิคุง
แต่จริงๆในละครเวทีจะตัดตรงส่วนท่อนแรกที่ฟุมิคุงร้อง แล้วไปเริ่มที่อากาเนะร้องก่อนค่ะ)
"ฝนตกอีกแล้วหรอ"
จากนั้นฟุมิคุงก็จะโผล่มาด้านบน
แล้วก็จะเดินมาร่วมร้องเพลงด้วย ก่อนจะเดินจากไป(เดินอยู่แต่ด้านบน ไม่ได้เจอกัน)
พอร้องจบ ก็มีเสียงดังขึ้น อากาเนะก็หันไปมองว่าเป็นใคร
คนที่เดินมาคือเซงเงปลอมตัวมาพร้อมจดหมายที่บอกว่าเป็นจม.ตอบของฟุมิคุง
ตัดฉากมาที่เทนมะกำลังจะเดินออกจากตำหนักฟุจิฮิเมะ
เขาบอกว่าจะพาอากาเนะออกไปจากที่นี่ จะไม่ให้อากาเนะเป็นมิโกะแล้ว
จะได้ไม่ต้องเจออันตรายอะไรอีกแล้ว เขาจะปกป้องอากาเนะเอง
อิโนริห้าม แล้วก็บอกว่า อากาเนะยังมีพวกเราอยู่นะ
แต่เทนมะก็ไม่ยอม แล้วอิโนริก็เลยบอกว่า คิดจะปกป้องคนเดียวได้หรอ
คิดจะละทิ้งเคียวนี้อย่างนั้นเหรอ (ถ้าไม่มีมิโกะจะไม่สามารถช่วยเคียวได้)
เทนมะก็ไม่สนใจ บอกว่าไม่เกี่ยวกับเขา (เกือบจะมีเรื่องกันแล้วค่ะ)
"ชั้นน่ะ... สัญญาเอาไว้แล้ว ว่าจะปกป้องเธอ"
แล้วเทนมะก็เดินจากไป ชิมอนก็วิ่งตาม
"ชั้นเองก็... ให้ตายสิ! คิดว่าคนเดียวจะปกป้องได้หรอ!!" อิโนริวิ่งตาม
แล้วอยู่ๆฝนก็ตกลงมา "ฝนตกอีกแล้วหรอเนี่ย!!"
เมื่อฝนมา พระเอกก็ต้องมา... "ฝนตกอีกแล้วหรอ"
แล้วฟุมิคุงก็มองไปรอบๆ ก่อนจะหัวเราะกับตัวเอง
ประมาณ นี่คิดอะไรอยู่น่ะเรา(คิดว่าจะได้เจออากาเนะ)
แต่ตอนนั้น อากาเนะก็วิ่งเข้ามา และบอกว่า ขอโทษที่มาช้า (เพราะจม.นั้นสินะ)
ฟุมิคุงก็ดีใจ และบอกว่า เราได้เจอกันตอนที่ฝนตกประจำเลยนะ
แล้วตอนนั้นองเรียวทั้งสามก็โผล่มา จะมาจัดการอากาเนะ
ฟุมิคุงจะออกหน้าให้ "ชั้นจะไม่ยอมให้องเรียวแตะต้องเธอ"
แต่อากาเนะไม่ยอม ไม่อยากให้ฟุมิคุงเจ็บตัว แล้วก็เถียงกันไปเถียงกันจน
"อ๊าาาาา หนวกหู!!!!" เซงเงตะโกนขึ้นมา แล้วก็หันไปมององเรียวชายอีกคน
"ถ้างั้น ชั้นจะจัดการพวกนายทั้งคู่เลย" เซงเงพูด แต่ก็ถูกยั้งไว้ด้วยจาโกะฮิ
บอกให้พอแค่นี้ก่อน "ไม่เข้าใจหรอ" พูดพร้อมกับหันไปมองฟุมิคุงและยิ้ม
"หรือว่า" เซงเงเข้าใจได้แล้ว และทั้งสามก็จากไป
อากาเนะหันไปขอโทษฟุมิคุง แต่เขาบอกว่าไม่เป็นไร
"ว่าแต่... แบบนี้จะเปียกฝนหมดนะ" เขายกชายแขนเสื้อกันฝนให้
ทั้งสองเดินมาที่หลบฝนแล้วก็คุยกัน อากาเนะพูดถึงจม.แล้วก็ได้รู้ว่าฟุมิคุงไม่ได้รับ
ก็เลยเล่าให้ฟังอีกรอบ เรื่องหน้ากากนั้น "ไซเรียว โนะ ไม" (การเต้นแบบไซเรียว)
ได้ยินคำนี้ ฟุมิคุงก็ทำท่าเหมือนนึกอะไรออก แล้วก็รู้สึกปวดหัวขึ้นมา
ตอนที่สัมผัสตัวฟุมิคุง อากาเนะก็ได้ยินเสียงมากมาย(เสียงอดีตของฟุมิคุง)
สักพักเขาก็รู้สึกดีขึ้น อากาเนะก็บอกว่าจะไปหาข้อมูลมาเพิ่ม
ฟุมิคุงก็บอกว่าไม่ต้องหรอก แค่ได้อยู่ข้างๆเธอสองคนก็พอแล้ว
แต่อากาเนะไม่ยอมและบอกว่า เขาไม่อยากให้ฟุมิคุงหลงทางอีกแล้ว
แล้วอากาเนะก็บอกเรื่องที่ตนเป็น ริวจิน โนะ มิโกะ ผู้ปกป้องเคียว
ฟุมิคุงก็เลยพูดว่า "ปกป้องเคียวอย่างนั้นหรอ? งั้นก็กำลังปกป้องผมอยู่ด้วยสินะ?"
