Love revolution - Tachibana Kennosuke

วันนี้มาด้วยหนุ่มคนแรกที่จีบ แต่เป็นคนที่ชอบเป็นอันดับสองค่ะ

~ทาจิบานะ เคนโนะสุเกะ~

ประโยคที่เคนคุงพูดกับเราตอนเจอหน้าครั้งแรกก็คือ... ตกใจ ไม่นึกว่าจะมีเสื้อไซต์ขนาดที่เราใส่ขายอยู่ด้วย!!!

ถ้าตีความดูแล้ว สรุปก็คือพี่แกกำลังว่าเราอ้วนอยู่นั่นล่ะ!!!! แต่ถ้าคิดในแง่ดีหน่อย เคนคุงก็พูดไปตามเนื้อผ้านะ เขาก็แค่ตกใจและพูดตรงๆไปตาที่ตัวเองคิด เพราะไม่นึกว่าจะมีเสื้อใหญ่ขนาดนี้ขายเท่านั้นเอง ไม่ได้จะว่าอะไรเราเนอะ(ไม่ได้ว่าเลยจริงจริ๊งงงง) เหอะๆๆๆ

สรุป... พี่แกเป็นคนตรง+ไม่เข้าใจจิตใจผู้หญิงเอาซะเ้ล้ยยยย

 

มาโรงเรียนวันแรกเราก็แอบไปเจอเคนคุงแอบไปเห็นเคนคุงมีเรื่องกับคนอื่นเล็กน้อย จากนั้นเราก็จะคุยกับเคนคุงและพอดีได้ขนมมาจากเซนเซ เราก็เอาขนมออกมาแล้วถามว่าแบ่งกันมั๊ย เขาก็บอกว่าไม่ล่ะ แล้วก็มองเราถามประมาณว่าจะกินหรอ? หรืออะไรสักอย่างจำไม่ค่อยได้แล้ว รู้แต่ว่าสายตาประมาณว่า... นี่เธออ้วนขนาดนั้นแล้วนะ หรือประมาณ... มิน่า เธอถึงได้อ้วนแบบนี้ -_-" จนเราไม่กล้ากินเลย~ และพอไม่กินก็เลยเป็นลมไป

เล่นๆแล้วก็รู้สึกว่า เคนคุงดูแข็งๆแต่ก็แอบใจดี ขี้อายนิดๆแล้วก็น่ารักน้า~

มีเว้นท์นึงที่เราไปสวนสนุก เราก็อยากขี่รถคาร์ท ตอนแรกเคนคุงก็จะไม่ค่อยอยากขึ้นเครื่องเล่นอันนี้แล้วเขาก็จะบอกว่ามันแคบไป (ประมาณว่า เดี๋ยวหนุ่มสาวเบียดกันในที่แคบๆมันจะไม่ดี๊ไม่ดี ) เราก็จะงงนิดๆ เขาก็เลยบอกว่าเปล่าไม่มีอะไร แล้วเราก็จะบอกว่า งั้นเดี๋ยวเราเป็นคนขับนะ เขาก็จะปฏิเสธและบอกว่ามันอันตราย แล้วก็จะบอกว่านั่งอยู่ริมๆเดี๋ยวจะหล่นไปได้ (หรืออะไรประมาณนี้นั่นล่ะ) แบบว่า แหมมม เป็นสุภาพบุรุษจริงๆน้า~ แต่บางครั้งก็พูดอะไรตรงไปนิ๊ดด จนดูเหมือนจะว่าเรา แต่จริงๆเขาก็ไม่มีเจตนาแบบนั้นนะ

อย่างเว้นท์นึงที่เขาพูดอะไรสักอย่างที่ทำเอาเราอึ้ง แล้วก็บอกไปว่า ใจร้ายจัง แล้วเขาก็จะตกใจบอกว่า เปล่าเขาไม่ได้หมายความอย่างนั้น แต่เราก็ยังซึมๆนิด เขาก็เลยบอกว่าเดี๋ยวไปกินข้าวกัน ทีนี้พอได้ยินเรื่องอาหารเราก็เปลี่ยนอารมณ์ทันที ทำเอาเขาอึ้งนิดๆว่า เปลี่ยนอารมณ์เร็วทีเดียวเชียวนะ