"ปกป้องคุณ?" อากาเนะอึ้งไปเล็กน้อย แล้วตอนนั้นก็มีเสียงโยริฮิสะดังขึ้น
ฟุมิคุงเลยขอตัวไป บอกว่า เขาไม่อยากรบกวน แล้วฝนก็หยุดตกแล้วด้วย
"แล้ว... จะได้เจอกันอีกมั๊ย" อากาเนะถาม
ฟุมิคุงหัวเราะ และบอกว่า เขาเองก็กำลังคิดจะถามแบบเดียวกันเลย
แล้วฟุมิคุงก็เดินจากไป...
พอยคคุงโผล่มา อากาเนะก็พูดว่า "ชั้นรู้สึกว่าเจอเส้นทางแล้วล่ะ" (ไม่หลงทางแล้ว)
ตัดฉากไปที่เหล่าขุนนางกำลังคุยกันเรื่องงานระบำ แล้วโทโมมาสะก็โผล่มา
ก็คุยกันว่าจะระบำอะไร ใช่ไซเรียวรึเปล่า แล้วก็นึกถึงเรื่องเมื่อสิบปีที่แล้ว
ชั่วแวบนั้น อยู่ๆ โทโมมาสะก็เหลือบไปเห็นใครบางคน... สุเอะฟุมิคุงนั่นเอง
แต่ก็แค่โผล่มาไม่นานก็จากไป แล้วเหล่าขุนนางก็เดินจากไป
เอย์เซ็นก็เดินเข้ามา โทโมมาสะก็ถามเอย์เซ็นว่า จำเรื่องเมื่อสิบปีก่อนได้ไหม
"เมื่อสิบปีก่อน?"
ตอนแรกเอย์เซ็นยังงๆ พอโทโมมาสะเดินไปแล้ว เอย์จังค่อยทำหน้าเหมือนนึกอะไรออก
ตัดฉากมาที่ตำหนักฟุจิฮิเมะ
เทนมะไปโวยวายกับยคคุงว่า จริงหรอที่อากาเนะตกลงจะผนึกองเรียว
ยคคุงก็บอกว่าจริง แล้วอากาเนะก็เข้ามาพร้อมฮิเมะกับเทงงุน้อย
เทนมะก็ตรงเข้าไปพูดว่า "นี่มันอะไรกัน"
เทงงุน้อยก็รีบแย่งตอบว่าชุดนี้น่ะไว้ใส่ไปทำพิธีชำระล้างให้บริสุทธิ์
เพื่อเตรียมสำหรับการผนึกองเรียว (ประมาณนั้น)
แต่เทนมะรีบแย้งบอกว่า ไม่ได้ถามเรื่องนั้น!!! หมายถึงว่า
อากาเนะไปบอกยัคคุงจริงๆหรอว่าจะเป็นคนผนึกเอง
อากาเนะก็ตอบรับว่าใช่ เพราะเขาต้องการปกป้องเมืองนี้... ปกป้องฟูจิฮิเมะ
ปกป้องฮาจิโย.. แล้วก็.. (สุเอะฟุมิคุงไงล่ะ ที่เป็นจุดประสงค์หลักใช่ม้าาา)
เทงงุน้อยก็รีบพุ่งเข้ามาและบอกว่า.. "พูดถึงชั้นใช่มั๊ยย"
(เข้าใจผิดแล้วค่ะ เขาหมายถึงสุดที่รักเขา แถมลืมนายไปแล้วด้วย)
อากาเนะก็ตอบรับว่า อื้ม แล้วก็เทงงุน้อยด้วย
"นี่คือทางที่ชั้นเลือก"
"อากาเนะ.. ต้องการทำแบบนี้จริงๆหรือ"
"ใช่"
"เข้าใจล่ะ" เทนมะคุงยิ้มให้แต่ดูช่างเป็นรอยยิ้มที่ขมขื่น
"ถ้าเธอตัดสินใจไปแบบนั้นแล้วล่ะก็.. เท่านั้นก็พอ"
เปิดฉากด้วยทาคัจจี้กำลังถือหน้ากากที่มีผ้าคลุมอยู่(ของที่อากาเนะเคยเอามาให้ดู)
ด้วยสีหน้าครุ่นคิด...
ตัดฉากมาที่ตำหนักฟูจิฮิเมะ ก็คุยกันอยู่ในขณะที่อากาเนะไปเข้าห้องเพื่อชำระร่าง
"รู้ตัวตนขององเรียวระบำแล้ว" ยัคคุงพูดขึ้น
แล้วเอย์เซ็นก็บอกว่าจะเป็นคนเล่าเอง
จริงๆเขาก็ลืมไปแล้วเรื่องเมื่อสิบปีก่อน ถ้าโทโมมาสะไม่ได้พูดเตือนเขาให้นึกถึง
เมื่อสิบปีก่อน มีนักเต้นคนนึงที่เก่งมาก เขามาระบำไซเรียวได้อย่างงดงามมาก
แต่ทว่า...
"ตายอย่างนั้นหรอ!?!!" ชิมอนลุกขึ้นยืนตกใจ
"ใช่.. ชั้นก็อยู่ด้วยตอนนั้น" โทโมมาสะบอก
"จะบอกว่าพอตายแล้วเลยกลายมาเป็นองเรียวอย่างนั้นหรอคะ" ฮิเมะจังถาม
แล้วยัคคุงก็อธิบายว่า องเรียวนั้นรวบรวมพลังจากองเรียวตัวอื่นๆเข้ามาไว้รวมกัน
"ตอนนี้ขอคั่นเรื่องนั้นไว้ก่อน... ทาคามิจิ" โทโมมาสะหันไปมอง
ทาคัจจี้ก็หยิบห่อผ้าออกมา บอกว่าอากาเนะเอามาถามเขา
มันคือหน้ากากของไซเรียว ที่หายไปพร้อมกับการตายของ โอโนะ สุเอะฟุมิ
แล้วก็แวบภาพฟุมิคุงโผล่มาด้านหลัง พูดชื่อตนเอง "โอโนะ สุเอะฟุมิ..."
"นั่นไม่ใช่การตายธรรมดา" ยัคคุงพูดขึ้น "เขาถูกฆ่าโดยพี่น้องตนเอง"
และเมื่ออากาเนะได้มาจากชายคนนั้น ชายคนนั้นก็คือ โอโนะ สุเอะฟุมิ!!
เมื่อรู้อย่างนั้น เทนมะเลยรีบวิ่งออกไป พร้อมกับโยริฮิสะซังที่ขอตัวตามไป
"แล้วอากาเนะรู้เรื่องที่เขาเป็นองเรียวรึเปล่า?" อิโนริถาม
"คิดว่าไม่รู้" ทาคัจจี้ตอบ แต่ยัคคุงกลับแย้งว่า
"ถ้าเป็นมิโกะ น่าจะรู้สึกได้อยู่แล้ว"
"ที่จริงแล้ว เมื่อวานชั้นเห็นร่างของโอโนะ สุเอะฟุมิ"
"ไม่ผิดแน่... องเรียวนั้นคือเขา"
ขณะกำลังคิดว่าจะทำยังไงดีกับอากาเนะ เอย์เซ็นก็บอกว่าเขาจะไปพูดด้วยเอง
ตัดฉากไปที่เทนมะ "นี่ชั้นกำลังทำอะไรอยู่เนี่ย"
ยกกี้ตามเทนมะมา แล้วองเรียวก็โผล่มา ทั้งคู่ก็สู้ๆ เสร็จยกกี้ก็เรียกเทนมะ
"ให้ชั้นอยู่คนเดียวเถอะ" เขาพูดแล้วก็วิ่งไป
ตัดมาที่เอย์จังพูดกับอากาเนะ เล่าให้ฟังถึงตัวตนขององเรียว บอกว่าคือนักระบำ
เป็นนักระบำที่เก่งมาก แต่แล้วเขาก็ตายไปในวันที่ระบำอยู่ และระบำนั้นสุดท้ายก็คือ...
ไซเรียว!!! อากาเนะก็อึ้งไป แล้วก็เป็นที่เข้าใจกัน เอย์เซ็นก็บอกว่า
เขาคิดว่าคนๆนั้นที่อากาเนะไปเจอก็คือ โอโนะ สุเอะฟุมิ
อากาเนะก็ร้องไห้ "ไม่นะ!!!!"
"เขาคนนั้นเป็นคนเดียวที่ไม่เคยเรียกชั้นว่ามิโกะเลย!!!"
(ลงรูปอากาเนะไม่ได้จริงๆ เพราะเราว่ามันไม่สวยเลยอ่ะ พยายามจะแคปภาพดีๆอยู่
แต่เวลาเธอร้องไห้แล้วไม่สวยจริงๆนะ เลยไม่ลงดีกว่า)
ตัดมาทางสุเอะฟุมิคุง กำลังถือไม้รำ แล้วก็เริ่มระบำไซเรียว
หลังระบำเสร็จ พวกองเรียวก็โผล่มา เพื่อกระตุ้นให้ฟุมิคุงกลายร่าง
เมื่อได้ยินคำว่าไซเรียว เขาก็ปวดหัวทันที
และคำกระตุ้นอีกคำก็คือ โอโนะ สุเอะฟุมิ!!! นั่นคือชื่อท่านไม่ใช่หรือ?
ในที่สุดฟุมิคุงก็กลายร่างงงง
"ข้าคือ โอโนะ สุเอะฟุมิ... นักระบำที่หนึ่งในเคียว"
ตัดมาที่ตำหนักฮิเมะจัง อากาเนะเดินเข้ามา บอกว่ายังไม่ค่อยเข้าใจอะไรนัก
แต่ก็จะไปที่นั่น แล้วทุกคนก็เลยเตรียมไป มีคนทักว่าแล้วเทนมะกับยกกี้้ล่ะ
โทโมมาสะก็บอกว่า ไม่ต้องห่วง เดี๋ยวพวกเขาก็ตามมาเอง
แล้วอยู่ๆก็มีเสียงฟ้าร้องขึ้น เทงงุน้อยชี้ไปที่หน้ากากไซเรียวบอกว่ามันกำลังร้อง
แม้เห็นแบบนั้น แม้ยัคคุงจะเตือนว่าอาจเกิดอันตรายอะไรที่นั่นบ้างก็ไม่รู้นะ
อากาเนะก็ยังยืนกรานว่าจะไป ทุกคนจึงออกไปกัน ยกเว้นโทโมมาสะ
เขาบอกว่า ลืมของบางอย่าง จะไปเอาก่อน.. คนที่เขาจะไปพบคือ โอโนะ สุเอะฟุมิ นี่นะ
แล้วภาพก็ฉายไปที่ห่อผ้าใส่หน้ากากไซเรียวที่ค่อยๆยุบลง(หน้ากากหายไปนั่นเอง)
ตัดมาที่แสดง... ฟุมิคุงโผล่มาแล้วววว
"กำลังรออยู่เลย..."
สาเหตุที่กล่าวอย่างนี้เพราะเขาต้องการให้อากาเนะเป็นเกราะป้องกันไฟแก่เขา
เพราะหากเขาเดินขึ้นฐานระบำมันจะไหม้ทันที จึงคิดว่าถ้าอากาเนะไปกับเขามันจะไม่ไหม้
อากาเนะไม่อยากเชื่อว่าฟุมิคุงจะเป็นองเรียว เธอวิ่งเข้าไปจับแขนฟุมิคุง
กรี๊ดดดดดดด!!!