หลังจากไดเอทไปได้สักพัก พอเราไปชั่งน้ำหนักกลับพบว่าน้ำหนักทำไมไม่ค่อยลดเลย ก็เลยนึกถึงคำพูดเซนเซขึ้นมาได้ที่เคยบอกเราว่าถ้าลดไปมากๆจะถึงจุดนึงที่น้ำหนักจะลดยาก แล้วเราก็รู้สึกหิวมากๆ เริ่มทนไม่ไหวก็เลยเดินออกมาข้างนอก แล้วก็ได้กินของหวานน่ากิน ก็ตามกลิ่นนั้นไปเรื่อยๆ(นี่เธอเป็นสุนัขหรือไงยะ~) แล้วก็มาถึงที่ ปรากฏว่าเป็นหน้าประตูบ้านของเคนคุง ก็ตกใจนิดๆว่าทำไมเคนคุงมีของหวาน ทีนี้ก็ลังเลๆสุดท้ายก็ตัดสินใจว่าอยากรู้ก็เลยกดออด สักพัก เคนคุงก็เปิดประตูมา แอบบ่นนิดๆว่าใครกันนะมาเวลานี้ แต่ปรากฏว่าเป็นเราก็ตกใจนิดๆ เราก็บอกว่าได้กลิ่นหอมหวานก็เลยตามมา เคนคุงก็จะงงนิดๆ แล้วทีนี้เสียงท้องร้องของเราก็ดังขึ้น (อายเค้ามั๊ยล่ะเนี่ย~ )เคนคุงก็เลยถามว่าหิวหรอ แล้วเขาก็บอกว่ารอแป๊บนะ แล้วเขาก็จะหยิบเค้กมาให้เรา เราก็แปลกใจนิดๆ เขาก็จะอธิบายว่า วันนี้พี่เขามาหา แล้วก็มานั่งทำฝึกทำเค้กไว้มากมายเพื่อจะให้เป็นของขวัญวันเกิดแฟนเขา และที่เขาไม่ทำที่บ้านเพราะพ่อแม่บอกว่าหนวกหู เขาก็เลยมายืมห้องของเคนคุงทำ แล้วเราก็จะถามว่า จะดีหรอ เขาก็บอกว่าเค้กมันเยอะแยะสร้างความรำคาญให้เขามากกว่า อะไรแบบนี้ แล้วเราก็รับมากินอย่างเอร็ดอร่อย เขาก็จะพูดประมาณว่า ดีที่มีคนที่กินอย่างมีความสุขแบบนี้ หรืออะไรสักอย่างนี่ล่ะ คล้ายๆนี้แหล่ะ แล้วเราก็ขอบคุณเขา เขาก็จะแอบเขินนิดๆแล้วบอกว่าไม่เป็นไร

มีวันนึงเราก็ออกไปซื้อของข้างนอกค่ะ แล้วระหว่างที่เดินๆอยู่ก็เห็นอะไรโหวกเหวกวุ่นวาย แล้วตอนนั้นเองก็ไปชนเข้ากับใครคนนึง คนนั้นก็ขอโทษเราแล้วก็... อ๊ะ! รุ่นพี่เองหรอ แล้วเคนคุงก็จะแอบพึมพำเบาๆประมาณว่า เขาโดนชนซะแรงเลยไม่นึกว่าจะเป็นเรา (พูดง่ายๆ ประมาณว่าทางอ้อมว่าอ้วนขนาดหนักแรงชนเลยเยอะนั่นล่ะค่ะ เหอะๆๆๆ) จากนั้นก็คุยกันนิดหน่อย จำไม่ได้แล้วว่าอะไรรู้แต่เราพูดดังไปหน่อยมั๊ง ก็เลยทำให้มีคนสังเกตเห็นเคนคุงและวิ่งมาหาเคนคุง และคนๆนั้นก็พูดว่า “นายน้อย! (คิดว่าแปลออกมาเป็นแบบนี้นะ)”