แล้วหญิงสาวก็สลบไป พายุพัดโหมกระหน่ำ ไม่ว่าใครเข้าไปสู้ด้วย ฟุมิคุงก็ปัดออกหมด
แล้วฟุมิคุงก็หายไปพร้อมกับอากาเนะ
เหล่าองเรียวร้ายๆที่มาตามออร่าเรียกของฟุมิคุงก็โผล่มาเต็มไปหมด
ยัคคุงอาสาเป็นคนจัดการเองคนเดียว ให้ทุกคนตามอากาเนะไป
ยัคคุงจัดการแป๊บเดียว ราบเรียบ (เก่งไปแล้ววว อยากดูมากกว่านี้อ่าาา)
ก่อนจะไปก็หันมาแอ๊คท่านิดนึง ฮะๆๆๆ
ตัดฉากไปที่โทโมมาสะโผล่มาแล้วว พร้อมถืออะไรยาวๆห่อผ้ามาด้วย
ตัดฉากกลับมาเหล่าผู้มาก่อนก็เจอองเรียวต่อ โยริฮิสะก็พุ่งไปจัดการ
แต่แล้วจาโกะฮิ และพรรคพวกก็ออกมา และพวกฮาจิโยที่เหลือก็เริ่มกำลังจะแพ้
"พวกนายทุกคนจะต้องตายที่นี่" จาโกะฮิพูด
ขณะกำลังเป็นรอง ก็มีเสียงกริ่งดังขึ้น
กริ๊ง!!
soraha... doudaka
(นั่น.. จะเป็นยังไงกันน้า)
พร้อมโผล่ร่างคนพูด.. โทโมมาสะ "ขอโทษที่มาช้า"
และคนที่โผล่ตามมาก็คือ... เทนมะค่ะ!!!
"เอาแต่พูดมากฝ่ายเดียวอยู่นั่นล่ะ!!!"
(ท่ากระโดดลงมาเท่ห์มากค่ะ อยากให้เห็นตอนขยับจังน้า แคปมามันดูไม่ออกอ่ะ)
"พวกนายน่ะ... หนวกหูเฟ้ย!!!"
มาจัดการกันเถอะ!! เทนมะที่แย่งดาบมาจากองเรียวก็ใช้ดาบฟาดฟัน แล้วอยู่ๆก็หยุดและพูดว่า
"น่ารำคาญจริง!!" แล้วก็ขว้างดาบทิ้งออกนอกเวที ขณะที่เรากำลังงงๆว่าทำไมต้องทำแบบนี้
เราก็ได้รู้คำตอบค่ะ เพราะภาพนี้....
"Tenshin raijin!!!!" (ชื่อท่าค่ะ) ท่าเดียวจัดการคู่ต่อสู้เรียบ!!
(แหมมม แค่เทนมะคุงโผล่มาคนเดียว คราวนี้ชนะเลยเชียวนะ
แต่เราชอบดูจริงๆตอนที่สู้กันเนี่ย มันส์ดี อิอิ)
โยริฮิสะหันไปมองเทนมะ "มาจริงๆสินะ"
"แน่นอนอยู่แล้ว... สัญญาไว้แล้วนี่ว่าจะปกป้องอากาเนะ"
"เอาแต่พูดอยู่นั่นล่ะ ไปได้แล้ว!!!!" โยริฮิสะวิ่งออกไป
"ว่าไงนะ!?!!" เทนมะวิ่งตาม
มาทางด้านอากาเนะ กำลังอยู่ในความทรงจำของฟุมิคุง เจอฟุมิคุงตอนเด็ก
ฟุมิคุงที่โดนพ่อแท้ๆจับมาขาย แล้วก็โดนพี่น้องไม่แท้(เพราะถูกขายมาเป็นลูก)รังแก
แต่เจ้าตัวไม่ยอมแพ้ชีวิต และแอบฝึกระบำเองคนเดียว(แอบดูพวกพี่ๆฝึก)
จนกลายเป็นนักระบำที่เก่งกาจที่สุดในเคียว!!! เหล่าพี่ๆพากันอิจฉา
(อันนี้ เล่าจากเนื้อเรื่องที่อื่นนะ เพราะละครเวทีนี้มีแต่ภาพตัดไปมา ไม่ได้เล่าเรื่อง)
วันที่ฟุมิคุงจะเต้นระบำ พวกพี่น้องเขาก็แอบวางยาพิษไว้ที่หน้ากาก
"ไม่ได้นะ!!! จะใส่หน้ากากนั่นไม่ได้!!!!"
อากาเนะเป็นลมไป ฟื้นมาอีกทีก็กลับมาเจอหน้าองเรียวสุเอะฟุมิแล้ว
ตัดฉากมาที่เซงเงที่เพิ่งวิ่งหนีเทนมะมา ก็ดันมาเจอยัคคุง(หนีเสือปะ จระเข้อีกแล้ว)
"ยังมีชีวิตอยู่อีกหรือ" ยัคคุงกล่าวเรียบๆมองเซงเง ที่เริ่มถอยหลังไป แล้วทันใดนั้น....
ม่านก็เปิดออกพร้อมปรากฏร่างของฟุมิคุง ที่มาคร่ำครวญว่าเขารำไม่ได้อีกแล้ว
ทั้งๆที่พามิโกะขึ้นมาด้วย แต่ฐานแสดงระบำก็เริ่มไหม้อีกแล้ว
"ไม่ว่าจะพยายามสักกี่ครั้งก็ได้ผลเหมือนเดิมนั่นล่ะ" ยัคคุงพูด
"หุบปาก!!!" ฟุมิคุงหันมาตวาดใส่ยาสึอาคิด้วยความโมโห
ทุกคนตกใจรีบถอย มีเพียงยัคคุงที่ยังคงยืนนิ่ง จ้องมอง ไม่เกรงกลัว
"จนกว่าจะได้สมปรารถนา ข้าจะไม่ปล่อยมิโกะ"
"ไม่ว่าจะพยายามแค่ไหน ก็ไม่ความหวังของท่านก็ไม่สมหวังหรอก" เอย์เซ็นพูด
"ท่านเป็นเพียงองเรียว"
เซงเงรีบเข้าไปเอาใจ แต่กลับถูกฟุมิเคือง และจัดการ...