แล้วเขาก็จะเรียกขอให้เคนคุงกลับไป เคนคุงก็จะรีบวิ่งหนี แล้วเราก็วิ่งตามมาด้วยเฉยเลย ^^" จากนั้นก็หนีพวกนั้นได้ในที่สุด แล้วเราก็จะคุยๆถามว่าพวกนั้นเป็นใคร เคนคุงก็จะไม่บอก สุดท้ายเราก็เลยเดาเอาว่า สงสัยเคนคุงเป็นพวกกลุ่มตระกูลพวกประมาณยากุซ่า อะไรพวกนี้อ่ะค่ะ พอทายไปงั้นเคนคุงก็เหงื่อตก แต่ก็ยังปฏิเสธแต่สุดท้ายก็ยอมรับ แล้วตอนนั้นพี่สาวของเคนคุงก็เข้ามาหา ก็ขอโทษเรานิดหน่อยที่เราพลอยติดร่างแหไปด้วย แล้วก็บอกให้เคนคุงกลับบ้าน เพราะเคนคุงโผล่มาที่บ้านแค่แป๊บเดียวเอง ก็เถียงกันไปนิดๆจนสุดท้ายเคนคุงก็ยอมกลับจนได้ อยากจะบอกว่าเว้นท์นี้ทำเอาเราตกใจ.. นี่คุณพี่ เอ้ย คุณน้อง(เป็นรุ่นน้องนี่นา) เป็นลูกชายยากุซ่าหรอคะเนี่ย!?!!

หลังจากเราไปชวนเคนคุงไปเที่ยว เพราะอย่างที่บอกล่ะค่ะ พี่ชายบอกว่าไปไม่ได้ ตอนแรกเคนคุงก็ดูเหมือนจะไม่อยากไป เราก็เลยถามว่าต้องกลับบ้านหรอ เคนคุงก็บอกว่าไม่ใช่ แต่ก็ไม่ค่อยอยากไปเราก็เหมือนจะถามถึงเรื่องที่บ้านเคนคุงอยู่นั่น ซึ่งเคนคุงไม่อยากจะให้เราพูดถึงเรื่องนี้เลย เพราะกลัวคนอื่นจะรู้ด้วยล่ะ แถมก่อนหน้านั้นก็บอกเราว่าขอให้เราลืมเรื่องนี้ไปซะ แต่เราก็ดันไม่ลืมสักที สุดท้าย เคนคุงก็ยอมมาเที่ยวด้วย และก็ถามว่าเราจะไปไหน ถ้ายังไม่ตัดสินใจ เขาขอเลือกเอง แล้วก็เลือกมาฝรั่งเศส

พอมาถึงเคนคุงก็ดูเงียบๆ ประมาณว่า เขาทำตัวไม่ถูกนั่นเอง เพราะมีสาวๆอยู่ตั้ง3คน คุยกันไปมาสุดท้ายเราก็ชวนไปกินเค้กกัน เคนคุงก็ดูจะประทับใจเรานิดๆที่เรารู้เรื่องเค้กดีเหลือเกิน จากนั้นขณะกลับโรงแรม ก็มีคนเดินมชนเรา เคนคุงเห็นแบบนั้นก็แอบรู้ทัน ก็เลยถามว่ากระเป๋าตังค์อยู่รึเปล่า พอเห็นว่าหาย ก็เลยบอกให้เรารออยู่ที่นี่ แล้วเขาก็วิ่งตามเจ้าคนร้ายนั่นไป แต่ด้วยความเป็นห่วงเคนคุง นางเอกอย่างเราก็เลยอยู่เฉยไม่ได้ และวิ่งตามออกไปด้วย สุดท้ายก็เจอเคนคุงกำลังยืนดูอะไรอยู่ ก็เข้าไปทัก พบว่าเคนคุงดูคนทำเค้กอยู่ แล้วเคนคุงก็จะพูดประมาณว่า ผู้ชายทำขนมดูแปลกรึเปล่า อะไรประมาณนั้น แล้วเราก็จะบอกว่าไม่เห็นแปลกเลย คนที่มีความฝันน่ะดูดีทั้งนั้นแหล่ะ อะไรประมาณนี้แหล่ะค่ะ จำไม่ค่อยได้ล่ะ

มีวันนึงก็มีงานแข่งกีฬาบาส เราก็ไปดูเคนคุง แต่ก็เจอเคนคุงไล่กลับ แต่เราก็อยากดูนี่นา ก็เลยไม่ยอมกลับ แล้วก็หลบขึ้นไปดูตรงที่เห็นเคนคุงแต่เคนคุงไม่เห็นเรา หุๆๆ แล้วก็ได้รูปนี้มาค่า~ (เห็นแล้วนึกเปรียบเทียบไปถึง คาสึคุงในGS1เลยแฮะ แต่รายนั้นนี่อยากให้เราเห็น มีการมาถามเราหลังแข่งเสร็จด้วยว่าเห็นรึเปล่า หึๆๆ แต่รายนี้กลับไล่เรากลับซะนี่ ฮะๆๆ แหมๆๆ พ่อคนขี้อาย~ )

วันงานกีฬา เราจะแข่งวิ่ง หลังจากแข่งเสร็จ เราก็ไปนั่งพัก แล้วก็ได้ยินสาวๆนินทาเราลับหลัง แต่เราก็จะไม่กล้าออกไป แล้วทีนี้อยู่ๆก็มีเสียงดังโครม(คล้ายๆคนทุบใส่ตู้เครื่องดื่มน้ำอะไรประมาณนั้นมั๊งคะ ไม่มีรูปอ่ะ มีแต่เสียง) ซึ่งมันก็คือฝีมือของเคนคุงนั่นเอง แล้วสาวๆที่กำลังนินทาเราอยู่ก็เลยเลิกนินทาและรีบจากไป เราก็ยังนั่งอยู่สักพักเพื่อกะจะหลบ แต่แล้วเคนคุงก็เข้ามาทักเรา และบอกว่ามานั่งทำอะไรอยู่ตรงนี้

ภาพนี้เราชอบมากกกกกกกเลย >//< ตอนดูซีจีอันบนสองอันนี่แคปมาระหว่างเล่นนะคะ แต่พอมาถึงซีจีอันนี้ แอบเคลิ้มไปกับอารมณ์มากไปหน่อย ลืมแคปรูปเฉยเลยล่ะค่ะ ฮะๆๆๆ (แต่สุดท้าย รูปที่แคปก็หายไปกับเครื่องคอมที่โดนไวรัสจนต้องล้างเครื่องใหม่แล้ว T^T )

จากนั้นเราก็จะพูดถึงเรื่องที่สาวๆนินทากัน (คือเขานินทาประมาณว่าเราน่ะอ้วนมาก แต่กลับโชคดีได้อยู่แมนชั่นเดียวกับหนุ่มๆเท่ห์ๆอะไรประมาณนั้น) แล้วก็จะพูดด้วยความรู้สึกท้อแท้ จนเคนคุงต้องปลอบและบอกว่าเราน่ะเป็นของเราแบบนี้ดีอยู่แล้ว อะไรประมาณนี้นี่แหล่ะค่ะ สักพักก็จะมีคนมาเรียกเคนคุง บอกว่ามาทำอะไรอยู่ตรงนี้ เหมือนประมาณเคนคุงจะต้องแข่งเป็นรายต่อไปแล้วนะ ทีนี้เราก็เลยรู้ว่าที่แท้เคนคุงจริงๆมีแข่ง แต่เพราะเป็นห่วงเราก็เลยอุตส่าห์มาตามหา เข้ามาคุยด้วย อะไรแบบนี้ เราก็จะขอบคุณ แต่เคนคุงก็จะอ้างว่าไม่ใช่สักหน่อย เขาก็แค่มาซื้อน้ำดื่มพักผ่อนเท่านั้นเอง (ชอบเว้นท์นี้จัง น่าร้ากกกกกก เคนคุงนี่น่ารักจริงๆน้า >//< )

วันงานโรงเรียน เราก็จะไปหาเคนคุง ก็เจอพี่สาวทั้ง3ของเคนคุง ที่กำลังโดนเคนคุงไล่ให้กลับไปอยู่แล้วเราก็จะเป็นฝ่ายเสนอตัวว่าจะพาพี่ๆทั้งสามเดินชมงาน เสร็จแล้วเคนคุงก็จะมาขอบคุณเรา แล้วก็ไปซื้อของกิน ซึ่งตอนแรกดูเหมือนคนขายจะไม่ให้เอาของกินไปที่อื่นหรืออะไรสักอย่าง จำไม่ค่อยได้ แต่สรุปว่า พอเคนคุงเข้าไปคุยด้วยเท่านั้น คนขายซึ่งเป็นผู้หญิงก็ยินดีทำตามที่เคนคุงบอกทุกอย่างทันที!! เราก็จะมองๆและคิดในใจว่า สมกับเป็นหนุ่มอันดับ3(หรือ4หว่า?)จริงๆเลย จากนั้นเราก็ไปที่ดาดฟ้ากัน ขณะนั่งคุยกันอยู่ก็มีคนเดินเข้ามา ซึ่งเราก็จะจำได้ว่าเป็นคนเดียวกับที่เคยทะเลาะกับเคนคุงตอนเว้นท์แรกสุด(ที่เคยเล่าไปแล้วด้านบน) เจ้าหมอนั่นก็จะเข้ามาคุยกับเคนคุงเหมือนว่าจะชวนให้เคนคุงเข้าเป็นพวกด้วย(อันนี้ไม่แน่ใจนะคะ) แต่เคนคุงก็ดูไม่สนใจ ก็เลยเข้ามาฉุดเรา