"ข้าจะไม่ยอมให้ใครมาขัดขวาง!!!"
ทุกคนพุ่งเข้าใส่ฟุมิคุง แต่ก็โดนซัดไปหมด แล้วฟุมิคุงก็เดินหลบฉากไป
พวกเทนมะตามไป ส่วนชิมอนกับเอย์เซ็นเข้าไปพยุงอากาเนะ
ยัคคุงพูดว่า เพราะพลังนั้นทำให้ตอนนี้ร่างกายอากาเนะอ่อนแรง
มีทางแก้เพียงทางเดียว คือมิโกะต้องจัดการผนึกองเรียวนั้นซะ!!
แล้วฟุมิคุงก็เดินกลับมา!! ขณะสู้แบบเป็นรองอยู่
อยู่ๆเอย์เซ็นก็เป่าขลุ่ยขึ้นมา...ทาคัจจี้พูดประมาณว่าที่เป่าขลุ่ยนี่..
เพื่อสามารถเข้าถึงจิตใจขององเรียวเท่านั้น ไม่ใช่สิ่งที่สามารถผนึกองเรียวได้
ในที่สุดโทโมมาสะก็เปิดเผยสิ่งที่เอา มันคือ บิว่า (?) ฟุมิคุงก็จำเขาได้
โทโมมาสะจะบอกว่าเขาก็อยากให้การเต้นนั้นจบ วันนี้จึงเอาสิ่งนี้มา
แต่ว่า... ความเศร้าของท่าน ความเศร้านั้นเป็นตัวทำร้ายจิตใจของท่านอยู่ บลาๆ
"เป็นความจริงที่การระบำของท่านช่างงดงามนัก
ชั้นเองก็อยากเห็นท่านเต้นจนจบ แต่ว่า..." เอย์เซ็นพูด
"ท่านหวังจะหลงทางเพียงอย่างนี้ตลอดไปอย่างนั้นหรอ!?!!" ชิมอนพูดต่อ
"ท่านเพียงต้องการความรักจากใครสักคนเท่านั้นไม่ใช่หรอ!?!!"
"พลังของมิโกะไม่ใช่สิ่งจำเป็นสำหรับท่าน ท่านเพียงต้องทำให้ความเศร้านั้นหายไป"
(สรุปที่โทโมามาสะต้องการพูด คงประมาณว่า เพราะความเศร้านี้
ทำให้จิตใจของท่านดำมืดลง และทำให้เกิดเปลวไฟขึ้นทุกครั้งที่ขึ้นเวทีจะระบำ
ถ้าเพียงท่านทำให้ความเศร้านั้นจางหายไป ก็จะสามารถขึ้นไประบำบนเวทีนั้นได้อีก)
คำพูดเหล่านั้นทำให้ฟุมิคุงเริ่มเจ็บปวด (พูดแทงใจดำล่ะสิ)
"ท่านยาสึอากิ ท่านพอจะจัดการองเรียวได้รึเปล่า" เอย์เซ็นถาม
"จะลองพยายามดู"
หลังจัดการ.. อิโนริวิ่งเข้าไปหาอากาเนะ "อากาเนะ มัวทำอะไรอยู่ ผนึกสิ!!!"
"ไม่ได้... ชั้นทำไม่ได้!!!" อากาเนะไม่สามารถมองภาพตรงหน้าได้อีก เธอหันหลังปิดตา
"ฝ่ายตรงข้ามมันเป็นองเรียวนะ!!" อิโนริพูดกับอากาเนะ
เทนมะทนเห็นหญิงสาวที่ตนรักเจ็บปวดไม่ไหว จึงวิ่งเข้าไปหายัคคุง
"ยาสึอาคิ... นายทำสิ!!!"
ทว่า... ยาสึอาคิกลับนิ่งเฉย (พูดอะไรสักอย่างเกี่ยวกับความเศร้าของมิโกะ)
"คนที่จะช่วยท่านสุเอะฟุมิ ไม่มีใครทำได้นอกจากท่านมิโกะ" เอย์เซ็นพูด
"ต้องการช่วยหรอ? เจ้านี่มันองเรียว ทำไมจะต้องหาทางช่วยมันด้วย!!!" อิโนริโมโห
"เพราะนั่นมันเป็นความต้องการของท่านมิโกะไงล่ะ" ยัคคุงตอบ
"ผมเองก็คิดเหมือนกัน" ชิมอนพูด
"แต่ว่าถ้าเป็นอย่างนี้ .... (แปลไม่ออก) โยริฮิสะพูด
"สุดท้ายคนที่ต้องตัดสินใจก็คือท่านมิโกะ" โทโมมาสะพูด
"เอาเลย!!" ทุกคนหันไปมองคนพูด
"จัดการผนึกชั้น!!" ฟุมิคุงเอ่ยด้วยความเจ็บปวด
อากาเนะค่อยๆหันไปหาชายคนที่เธอรัก...
"ชั้น... ชั้นจะอยู่ด้วยกันกับคุณ... จะอยู่ด้วยกันกับคุณ" เธอวิ่งเข้าไปหาฟุมิคุง
ขณะที่ชายผู้หลงรักหญิงสาวต้องมีสีหน้าขมขื่นกับคำพูดของคนที่ตนรัก
ไม่มีใครสังเกตเห็นนอกจากรุ่นน้องของตนที่มองมาด้วยความเป็นห่วง
"ชั้นคนนี้น่ะหรอ??" สุเอะฟุมิเอ่ยถามด้วยความประหลาดใจ
"ใช่.." อากาเนะตอบ
"คุณคนนี้ และคุณคนที่ใจดี ที่ช่วยบังฝนให้ชั้นที่เปียก ทุกแบบของคุณ ชั้นรู้จักดี"
และแล้ว... ความรักของหญิงสาว ก็ทำให้อสูรร้ายกลับกลายเป็นเจ้าชายดังเดิม!