ทีนี้เคนคุงก็เลยรีบเข้ามาขวางทันที แล้วก็พูดประมาณว่า

“ถ้ายุ่งกับตัวเขาก็...(อะไรสักอย่าง จำไม่ได้) แต่ถ้าคิดจะทำอะไรผู้หญิงคนนี้ล่ะก็ คงจะเตรียมใจไว้แล้วใช่มั๊ย?”

เมื่อพูดแบบนี้ ตาผู้ชายอีกคนที่เดินมาด้วยก็เลยพูดประมาณว่า คิดจะทำเก่งต่อหน้าสาวหรอไง แล้วสุดท้ายทั้งสองคนก็ชกกัน โดยที่ตอนแรกชายคนที่เคยมีเรื่องกับเคนคุงดูเหมือนจะห้ามๆ แต่เขาก็ไม่ฟัง แล้วสุดท้าย เคนคุงก็ชนะ (อยู่แล้วค่ะ พระเอกของเราซะอย่าง!!) แล้วตานั่นก็ยังมีการพูดทิ้งท้ายอย่างอึ้งๆว่า นี่นาย... รึว่า.... นายคือคนตระกูลทาจิบานะนั่น!!

วันคริสมาสต์ก็ไม่มีอะไรมาก เคนคุงก็ทำเค้กให้เรากิน

(ลงรูปเค้กฝีมือเคนคุงให้ดูสักหน่อย)

แล้วเราก็บอกว่าจะไปชงเครื่องดื่มมาให้ ถามว่าเคนคุงจะเอาอะไร เขาก็จะบอกว่ากาแฟดำ(กินอะไรไม่สมกับอายุเลยจริงๆ เหอๆๆ แต่ก็สมเป็นเคนคุงดีล่ะน้า~) แต่คุยไปคุยมา เขาเห็นเราบอกว่าจะกินอะไรสักอย่างนี่ล่ะค่ะ เพราะเราบอกว่ากินนั่นคู่กับเค้กอร่อย เขาก็เลยบอกว่างั้นเขาจะลองอันนั้น)ทีนี้ก็กินกัน เราก็จะชมว่าเคนคุงทำเค้กอร่อยจัง แล้วก็คุยๆกัน เคนคุงก็พูดว่าเขามีความฝันอยากเป็นคนทำขนมเค้กแต่เขายังไม่เคยบอกเรื่องนี้ให้ครอบครัวรู้

วันวาเลนไทน์ เราก็เอาชอกโกไปให้เคนคุง พอไปถึงโรงยิม ก็เห็นมีสาวๆเอาชอกโกให้เคนคุง แต่เคนคุงก็จะปฏิเสธ แล้วเราก็เอาไปให้เคนคุงบ้าง ก็แอบกังวลนิดๆว่าเคนคุงจะรับรึเปล่า แต่เคนคุงกลับรับและก็ขอบคุณ ทำเอาเราแปลกใจและถามเคนคุงไป พอโดนถามไปแบบนั้นเคนคุงก็จะเขินๆ จำคำตอบไม่ค่อยได้แล้วอ่ะ แต่เหมือนประมาณจะบอกว่าเขารอชอกโกของเราอยู่รึไงนี่ล่ะค่ะ

คืนวันนึง ขณะที่เราจะออกไปซื้อของอะไรสักอย่างตอนกลางดึก ก็บังเอิญเจอเคนคุงที่มีบาดแผลเนื่องจากทะเลาะกับครอบครัวมานั่นเอง แล้วเราก็จะบอกว่าเคนคุงอย่าหนีสิ! เราจะบอกว่าให้เคนคุงไปคุยกับครอบครัวให้รู้เรื่อง แล้วเขาก็จะเข้ามากอดเรา และบอกว่าขออยู่แบบนี้สักพักจะได้ไหม

แล้วเขาก็จะบอกว่า ตัวเขาคงจะดูน่าสมเพชมากเลยสินะ (ที่เอาแต่หนี) อะไรประมาณนั้น

หลังจากนั้น เราก็จะไปทัศนศึกษา และช่วงนั้นเราก็จะเป็นห่วงๆเคนคุง แต่โทรไปก็โทรไม่ติด จนในที่สุดพอกลับมา ก็วิ่งไปที่ห้องเคนคุงทันที ก็พบว่าไม่มีคนอยู่เลยมาถามพี่ชาย พี่ชายก็จะบอกว่าเคนคุงไม่อยู่หลายวันแล้ว เราก็จะกังวลๆ

แล้วในที่สุดวันต่อมา(รึเปล่าหว่า?)เคนคุงก็จะมาหาเราที่ห้อง แล้วก็จะคุยๆกันเรื่องว่าเคนคุงคุยกับพ่อแล้วแต่มีเรื่องกัน แล้วทีนี้เราก็จะบอกเคนคุงว่ายอมไม่ได้! เราจะไปคุยกับคุณพ่อของเคนคุงเอง!!! เคนคุงก็จะตกใจใหญ่ แต่สุดท้ายเคนคุงก็จะพาเราไปบ้านเคนคุง แต่เขาจะบอกเราว่า เขาจะเป็นคนพูดเองนะ ให้เรานั่งเฉยๆ พอไปถึงเจอหน้าคุณพ่อนี่ ทำเอาเราอึ้งค่ะ!! แบบว่าคุณพ่อเคนคุงตัวใหญ่มากอ่ะ >.< แบบว่าตกใจหมดเลย~~~ ก็พอมาถึงนี่เคนคุงก็จะบอกคุณพ่อเขาว่าเขาอยากเป็นคนทำขนมเค้ก แล้วเคนคุงก็จะโดนคุณพ่อซัดไปทีนึง และก็บอกว่า ทำไมไม่พูดให้มันเร็วๆกว่านี้!! และสุดท้ายคุณพ่อก็จะยอมให้เคนคุงทำตามที่ต้องการ

เว้นท์สุดท้ายนี่กรี๊ดสุดๆค่า~~~ >//< เรื่องก็คือ ก่อนวันไวท์เดย์ เคนคุงจะมาหาเราขอนัดเจอ แล้วพอวันไวท์เดย์ เราก็จะไปหาเคนคุงที่โรงยิม มาถึงเคนคุงก็จะเอาเค้กให้เรา และหน้าเค้กก็เขียนว่าwith love ค่า~~~~ >//< ก็อย่างที่ว่าล่ะ เคนคุงจะบอกว่าชอบเรา และจะขอบคุณเราสำหรับทุกอย่าง แล้วเขาก็จะบอกว่าเมื่อก่อนเขาคิดว่าความแข็งแกร่งก็แค่ด้านร่างกาย แต่เขาเพิ่งจะเห็นความแข็งแกร่งที่แท้จริงนี้จากเรา และจากนั้นเราก็จะบอกว่ามากินเค้กกัน ทีนี้ เราก็ทำเค้กติดหน้า เคนคุงก็เลย.... อึ้งค่ะ อึ้ง!! ไม่นึกว่าเคนคุงจะกล้าขนาดนี้ๆๆๆๆ >//< (อันนี้ก็มีรูปให้ดูเหมือนกัน แต่เราไม่ลงรูปนา หุๆ)

ตรงช่วงนี้นี่เราอยากจะแปลความรู้สึกออกมาให้หมดเลยนะเนี่ย แต่พอดีเล่นนานแล้ว เลยลืมเนื้อเรื่องไปบ้างแล้วอ่ะค่ะ แย่จัง~ เอาเป็นว่า... พอเคนคุงจุ๊บ(เลีย)เราแล้ว เราก็จะใจเต้นๆ แล้วก็มองหน้าเคนคุง เคนคุงก็จะกอดเรา เพราะไม่อยากให้เห็นสีหน้า(ที่กำลังเขิน)ของเขาตอนนี้ แล้วเราก็จะเขินๆเพราะหัวใจของเราตอนนี้กำลังเต้นตุ๊บตั๊บไม่หยุด ไม่รู้ว่าเคนคุงจะรู้สึกถึงมันด้วยรึเปล่า ~

ปัจฉิมบท....