"สุเอะฟุมิซัง... ในที่สุด ก็ได้เรียกชื่อของคุณ"
"ไม่เคยมีใครเรียกชื่อชั้นเลย"
"ใช่แล้ว... ชั้นก็แค่ต้องการให้ใครเรียกชั้นด้วยน้ำเสียงที่ใจดีอ่อนโยนเท่านั้น"
"สุเอะฟุมิซัง... ไม่เป็นไรแล้ว... สุเอะฟุมิซังๆๆๆๆ" อากาเนะเรียกชื่อเขาซ้ำๆ
"ชั้นไม่มีความปรารถนาอะไรอื่นอีกแล้ว"
"อากาเนะ... ได้โปรดดูชั้นระบำจนสิ้นสุดได้ไหม?
แต่ว่า..(ไม่แน่ใจ น่าจะบอกว่า แต่ชั้นไม่อยากทำร้ายเคียวอีกแล้ว)...
"ชั้น... ช่วยผนึกชั้นด้วย"
เขาเดินเข้าไปหาอากาเนะ "ดีจริงๆที่คุณเป็นมิโกะ"
(Sonata ga ryujin no miko de yokatta!)
อากาเนะกล้ำกลืนฝืนความเจ็บปวด และเอ่ยออกมาด้วยสายตามุ่งมั่น
"ชั้น... ชั้นจะผนึกคุณ!!"
"ขอบคุณ... อากาเนะ"
อากาเนะเดินลงมา.. "ได้โปรด... ชั้นต้องการยืมพลังของทุกคน"
"เข้าใจแล้ว" เทนมะตอบ โดยมีชิมอนคุงมองตามด้วยความเห็นใจ(มั๊ง)
อากาเนะส่งพลังผนึก จากนั้นฟุมิคุงก็เริ่มระบำ โดยมีคนช่วยเล่นดนตรีให้สองคน
"ขอบคุณ... อากาเนะ"
"สุเอะฟุมิซัง!!!!!"
ตัดฉากมาที่เช้าวันใหม่ ท้องฟ้าสดใส พากันไปปิกนิกกัน
"ท่านมิโกะเลือกสถานที่ได้ดีจริงๆ" ทาคัจจี้พูด
"ไม่ใช่หรอก นี่เป็นสถานที่ที่โยริฮิสะซังบอกชั้นก่อนหน้านี้ ที่ๆเห็นเคียวได้ทั้งเมือง"
"ไม่เห็นเคยได้ยินเลย" เทนมะพูด
"อ่ะแฮ่ม" โยริฮิสะกระแอมแบบ..เขินอายนิดๆ?
"อะไรกัน อิจฉาหรอ" อิโนริหยอก
"หนวกหูน่ะ! ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ชั้นก็จะปกป้องอากาเนะเอง ตัดสินใจไว้แล้วนี่"
"จะไม่ยอมแพ้แน่นอน!! หรือก็คือ..(แล้วเทนมะก็พูดอะไรบางอย่างต่อ)"
"เฮ้ (ที่พูดว่า)จะไม่ยอมแพ้แน่นอน แล้วอะไรต่อนะ" อิโนริเข้ามาถาม
ดูท่าจะอยากเรียนรู้ภาษาของโลกเทนมะอีกแล้ว ซึ่งก็โดนเทนมะหลอกไปอีกตามเคย
(เราแปลไม่ออกหรอก แต่หลอกชัวร์ เพราะคนดูหัวเราะ และเทนมะยิ้มเจ้าเล่ห์)
แต่อิโนริก็ยังคงซื่อให้โดนหลอก "โอ้ เข้าใจล่ะ!!"
(ดูตาคนสอนสิ หัวเราะดีใจที่ได้แกล้งคนอื่น)
"ยอดไปเลยเนอะ นี่มันเมืองเคียว" ชิมอนพูดขณะมองทิวทัศน์
แล้วพวกคนอื่นๆก็พูดต่อ(โทโมมาสะชอบพูดอะไรยากๆอ่ะ แปลไม่ออก)
แล้วอิโนริคุงก็พูดบางอย่าง ที่ใช้แต่สำนวนผิดๆที่เทนมะคุงสอน
อิโนริคุงก็ยังคงไม่รู้เรื่องตามเคย คิดว่าตนพูดถูก ยังไปยกนิ้วให้เทนมะอีก
เจ้าตัวคนแกล้งก็ยกนิ้วตอบอีกแน่ะ น่าสงสารอิโนริคุง เหอๆๆ
แล้วทาคัจจี้ก็เอาหน้ากากที่เอามาให้อากาเนะ ประมาณว่า
อากาเนะอยากพาฟุุมิคุงมาที่ๆมองเห็นเมืองเคียวได้ เท่านี้ฟุมิคุงคงดีใจ
อิโนริก็บอกว่า "อากาเนะใจดีจังน้า"
โยริฮิสะซังก็บอกว่า "ยอมสละชีวิตเพื่อปกป้องเมือง.. เป็นคนที่ยอดเยี่ยมจริงๆ"
เทนมะก็หยอกว่า "พูดเป็นตาแก่ไปได้"
"ตะกี๊พูดว่าอะไรนะ!!" โยริฮิสะเดินเข้าไปหาเทนมะ แต่โดนชิมอนห้ามไว้
"จะเริ่มแล้วนะ"
"สุเอะฟุมิซัง.. ที่นี่เป็นสถานที่มองเห็นเคียว ที่่สุเอะฟุมิซังได้ปกป้องทุกคนไว้"
แล้วดอกซากุระก็ร่วงลงมา
"ชั้นจะพยายาม เพราะฉะนั้น ช่วยมองดูปกป้องชั้นด้วยนะ! สุเอะฟุมิซัง!"
แล้วก็ปิดม่าน!!!!
--Thank you & Good bye--
หลังแสดงจบ... เหล่าองเรียวก็มาโค้งให้ขอบคุณ จากนั้นยัคคุงกับเอย์เซ็นก็โผล่มา
โผล่มากอดกันค่ะ!!!! คนดูแอบกรี๊ดใหญ่ แถมยังส่งจูบด้วย!?!!
ท่าโค้งคำนับของสองหนุ่ม
ท่าคัจจี้กับโทโมมาสะออกมาด้วยการแอ๊คท่า
ท่าโค้งคำนับ(สังเกตมือของทาคัจจี้ วางที่หน้าขา ออกเป็นทางการแนวทางการ)
ของอิโนริกับชิมอนสมเป็นเด็กๆ มีจูงมือกันเดินลงบันไดด้วย!!
ส่วนท่าโค้งธรรมดาเลยไม่ลงนะ
แล้วก็เทนมะกับโยริฮิสะ แหมมม ต้องทำท่าคู่กัดซะ
ท่าโค้งคำนับ โยริฮิสะยังไม่ดูเป็นข้าราชการเท่าทาคัจจี้ แค่วางที่หน้าขาตรงกลางธรรมดา
สุเอะฟุมิคุงออกมาปกติ ท่าโค้งคำนับคล้ายๆทาคัจจี้
สุดท้ายก็อากาเนะก็ปกติธรรมดา
แล้วทุกคนก็ออกมาโค้งคำนับให้สามมุม(ขวา-ซ้าย-กลาง)
จากนั้นฟุมิคุงก็จะออกมาร้องเพลงเดิมท่อนแรกที่ตอนนั้นตัดไป(เพราะอากาเนะร้องก่อน)น่ะ
แล้วค่อยเริ่มเพลงใหม่ที่ฮาจิโยทุกคนมาร้องเพลง
อิโนริกับชิมอนออกมายกมือสูงปรบมือ คาดว่าคงต้องการบอกคนดูให้ตบมือเป็นจังหวะ
แล้วก็เริ่มร้องคนแรกที่หมอนี่ค่ะ!!! โทโมมาสะซัง กับทาคัจจี้
แล้วก็ต่อด้วยเทนมะ และโยริฮิสะ
แล้วมาที่ชิมอนคุง แล้วก็อิโนริคุง
จากนั้นก็ร้องรวม.. แล้วอิโนริคุงก็เรียกทุกคนให้ออกมายืนร้องข้างหน้า
เข้าสู่ท่วงทำนองคั่นเพลง... เทนมะแอบไปหยิบดาบโยริฮิสะออกมา
แล้วก็เอาไปคืน จากนั้นก็เริ่มร้องเพลงเป็นคนแรกต่อ ตามด้วยโยริฮิสะซัง
แล้วก็ตามด้วยเอย์เซ็น และยัคคุง
แล้วก็มาด้วยทาคัจจี้ (ชิมอนและอิโนริโบกให้)
กลับมาร้องรวมอีกครั้ง แล้วทุกคนก็เดินไปด้านหลังกัน แล้วก็ขึ้นท่อนใหม่
Wasurenai de... hitorijanai koto
อย่าลืมนะ... ว่าเธอไม่ได้อยู่คนเดียว
ท่อนต่อไปอิโนริร้อง ประมาณว่า...
ไม่ว่าจะเรื่องร้าย เรื่องเศร้าแค่ไหน เมื่อเราได้เจอกันก็จะหายไปหมด และมีแต่ความสุข
(ชอบสองท่อนนี้อ่าาาา เสียงเทนมะคุงเพราะอ่ะ >//< เราชอบเสียงเทนมะคุงร้องมากสุด)
แล้วก็เริ่มลงเวทีไปจับมือคนดู(ยกเว้นชิมอน อิโนริ โยริฮิสะ แล้วก็เทนมะ)
ชอบมากเลย ยัคคุงเวลาจับมือเขาจะกุมมือเลยล่ะ คล้ายๆทาคัจจี้
แต่กับเอย์เซ็น และ โทโมมาสะ จะแค่แตะๆมือหน่อยๆ
(ขำดีอ่ะ ยัคคุงเดินผ่านแล้วมีแต่คนยื่นมือไปจะขอจับมือ
ต่างกับตอนคนอื่นเดินผ่าน ถึงจะยื่นมือบ้างเหมือนกัน แต่เราว่ายังเฉยมากกว่า
หรืออาจจะเป็นเพราะตำแหน่งคนดูฝั่งนั้นอยากจับมือมากกว่าป่าว?
หรือเป็นเพราะยัคคุงเป็นที่รักของทุกคนเอง ฮะๆๆๆ)
และคนอื่นๆก็เดินออกมาโค้งอีกครั้ง จบแล้วค่าาาา
ทีนี้ก็ต่อกันด้วยบทวิจารณ์โดยเราเอง อิอิ
เนื้อเรื่อง.... ต้องบอกว่าเขาสร้างได้ดีนะคะ ตัดบทยักษ์ออกไป แต่ก็มีองเรียวตัวอื่นมาแทน
เนื้อเรื่องเปลี่ยนแปลงเล็กน้อย แต่ดีค่ะ ทำให้ไม่ซ้ำซากจำเจ เพราะเนื้อเรื่องหลักยังเหมือนเดิม
เพลง.... เพราะมากค่าาาาา!!!! ชอบทั้งสองเพลงเลย >//< ทำนองประกอบก็โอเคเลยค่ะ
เราชอบเสียงอากาเนะกับเทนมะคุงร้องมากสุดแล้วล่ะ
คนแสดง... ไล่ทีละคน(เฉพาะตัวหลัก)นะคะ
อากาเนะ... แสดงได้โอเคเลยนะ
สุเอะฟุมิ... อย่างที่บรรยายไปตอนต้น ในความคิดเรา เราว่ายังไม่ดีเท่าที่ควร
เพราะเรารู้สึกว่าไม่เหมือนฟุมิคุง(อาจเพราะเราหวังไว้มาก ก็ตัวละครที่เราชอบนี่นะ)
แต่โดยรวมแล้ว เราว่าเขาก็แสดงได้โอเคนะ ^^ (แต่ก็ไม่เหมือนฟุมิคุงอยู่ดีอ่ะ >//<)
เทนมะ... แสดงเก่งค่าาาา!!! ประทับใจ! แสดงออกมาได้บ่งบอกนิสัยเทนมะจริงๆ
ชอบดูสีหน้าที่หลากหลายของคนแสดง ฮะๆๆ
โยริฮิสะ... คนนี้ก็แสดงเก่งค่ะ! มาดท่านโยริฮิสะออกเลยล่ะ แต่ถ้าให้ตินิด ก็รู้สึกว่า..