เป็นคืนวันคริสมาสต์... เคนคุงจะไปต่างประเทศค่ะ เขาก็จะถามเราว่าเราเศร้ารึเปล่า เราก็จะบอกว่าไม่ แต่น้ำตากลับไหลออกมา เคนคุงก็จะบอกว่า ไปด้วยกันเถอะ! ถึงแม้เราจะรอเขาได้ แต่เขากังวล ไม่รู้ว่าตอนที่เขาไม่อยู่ เราจะโดนผู้ชายคนอื่นมาจีบรึเปล่า เขาไม่อยากจะยกเราให้ใคร อะไรประมาณนี้ล่ะค่ะ ก็เริ่มลืมๆอ่านะ

และถ้าจบแบบเพื่อน.... ตอนทางแยก เราจะตอบแบบให้เคนคุงไปคุยกับพ่ออีกที แต่จะไม่ไปด้วย
พอตอนวันวาเลนไทน์ เราให้ชอกโกไป เคนคุงก็แค่ขอบใจ ส่วนเราก็ไม่ได้ถามอะไรมากมายกว่านั้น

ตอนจบ... เคนคุงจะขอบคุณเรา โดยทำเค้กมาให้ (แต่หน้าเค้กไม่มีตัวอักษรอะไรเป็นพิเศษ) แล้วเคนคุงก็จะบอกว่า ได้เราช่วยอะไรหลายๆอย่าง ขอบคุณมาก แล้วก็จะบอกว่า เขาไม่ค่อยสนิทกับผู้หญิงเท่าไหร่ ประมาณไม่รู้จะทำตัวยังไง แต่กับเซมไปต่างจากคนอื่น ประมาณเป็นเพื่อนผู้หญิงคนแรกที่เขาคุยด้วยได้สบายๆ อะไรประมาณนั้นล่ะ แล้วก็ขอฝากตัวด้วย

ไหนๆแล้ว แถมเรื่องของเคนคุงให้อีกหน่อยล่ะกัน.... (เท่าที่จำได้น่ะนะ)
- เคนคุงไม่ค่อยชอบฝนเท่าไหร่ค่ะ
- สาเหตุที่มาเข้าชมรมบาส ก็เพราะตอนเข้าโรงเรียนมาแล้วมีคนมาชวนน่ะ ก็เห็นน่าสนุกดีก็เลยเข้าไปงั้น ไม่มีเหตุผลอะไรเป็นพิเศษ
- ตอนเราถามเรื่องครอบครัว เขาก็จะเขินแล้วก็บอกว่าขอไม่พูดเรื่องนี้ แล้วก็ถามกลับเรื่องครอบครัวเรา พอเราตอบไป เขาก็บอกว่าดีนะ ดูสนิทกันดี
- ถ้าไปร้านที่หนุ่มถือปลานั่นหลายๆรอบ จะมีครั้งนึงเราไปเจอเคนคุงมาซื้อของ พอเขาเห็นเราจะตกใจมาก และดูเขินๆนิดๆ เราก็จะถามว่ามาซื้ออะไร เขาก็จะบอกว่าซื้อเทปผ้าพันที่ใช้กับบาสน่ะ เราก็จะ เอ๊ะ มีขายด้วยหรอ? แล้วเราก็จะมองในตะกร้าเขา ว่าไม่ใช่นี่ เขาก็จะอึกอัก และรีบหนีไปเลย
- ถ้าไปที่ร้านนั้นอีกรอบ คราวนี้ก็เจอเคนคุงมาซื้อของอีกแล้ว แต่คราวนี้ดูเคนคุงไม่ค่อยเขินนัก แล้วพอเอาของไปให้คนขายคิดเงิน พ่อหนุ่มถือปลาคนนั้นก็จะมองหน้าเคนคุง ต่างคนต่างมองกันไปมาจนเคนคุงต้องถามว่ามีอะไร เขาก็จะบอกว่าเปล่า ไม่มีอะไร (คงประมาณว่าอึ้งว่าคนอย่างเคนคุงจะซื้อของแบบนี้... ซึ่งแบบไหนนั้น... ไม่รู้อ่ะ เขาไม่ได้บอก อ๊ะๆ อย่าเพิ่งคิดลึกนะ เราว่าน่าจะเกี่ยวกับเรื่องที่เขาจะเป็นคนทำเค้กนั่นน่ะแหล่ะมั๊ง) แล้วทีนี้พอเคนคุงไป เราก็เข้าไปคุยกับพ่อหนุ่มถือปลาเจ้าของร้าน เขาก็จะปัดๆบอกว่าไม่มีอะไร ไม่เห็นอะไร อะไรประมาณนั้น~
- ตอนไปห้องเคนคุงครั้งนึง เขาจะเอาเค้กมาให้เรากิน เราก็แปลกใจว่าเคนคุงมีเค้กด้วยหรอ เขาก็จะบอกว่าเพราะคิดว่าเราจะมา
- เคนคุงชอบลูกเจี๊ยบค่ะ~ ตอนไปสวนสัตว์เราจะเห็นเขาอุ้มลูกเจี๊ยบเราก็เลยถาม เขาก็บอกว่ามันอุ่นแล้วก็นุ่มดี แล้วก็มีครั้งนึงเขาจะมาคุยกับเราประมาณว่า จะอดใจไม่สามารถจับขนนุ่มๆของลูกเจี๊ยบได้รึเปล่า เราก็จะคิดๆๆ แล้วก็นึกถึงขนนุ่มๆนั่น สุดท้ายเราก็จะบอกว่าทนไม่ได้แล้วว เขาก็จะแอบพึมพำว่า ใช่มั๊ยล่ะ อะไรประมาณนั้นน่ะค่ะ (แอบตกใจนิดๆ พี่แกชอบลูกเจี๊ยบขนาดนั้นเชียว~ ไม่สมกับหน้าเลย เหอๆๆ)
- บ้านเคนคุงเลี้ยงหมาพันธ์โดเบอร์แมนค่ะ ประมาณให้เฝ้าบ้าน แล้วเราก็จะถามว่าคงจะน่ารักนะ เขาก็จะตอบว่าเปล่าเลย มันน่ะโหด(หรืออะไรประมาณนี้ ลืมไปแล้วค่ะว่าตอนนั้นเราแปลไว้ว่าอะไร แฮะๆ)