ถ้าเป็นโยริฮิสะซัง จะออกแนว มาดนิ่งยังไม่เท่าโยริฮิสะ
ยังไงก็ตาม.. เราชอบโยริฮิสะคนนี้นะ เขาทำให้เราหันมาชอบโยริฮิสะมากขึ้น
(จากเดิมไม่ได้ชอบโยริฮิสะ) เราชอบรอยยิ้มของเขาอ่ะ ยิ้มแล้วน่าร้ากกก ลักยิ้มน่ารัก!
ชิมอน... แสดงเก่งเหมือนกัน น่ารักดี แต่ติดนิดๆในใจเราตรงที่ บางทีแสดงเว่อร์ไปจน...
ไม่เหมือนกับชิมอนไปนิด ตรงที่ชิมอนจะดูออกเรียบร้อยอ่อนโยนมากกว่านี้หน่อย
อิโนริ... ชอบมากกกกกก >//< ขำดีอ่ะ แสดงเก่งด้วยนะ น่ารักดี ^^
เอย์เซ็น... ขอโทษคนที่ชอบเขาด้วย แต่.... เราว่า...
คนนี้เป็นคนเดียวที่เรารู้สึกว่าแสดงได้เก่งน้อยสุดแล้วอ่ะ เหตุที่พูดแบบนี้..
เพราะฉากที่คุยกับอากาเนะกันสองคน เรารู้สึกว่าเขาแสดงอารมณ์ออกมาได้ไม่ดีเลย
ยาสึอาคิ... แสดงได้ดีค่าาาา!!! >//< แต่ส่วนนึงอาจเพราะแสดงเป็นยัคคุงง่ายด้วยล่ะ
ก็ยัคคุงน่ะ ไม่เคยแสดงสีหน้าอะไรเลยนี่เนอะ ฮะๆๆ
ทาคามิจิ... แสดงเก่งนะ แต่ว่า.. แสดงยังไม่ได้คาแรกเตอร์ทาคัจจี้เท่าที่ควร เพราะว่า..
รู้สึกว่าทาคัจจี้จะดูอ่อนแต่ก็แข็ง ขณะที่คนนี้ดูยังไม่อ่อนโยนเท่าที่ควร
และเวลาแสดงก็แสดงออกทางสีหน้ามากไปหน่อย เพราะทาคัจจี้จริงๆน่าจะเรียบกว่านี้
โทโมมาสะ... ชอบค่าาาา แสดงได้เก่ง ให้มาดโทโมมาสะเลยล่ะ >//<
แต่อันนี้เป็นความเห็นส่วนตัวเรา จริงๆอาจจะแสดงไม่เหมือนโทโมมาสะจริงๆก็ได้
เพราะเขาทำให้เราชอบโทโมมาสะมากขึ้นกว่าเดิมเยอะ รู้สึกดูท่าทางไม่น่าหมั่นไส้เท่าตัวจริง
สรุปความชอบของคนแสดง....(ไม่รวมคนแสดงหญิงและตัวร้าย)
八戸 亮 as 安倍 泰明 (ด้วยความลำเอียง ฮะๆๆๆ)
中村 誠治郎 as 森村 天真 (ชอบที่แสดงเก่ง หน้าตาดี แถมร้องเพลงเพราะ และนิสัยน่ารักดี อิอิ)
椎名鯛造 as イノリ (แสดงได้น่ารักดีอ่ะ ทำให้เริ่มชอบคนแสดงไปแล้ว)
木村 啓介 as 多 季史 (ให้เพราะหน้าตา และนิสัยที่ดูเป็นคนดี ตั้งใจแสดง และเราชอบฟุมิคุงอยู่แล้ว)
成松 慶彦 as 源 頼久 (ชอบรอยยิ้มเขาอ่ะ!! และยังแสดงให้เราหันมาชอบโยริฮิสะได้ด้วย)
根本 正勝 as 藤原 鷹通 (หน้าตาโอเค ดูแสดงตั้งใจดี ชอบทาคัจจี้อยู่แล้วด้วย)
寿里 as 橘 友雅 (เราชอบเขาแสดงนะ เสียงดูนุ่มดี นิสัยก็น่ารักดี ทำให้เราชอบโทโมมาสะมากขึ้น)
河野弘樹 as 流山詩紋 (หน้าตาน่ารักมากกก อิจฉา!)
長谷部 恵介 as 永泉 (จริงๆเราชอบหน้าตาเขานะ น่ารักดี แต่การแสดงทำเราผิดหวังเล็กน้อย)
หมายเหตุ.. รู้สึกว่า จริงๆจะแอบลำเอียงจากการชอบตัวการ์ตูนด้วยเหมือนกัน ฮะๆๆ
สรุปโดยรวม... แสดงได้ดีทุกคนนะ เพลงเพราะ ฉากโอเค(แม้บางครั้งจะเบื่อที่มีแค่สองฉาก)
เนื้อเรื่องโอเค ให้คะแนนเต็มล่ะกันค่ะ อิอิ อยากดูภาคสองเร็วๆจังเลยน้าาาาาาา >//<
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น