แถมสุดท้ายกับ... เว้นท์ที่ร้านคนถือปลาของโชตะกับเคนคุง~

เราจะเจอสองคนนี้มาซื้อของไปทำรายงาน แล้วต่างก็จะทะเลาะกันว่าจะซื้ออะไรไปดี ก็โชตะจะบอกว่าของที่เคนคุงเลือกอ่ะไม่ดี เคนคุงก็จะบอกว่างั้นโชตะก็เลือกเองสิ โชตะก็จะบอกว่า ก็พอเขาจะเลือกเคนคุงก็บอกว่า "ปล่อยให้โชตะเป็นคนเลือกไม่ได้หรอก" (อันนี้โชตะแอบทำเสียงเลียนแบบเคนคุงด้วย ได้ยินแล้วแอบฮาอ่ะ ฮะๆๆๆ) แล้วเคนคุงก็จะบอกว่า ก็เรื่องจริงนี่นา ก็โชตะน่ะเลือก.... โชตะก็จะเถียงว่า แล้วเคนคุงล่ะเลือก... เคนคุงก็จะเถียงกลับว่า ก็แล้วยังไง ก็ดีแล้วนี่ อะไรประมาณนั้น เถียงไปเถียงมา สุดท้ายเราก็เลยแก้ปัญหาให้ แต่อันนี้ก็ไม่แน่ใจว่าทำไง เพราะขี้เกียจแปล แต่เหมือนว่าจะให้เลือกอันที่ทั้งสองไม่ได้ชอบทั้งคู่ล่ะมั๊ง เพราะถ้าให้เลือกที่ทั้งสองคนชอบทั้งคู่ยังไงก็เลือกไม่ได้แน่ เนื่องจากสไตล์คนละแบบกันเลย

จบล่ะค่า~~~ เคนคุงนี่ก็เป็นหนุ่มที่น่ารักจริงๆน้า >//< ชอบอ่ะ เกมส์นี้หนุ่มๆน่ารักทุกคนเลย~

หมายเหตุ... เหมือนเคยค่ะ ขอบคุณสำหรับรูปนะคะ munus~ 

แล้วก็... รูปของเคนคุงนี่เราลงน้อยกว่าของคุณพี่ชายหน่อยนะ เอาไว้ไปเล่นแล้วดูเอาเองนะคะ อิอิ